Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Twee seizoenen geleden speelden beide ploegen nog tegen elkaar in de derde klasse: Wartburgia won toen nipt beide potjes, maar EVC promoveerde dat jaar. Het was dus een mooie testcase voor beide teams om te kijken waar ze stonden. EVC na een leerzaam jaar in de tweede klasse, waar ze knap als zesde eindigden en Wartburgia als kersverse promovendus.
Het verschil leek in eerste instantie niet gegroeid. De bezoekers speelden goed combinatiespel en wonnen veel van hun duels. Het eerste half uur was dan ook voor Wartburgia dat enkele goede kansen kreeg, maar die niet benutte ondanks het veldoverwicht. Net voor het einde van de eerste helft kreeg EVC hun eerste corner en daaruit was het meteen raak. Brian Rossenaar kopte knap in en zo verdampte het goede gevoel bij de Wartburgianen met één trefzekere kopbal.
Na rust speelde EVC, geholpen door de voorsprong met wat meer overleg en zelfvertrouwen en was het Wartburgia dat afwachtte. De wedstrijd tussen twee gelijkwaardige ploegen kabbelde een beetje voort tot het laatste kwartier toen Wartburgia gas gaf. De bal ging sneller rond, er werd wat opportunistischer gespeeld en er kwamen kansen. Een vrije trap van Menno Bosch werd goed gestopt door EVC keeper Sjors Out en Wartburgia spits Mark Zwagerman had een paar minuten voor tijd de gelijkmaker op zijn schoen maar schoot de bal net over.
Zo speelde Wartburgia een goede eerste wedstrijd in de tweede klasse, maar ging terug naar Amsterdam met een slecht gevoel. De eerste harde les van dit seizoen is dat de kansen veel spaarzamer worden en dat je daar dus zuiniger mee om moet gaan. EVC haalde ondertussen opgelucht adem, kwam met de schrik vrij en kon de eerste drie belangrijke punten bijschrijven in een seizoen waar door de verzwaarde degradatieregel elk punt telt.
Tekst en foto: Frank van Paridon
