Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Uit het oog maar niet uit het hart. In de rubriek ‘Hoe is het met..’ gaan we op zoek naar bekenden uit de Amsterdamsche voetbalwereld die uit het gezichtsveld zijn verdwenen. In deel 2: Jerrel Linger (50), topspits van weleer die het voetbalveld nog altijd niet zal verlaten.
Wekelijks toont Linger zijn voetbalkunsten met de vrienden die hij aan het amateurvoetbal heeft overgehouden. Het 35+-elftal van Real Sranang heeft een hoop oud-topvoetballers in de gelederen; naast Linger bijvoorbeeld ook voormalig Hoofdklasse-voetballers Juul Emanuelson en Robert Hoever. “Allemaal gasten die op hoog niveau gevoetbald hebben”, trapt hij af. “Een paar jaar geleden werden we met dit team nog kampioen in de vierde klasse, maar de derde klasse was iets teveel voor ons.”
Het voltallige eerste elftal werd een veteranenteam en ook op dat niveau lieten zij zien het spelletje nog niet te zijn verleerd. “In ons eerste jaar werden we vrij gemakkelijk kampioen”, vervolgt Linger. “Nu zitten wij in een speciale veteranenpoule met daarin ook Ajax. Daar draaien wij goed in mee. Afgelopen seizoen werden we tweede.”
Even terug naar de jaren negentig. Na een tour met zijn Surinaamse club Transvaal kreeg hij in 1992 de kans bij AZ. In de Eerste Divisie was hij in één seizoen tweemaal trefzeker. Daarna maakte hij bij DCG zijn entree in de Amsterdamse amateurvoetbal-wereld, om vervolgens naar FC Lisse te verkassen. In de Bollenstreek beleefde hij zijn beste periode. Daar wordt hij nog altijd op handen gedragen.
Hoe fijn zijn jaren bij Lisse waren, met onder andere het amateurkampioenschap van Nederland, niets gaat boven één van zijn eerste successen in zijn loopbaan: kampioen van Suriname in 1990. “In Suriname heb je de rivaliteit tussen Transvaal en Robinhood. Zij waren drie of vier jaar achter elkaar kampioen geworden en onze supporters van Transvaal snakten naar een kampioenschap. Een beetje vergelijkbaar met Ajax nu. Ik denk ook dat er een hoop Ajax-supporters blij zullen zijn als Ajax dit jaar landskampioen wordt.”
Na zijn periode in Lisse, waar Linger ondertussen als belastingadviseur en boekhouder was begonnen, keerde hij bij het inmiddels ter ziele Turkiyemspor terug in zijn woonplaats Amsterdam. Vervolgens speelde de spits ook voor Voorland (“op een haar na promotie naar de Hoofdklasse misgelopen”), ging Linger met trainer Uli Landvreugd mee naar toenmalige vierdeklasser De Dijk en streek uiteindelijk neer bij Real Sranang. Daar staat hij elke zaterdagmiddag tussen de voor hem bekende witte kalklijnen. “En op zondag ga ik weleens bij mijn zoon kijken. Hij speelt in het tweede elftal van AFC.”
Foto: Hans Schalk
