AFC door Stormvogels naar derde klasse verwezen

In feite was het al een topprestatie dat AFC zich sinds het vervroegd instappen van trainer Wessel Colijn nog wist op te werken tot de twaalfde plaats op de eindrangschikking van de tweede klasse A. Op het moment van terugtreden van Bob Veldhuis, de voorganger van Colijn, was het zaterdagteam van AFC immers nog de weinig benijdenswaardige drager van de rode lantaarn. Onder leiding van Colijn vonden de roodzwarten via enkele aansprekende uitslagen toch nog een laatste strohalm in de vorm van plaatsing voor de nacompetitie. Dat het geen gemakkelijke uitweg zou worden stond vast, want ga er maar eens aanstaan om na een moeilijk seizoen drie wedstrijden op rij te winnen. Twee heroïsche wedstrijden tegen achtereenvolgens Amstelveen Heemraad en Warburgia, beide met 2-3 gewonnen, brachten AFC echter zowaar in de allesbeslissende finale. Tegenstander Stormvogels boezemde op voorhand ontzag in, de IJmuidenaren staken in de derde klasse A immers samen met kampioen De Foresters met kop en schouders boven de rest uit. Hun voorsprong op nummer drie op de ranglijst bedroeg aan het eind liefst éénentwintig punten.

Wie scoort die wint

Op het kunstgras van SV Hoofddorp werd de echter al zoveel eerder verwachte degradatie alsnog een feit. AFC trok met een 0-1 nederlaag aan het kortste eind, een uitslag die pas in de laatste tien speelminuten tot stand kwam. Passend bij het wedstrijdbeeld van bar weinig uitgespeelde scoringsmogelijkheden kwam het enige doelpunt voort uit een standaardsituatie. De AFC-muur bij een vrije trap randje zestien bleek niet voldoende dicht te zijn gemetseld om het goed gerichte schot te keren. Doelman Borga Tier kon vanuit zijn hoek vervolgens niets meer uitrichten.

“Wie scoort die wint,” wist Wessel Colijn, zichzelf verbijtend voor de dugout. Qua coaching verzaakte hij ook na de reuzedomper geen moment, zoals hij de hele wedstrijd al luid zijn ploeg aanvuurde. Het tij was echter niet meer te keren, daarvoor maakte AFC namelijk te weinig een vuist tegenover de fysieke kracht van de IJmuidenaren.

Fysiek onderspit

Al vroeg in de wedstrijd zag het ernaar uit dat AFC de finale niet zou hoeven verliezen. De jeugdige Amsterdammers toonden zich alleszins gelijkwaardig aan Stormvogels. Verzorgd combinerend werd de weg naar voren gezocht én gevonden. Opbouw liep vaak via middenvelder Indy Lee naar de aanvallers David Vorst op links, Nigellow Nicholas op rechts en Radjenio Fonseca centraal. Vooral Nicholas en Fonseca probeerde met hun snelle acties de gaten te vinden, maar daarmee kwam ook het grote manco van de ploeg aan het licht. “Het lukte ze niet om tot een eindpass of afronding te komen, daarvoor kwamen deze jonge jongens tegen een gedegen en robuuste elftal als Stormvogels gewoon te kort,” zag Colijn al in de eerste helft. Uiteindelijk waren er in het eerste bedrijf slechts een paar schotpogingen te noteren, van Fonseca en Lee, en was het Vorst die een vrije trap keurig langs het muurtje krulde maar helaas ook langs de verkeerde kant van de paal.

Na rust werd het er in offensieve zin niet beter op. Bovendien bleken de tegenstanders zich te hebben voorgenomen om hun surplus aan fysieke kracht meer in de strijd te gooien. Gevolg was dat Stormvogels gaandeweg steeds meer gevaar wist te stichten. Doelman Tier kweet zich echter uitstekend van zijn taak, knap pareerde hij een flink aantal schoten. Bij één aanvalsgolf kreeg hij tot twee keer toe hulp van zijn verdedigers die de voor hem onbereikbare ballen van de doellijn werkten. Het bleek uitstel van executie.

“Op het laatst lieten wij ons meeslepen in hun fysieke spel, terwijl dat niet bij ons past,” stelde Colijn na afloop vast.

Degradatie

Wessel Colijn was afloop flink teleurgesteld maar niet verslagen. “Dit is nu eenmaal voetbal, het kan zo lopen in een finale. Ik ben er trots op dat mijn elftal de nacompetitie heeft gehaald en dat we daarin ook nog twee wedstrijden wonnen. Toen ik in februari begon moesten we echt van ver komen hoor. AFC-zaterdag zat in een enorme dip, die eigenlijk al voortkwam uit het als kampioen vorig seizoen niet mogen promoveren (wegens bondsregels mag er naast AFC zondag in de Tweede Divisie geen tweede standaardelftal in de eerste klasse of hoger spelen – JK). Het hele elftal vertrok, waarna de club met spelers uit het tweede en derde een nieuw zaterdag 1 bouwden. Dat pakte uiteindelijk niet goed uit. Het was mijn taak om de selectie weer een eenheid te maken. Met hulp van een paar spelers uit het elftal Onder-21 haalden we toch nog de finale van de nacompetitie. Maar dan moet het daarin wel naar onze kant vallen, zoals gebeurde in de eerste twee ronden. Helaas mocht het nu niet zo zijn.”

Colijn zal volgend seizoen met AFC-zaterdag in de derde klasse aantreden. “Ik vind de degradatie echt heel jammer, wat was ik graag in de tweede klasse gebleven! Om met een knipoog te besluiten: “Voordeel van de derde klasse is dat wij daaruit wél kunnen promoveren!”

Tekst: Jakob Kos

Foto’s: 020photography/ Ineke de Haan