Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Een jaar lang moest Arsenal-spits Mick Hurks met een slepende blessure toekijken. Eenmaal terug op het veld laat de 31-jarige spits zien het scoren nog niet te zijn verleerd. Met vijf doelpunten in de eerste zes wedstrijden loopt de topschutter bijna één-op-één. Toch is hij naar eigen zeggen nog niet helemaal de oude.
Een bilblessure komt niet vaak voor bij voetballers; waarschijnlijk een vorm van overbelasting. Bij de laatste competitiewedstrijd van het seizoen 2016/17 kreeg hij er last van. Met pijn trok Hurks het seizoen door om ook in de nacompetitie belangrijk te kunnen zijn. “Dan was het zaterdag voetballen, kon ik zondag niet lopen en vervolgens dinsdag en donderdag licht trainen om voldoende hersteld te zijn voor zaterdag.” Met Hurks in de spits lukte het de Amsterdammers om te promoveren, maar het debuutjaar in de tweede klasse moest hij aan zich voorbij laten gaan.
Ook na de zomer van 2017 bleef de blessure aanwezig. Uit een echo bleek een pees die zijn hamstringspier verbindt met het zitbot te zijn beschadigd. Dat doorbloedt niet, dus daar stond ineens een herstelperiode van zes maanden voor. Het werd uiteindelijk zeven maanden. “Ik had de laatste wedstrijden van het seizoen nog kunnen voetballen, daar heb ik ook hard voor getraind. Maar toen kreeg ik last van mijn heup. Bij de eerste paar trainingen merkte ik dat het niet ging. Er kon een kruis door de rest van het seizoen.”
Tijdens de voorbereiding op dit seizoen moest Hurks het na een jaar blessureleed rustig opbouwen. Terwijl zijn ploeggenoten op het veld bezig waren, beperkte de spits zich de eerste weken tot hardlopen over de naastliggende sintelbaan. “De eerste groepstrainingen heb ik met een onwijze handrem erop gespeeld. Die is er steeds langzaam afgegaan, totdat ik ook weer een beetje vrij in mijn hoofd was om sprintjes te trekken en met links een bal te schieten. Maar die is er nog niet helemaal af.”
Dat komt ook omdat de spits er veel voor moet doen om op dit niveau te kunnen blijven acteren. Elke ochtend ligt hij twintig minuten op een matje om yoga-achtige oefeningen te doen. “Als ik dat niet doe, is de kans groot dat de blessure terugkomt”, is hem verteld. Een voordeel is dat hij dit met zijn vriendin kan doen. “Zij voetbalt ook, heeft last van d’r rug. Ze doet wel wat andere oefeningen, maar het is soms best gezellig.”
Bij Arsenal hielden ze ondanks de lange absentie vertrouwen in Hurks. De kledingtas en het shirt met rugnummer negen lagen apart, dus die kreeg hij zo weer terug. Net als zijn basisplaats. Dat vertrouwen betaalt hij terug met zijn doelpunten. “Eigenlijk ben ik er vrij snel ingerold”, zegt hij. “Langs de kant hoor ik dat ik steeds fitter word. Dat merk ik zelf ook. Op een gegeven moment ben je wel fit, maar nog niet negentig minuten wedstrijdfit. Dat houd ik nu steeds beter vol. De vorm begint ook weer te komen.”
Foto: Mario Wormhoudt
