Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Geoffrey Verweij zou jarenlang bij Real Sranang blijven en daar zijn loopbaan afsluiten. Toch wist Legmeervogels hem een jaar geleden te verleiden het nog één keer op een hoger niveau te proberen. Na één seizoen in de zondag eerste klasse heeft de inmiddels 35-jarige oud-profvoetballer toch besloten weer terug te keren bij zijn vrienden.
Tijdens het kampioensfeestje van Real Sranang – uitgerekend in het jaar dat Verweij er niet bij was, werden de Amsterdammers kampioen van de vierde klasse G – was hij al aanwezig. De link met een terugkeer werd snel gemaakt. Er waren een paar andere clubs die hem polsten, maar zijn vrienden trokken hem over de streep. “Ik heb het heel erg gemist. Mijn hele leven heeft om het voetbal gedraaid. Het is lekker om nu weer ontspannen te kunnen spelen. Maar als ze geen kampioen waren geworden, was ik niet gekomen.”
Nadat de middenvelder in het profvoetbal voor Sparta, Haarlem en FC Emmen speelde, vervolgde hij zijn loopbaan in het amateurvoetbal bij IJsselmeervogels, Chabab en Stormvogels. Daar hing Verweij in 2014 in eerste instantie zijn schoenen aan de wilgen. Totdat Real Sranang langs kwam. “Ze waarderen mij heel erg. Ze waren ook boos dat ik naar Legmeervogels ging. Ik had eigenlijk gezegd te stoppen met voetbal op hoog niveau. Ik zou jarenlang bij Real Sranang blijven spelen en hier afsluiten. Na een jaartje moest ik weer terugkomen.”
Verweij koos voor eersetklasser Legmeervogels omdat zijn goede vriend Michel Nok daar hoofdtrainer werd. In Uithoorn had de routinier veel last van een hamstringblessure, waardoor hij maandenlang niet in actie kon komen. “Dat was jammer, want ik begon heel goed. Het was een fijne club, een leuke team. Maar Michel ging ook weg en daardoor was er voor mij geen reden meer om te blijven.”
Na een uitstapje van één jaar keert hij nu terug bij Real Sranang, dat inmiddels derdeklasser is. Vanaf de zijlijn zag Verweij dat het de goede kant opgaat met de Amsterdammers. “Dit jaar hebben ze het goed geregeld. Wij willen iets opbouwen hier. Je hebt veel Turkse en Marokkaanse clubs, maar er is geen Surinaamse club waarvoor Surinaamse talenten graag willen spelen. Spelers kiezen niet zo gauw voor Real Sranang. Daarom is die derde klasse ook zo belangrijk.”
Foto boven: Michel Bes
