Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Na de eerste moeizame maanden van dit seizoen, met de klassering als hekkensluiter als onvermijdelijk gevolg, zette zich net voor de winterstop bij OFC een kentering in. Goede wedstrijden tegen topploegen als AFC en De Treffers leverden beide één punt op, waarna met slechts miniem verschil verloren werd van Rijnsburgse Boys. Vorige week kreeg het nieuwe elan duidelijker gestalte door de knappe uitwinst bij de nummer twee op de ranglijst, HHC Hardenberg. Om perspectief te behouden op het alsnog verlaten van de degradatieplaatsen diende zaterdag in eigen huis ook nummer vier Katwijk bedwongen te worden, het liefst met een overwinning. In de praktijk bleek dit echter een te lastige opgave te zijn voor de geelzwarten. Enerzijds omdat vooraf binnen de ploeg het ontzag voor de regerend kampioen van de Jack’s League groot was, anderzijds omdat de Katwijkers hun hard werkende tegenstanders op de beslissende momenten aftroefden met de bij hun status en ervaring passende voetbalslimheid. De uiteindelijke 1-3 nederlaag was in dit licht bezien dan ook logisch, maar deed geen recht aan de enorme portie energie die OFC in de wedstrijd pompte.
In het eerste kwartier was Katwijk de enige ploeg die voetbalde. “Wij werden ver teruggedrongen, ik denk vooral door onze schroom tegenover het grote Katwijk,” zag Pieter Mulders vanaf het coachingsvak. Doelman Ischa Bouwman had in die fase bepaald het geluk aan zijn zijde toen hij een voor hem onbereikbare inzet tegen de lat zag ketsen. OFC had er de handen vol aan om verdedigend te overleven. Volgende stap was de snelle omschakeling naar de aanvallers Joël Donald en Niels Springer, iets wat zo tegen de twintigste minuut voor het eerst goed lukte. En daarna steeds vaker, omdat OFC inmiddels zichtbaar vrijer ging spelen. Uitblinker Rano Burger pakte daartoe nadrukkelijk het voortouw, alert loerend op fouten in de Katwijkse opbouw. Onverwacht snel kwam OFC zelfs op voorsprong, dankzij een verre vrije trap die door Niels Butter in het doel werd geplaatst. De Katwijker doelman Jean Paul van Leeuwen had geen antwoord op de ogenschijnlijk niet onhoudbare bal.
Op achterstand gezet bleef Katwijk het overwicht houden, maar zo soepel als in de openingsfase verliep het aan de kant van bezoekers niet meer. Allerlei slordigheidjes gaven aan dat de strijdwijze van OFC stukje bij beetje zand in de aanvalsmotor strooide. In de cruciale slotminuten van de eerste helft was het echter toch Katwijk dat genadeloos toesloeg. Eerst gaf Robin Schulte met een doeltreffend afstandsschot geen schijn van kans, waarna op slag van rust Mukthar Suleiman Katwijk zelfs op een 1-2 voorsprong zette.
“Speel ’t van je af,” gaf Pieter Mulders zijn spelers in de rust mee. Een raad waar het elftal grif gehoor aan gaf, waardoor de tweede helft van begin tot eind een open wedstrijd werd, met OFC zeker niet meer als onderliggende partij. “Bij vlagen zetten wij Katwijk met de rug tegen de muur,” stelde Mulders na afloop tevreden vast. De OFC-trainer had zeker een punt, al had hij ook wel gezien dat zijn ploeg ondanks de aanvalslust niet of nauwelijks tot reële scoringskansen kwam. De Katwijkers kwamen een enkele keer wél dichtbij een doelpunt, maar troffen daarbij steeds de uitstekend keepende Ischa Bouwman op hun pad. Feit was dat de voor OFC zo belangrijke gelijkmaker steeds in de lucht bleef hangen. De bal moest eigenlijk alleen maar een keer goed vallen. Helaas echter viel het doelpunt aan de andere zijde, toen Katwijk-spits Ahmed El Azzouti slim profiteerde van een verdedigende misser van Nino van den Heuvel. Met 1-3 op het scorebord en nog een minuut of acht te spelen was de wedstrijd beslist, hoewel OFC nog van geen opgeven wilde weten. Twee hoekschoppen en twee schotpogingen, één van Joël Donald en één van invaller Soufiane Reclaoui, leverden echter niets meer op.
“Wat heb ik vanmiddag van mijn ploeg genoten!” Pieter Mulders wees in zijn nabeschouwing met name op de tomeloze inzet van zijn elftal. “De spirit was prima. Zo spelend waren we vanmiddag zeker niet kansloos. Ik kan alleen maar diep respect hebben voor de instelling van mijn spelers.” Mulders vertolkte daarmee tegelijk ook het algemene gevoel dat OFC heeft laten zien dat de ploeg nog helemaal niet klaar is met de strijd tegen degradatie, ondanks de op zijn zachtst gezegd zorgelijke positie op de ranglijst. Er zijn immers nog 13 wedstrijden te gaan voor de Oostzaners.
Bekijk hier alle uitslagen, de stand en het programma in de Jack’s League
Tekst en foto: Jakob Kos
