Onno Swart: van clubman bij DRC naar veelzijdige teammanager bij WV-HEDW zondag 1

In het dagelijks leven is hij financieel adviseur en praat hij al tientallen jaren met verschillende mensen over geld. In zijn vrije tijd is hij teammanager van de zondag 1 van WV-HEDW, die dit seizoen voor het eerst in de Tweede klasse B uitkomt. Na twee achtereenvolgende kampioenschappen worden er geen derby’s meer uitgevochten met TOS Actief en CTO’70, maar staan er tegenstanders als SV TOP, FC Abcoude en Antibarbari op het programma. Onno Swart: “WV-HEDW is een hele warme club”.

Voetballen op pleintjes

Zoals elke jongen is ook Swart groot geworden op de pleintjes. Uren doorbrengen op de pleintjes met vriendjes en daarnaast ook nog in clubverband voetballen in de jeugd bij de plaatselijke club. Zo zag het er vroeger uit. Betreft dat voetballen in clubverband gold dat niet voor Swart. “Mijn ouders vonden voetbal een gevaarlijke sport, dus ik mocht op wedstrijdzwemmen. Ik ben pas op hele late leeftijd in de jeugdopleiding terecht gekomen. Ik heb één jaar in de jeugd gevoetbald bij Schellingwoude en daarna werd ik al senior. Vroeger had je clubs als Schellingwoude en Rood-Wit A in Amsterdam-Noord. Ben Vis (trainer van de Dijk, red.) en Ron Stoffels (Buitenveldert, red) zijn beiden groot geworden bij Rood-Wit A. Beide trainers heb ik in mijn functie als voorzitter ook laten debuteren als hoofdtrainer bij DRC. Na de fusie tussen Schellingwoude en Rood-Wit A is uiteindelijk asv De Dijk ontstaan. Ik speelde in de selectie van Schellingwoude, maar ik speelde ook altijd een extra wedstrijd met het derde elftal. Ik voetbalde als voorstopper in een elftal met Ton Langelaar, hij als laatste man. Dat was een gelouterde laatste man en hij heeft mij eigenlijk leren voetballen.”

Durgerdam

Als je de naam Durgerdam hoort, wordt er al snel gedacht aan de voetbalclub DRC. Wie weleens bij de club geweest is, kan deze club ook gelijk relateren aan de televisieserie All Stars. In deze plaats is Swart opgegroeid en het duurde dan ook niet lang, voordat hij bij deze club ging spelen. “Ik kwam uit Durgerdam en DRC is dan natuurlijk in de achtertuin, dus na twee jaar Schellingwoude ben ik naar DRC gegaan. Daar kwam ik in de selectie en daar was Andries Jonker de trainer (nu trainer van Nederlands elftal van de vrouwen, red.). Dat heb ik twee seizoenen gedaan. Voetbal was op dat moment een groot deel van mijn leven: ik voetbalde op vrijdag in de zaal, op zaterdag in een prestatie elftal en op zondag met vrienden. Dus dan zit je week aardig vol. Alleen maar voetballen, dat was de mooiste tijd van mijn leven. Helaas ben ik niet zelf niet meer actief op het veld, doordat ik teveel last heb van mijn knieën. Ik heb tot net in de coronatijd gevoetbald en daarna was het wel echt klaar. Ik ben iemand die van mening is dat iedereen zijn of haar steentje moet bijdragen aan de samenleving en het verenigingsleven is ook een steentje bijdragen aan die vereniging. Op een gegeven moment ben ik stukjes gaan schrijven voor het clubblad. Daarna ben ik penningmeester geworden, mede doordat DRC begin 2000 het erg lastig had. Met een groep vrienden zijn wij toen het bestuur geworden en toen hebben wij de club een tweede leven gegeven. De club zou opgeheven worden, er was zelfs een opheffingsvergadering. Dat is een doorstart geweest voor de club en zij hebben nu ongeveer 600 leden. Dat is heel netjes voor een club in een dorp, onder de rook van Amsterdam. In 2008 ben ik ook nog voorzitter van de club geworden. Uiteindelijk heb ik dat losgelaten omdat ik vond dat het tijd werd voor iets anders. Mijn zoon ging bij WV-HEDW voetballen en vanaf dat moment ben ik daar langs de lijn gaan staan, als voetbalvader.”

WV-HEDW

De zoon van Onno, Max Swart vertrok van DRC naar het hoogste jeugdelftal destijds, de JO19-1. “In 2019 is hij naar WV-HEDW gegaan. Bij DRC heb ik Max tien jaar lang getraind. Daarnaast voetbalde ik toen nog bij DRC en ik floot af en toe een wedstrijd bij de jeugd. Na het vertrek van Max heb ik gezegd dat ik voetbalvader zou worden, omdat ik genoeg had van die bestuurlijke functies. In het eerste jaar was Ashraf Azzouz (nu medespeler van Max in de zondag 1, red.) samen met Bas van Bergen trainer. Ik kon als vader redelijk goed mijn mond houden langs de lijn, maar toch zijn er zaken die je dan ziet en opvallen. In het tweede seizoen volgde Joram Melis (huidige trainer WV-HEDW zondag 1, red.) Azzouz op als trainer van de JO19-1 en Azzouz had tegen Melis gezegd dat hij vooral op mij moest afstappen als hij ergens hulp bij nodig had. Ik ben toen een aantal zaken voor Melis gaan regelen, omdat ik vond dat hij iemand naast hem nodig had. Hij was een jonge trainer en hij had op dat moment geen assistent. Als goedwillende vader ben ik toen een beetje gaan helpen en toen Melis uiteindelijk solliciteerde op de functie als trainer van de zondag 1, vroeg hij aan mij of ik dan ook mee wilde gaan, maar dan echt als teammanager. Daar hoefde ik niet over na te denken. Als mens is Melis een hele fijne kerel om mee om te gaan, hij is talentvol als trainer en met een leuke groep jongens een mooie tijd doormaken, daar krijg ik alleen maar energie van en dan wil ik helpen. Dan zie ik mijn rol heel simpel: als je een groep jonge honden hebt die allemaal valkuilen in rennen, dan probeer ik hen uit die valkuilen te houden. Ik praat veel met jongens, op een ongedwongen manier. Op die manier probeer ik ze te helpen. Ze weten vanaf het begin van het seizoen dat ik er ben. Ik geef ook ongevraagd mijn mening, maar als zij op voetbalgebied of privé hulp nodig hebben, dan kunnen zij altijd met mij praten. WV-HEDW heeft van de zondag 1 bewust een soort van talententeam gemaakt en van die eerste lichting waarmee wij begonnen zijn alleen nog Jesse Coffeng, Mick van der Wijgerd, Mouaad Boudinar en Tom van Riessen over. Het jaar daarna kwam mijn zoon in het team, samen met Lukas Noppert. Dit seizoen hebben wij ook weer zeven nieuwe jongens bij de groep, waarvan er zes vanuit de club zelf kwamen. Voor de club is dat een heel goed teken, dat de jongens bij de club willen en kunnen blijven, omdat de zondagtak nu ook op een behoorlijk niveau actief is.”

Niveauverschil

In het seizoen 2022/2023 was WV-HEDW in een titelstrijd verwikkeld met buurman TOS Actief en SMVC Fair Play uit Culemborg. WV-HEDW werd kampioen in de Vierde klasse D, met drie punten voorsprong op de ploeg uit Culemborg. In het seizoen daarop speelde de ploeg gelijk weer voor de prijzen in de derde klasse C. Concurrenten voor de titel waren TABA, Sporting 70 en Swift. Door een 5-3 overwinning op de een na laatste speeldag tegen concurrent Sporting 70 en een 0-2 overwinning op de laatste speeldag tegen AFC Quick 1890, stond de ploeg na afloop van de laatste speelronde voor het eerste bovenaan. Precies genoeg om het kampioenschap binnen te halen en door te stoten naar de zondag Tweede klasse B, met veel tegenstanders uit de regio Brabant. “In de vierde klasse was het met twee of drie teams strijden om te titel, maar in de derde klasse zag je al dat er veel meer teams écht konden voetballen. Nu in de tweede klasse, zie je vooral dat die ploegen uit Brabant echt volwassen teams zijn. Tegen de koploper SV TOP komen wij op 0-1 voorsprong, maar binnen een mum van tijd kunnen zij de wedstrijd dan ook weer omdraaien naar 2-1 en vlak na rust zelfs heel snel naar 3-1. Dat is gewoon kwaliteit en de fouten die er dan gemaakt worden, straft de tegenstander gelijk af en dat hadden wij in de voorgaande jaren niet. Wij hebben net iets teveel kansen nodig om te scoren en dan krijgen wij vaak de deksel op de neus.”

Voorbereiding op het weekend

Als teammanager is Swart nauw betrokken bij de ploeg, maar ook bij de staf bestaande uit hoofdtrainer Melis, assistent Yassir Boudazdaz en materiaalman Raymond Lion. “Mijn voorbereiding op het weekend begint eigenlijk op donderdagavond, op de training. Dan zit ik in de dug-out of ik loop langs het veld en ik bekijk de training op mijn manier. Dan wordt er een slotpartij gespeeld, waarvan er ook een klassement bijgehouden wordt. Die slotpartij is voor mij een aanleiding om een stukje te plaatsen op de sociale media van de ploeg. Na de training sluit ik aan bij de staf. Ik ben dan een soort klankbord en dan geef ik mijn mening, maar er is één die beslist en dat is de hoofdtrainer Melis. Hij vindt het wel fijn om onze mening te horen, maar ook juist van spelers binnen het team. Die hebben ook een goede kijk op het spel en kunnen bepaalde zaken goed onderbouwen. Op zondag is het voor mij heel simpel: ik haal bananen en mandarijnen bij de groenteboer en dan ga ik naar de club. Als wij thuis spelen, dan kijk ik even naar het tweede elftal en voor de wedstrijd zet ik het camera systeem neer, maar verder heb ik geen actieve rol in de technische kant. Wij hebben een grote selectie, dus op zondag probeer ik de jongens die geblesseerd zijn of niet in de basis starten bij de groep te houden, want wij moeten het uiteindelijk als groep doen. Iedereen is een onderdeel van het team. Ik probeer de groep vooral te laten hechten.”

Content

Anno 2024 is er bijna geen enkel team meer dan niet actief is op social media. Het ene team is vooral actief op Tiktok en het andere team weer op Instagram. Swart is als teammanager ook verantwoordelijk voor de content op Instagram en geeft hier een leuke draai aan. “Ik maak in Canva altijd het affiche voor de wedstrijd en dan heb ik ook altijd alvast een sjabloon gemaakt, zodat ik die tijdens de wedstrijden kan bewerken voor de ‘stories’. Dan heb ik alvast een basis en hoef ik dit tijdens de wedstrijd alleen nog te vullen. Tegen SV TOP ging het op een bepaald moment heel snel. Ik was nog bezig met het verwerken van een goal en toen lag de volgende er alweer in. Ik krijg er wel veel leuke reacties op. Ik merk wel dat het op social media vooral consumeren is, in plaats van communiceren. Dus het is voor mij alleen maar zenden. Ik schrijf al jaren verslagen voor WV-HEDW, dat deed ik al bij DRC toen het clubblad nog op de deurmat viel. In mijn optiek gaat het erom dat mensen de verslagen graag lezen en dat mensen zich inbeelden van wat er is gebeurd tijdens de wedstrijd. Dat gaat volgens mij wel redelijk en ik vind het nog steeds erg leuk om te doen.”

Wensen voor het nieuwe jaar

Na de winterstop zal WV-HEDW de competitie op 19 januari hervatten met een uitwedstrijd tegen SDO uit Bussum. “Ik hoop dat het na de winterstop een beetje mee gaat zitten voor de ploeg. Daar hebben wij zelf meer invloed op dan wij denken. Ik heb al een aantal keer in het verslag geschreven dat wij meer voor elkaar over moeten hebben. Dat is natuurlijk in de wereld zo, maar ook op microniveau in een elftal. Iedereen heeft zijn eigen belang binnen een elftal, maar als team heb je op zondag ook een gezamenlijk belang, namelijk de drie punten pakken. Daar moet je iets voor doen en daar moet je ook dingen voor laten. Hoe meer je je kunt voegen naar wat het team nodig heeft, krijg je zelf ook meer ruimte om te excelleren. Lukas Noppert is daar een mooi voorbeeld van, onze linksback. Hij heeft echt een mooie ontwikkeling doorgemaakt. Toen hij bij de senioren kwam, was hij een redelijk iel ventje. Ik vond het best spannend en vroeg bij af of hij dat ging redden. Hij ging daarna een half jaar naar Scandinavië voor zijn stage en hij trainde zich daar een slag in de rondte in de sportschool en kwam terug met duelkracht. Dat laatste missen wij soms een beetje. Aan de techniek ligt het niet, want iedereen is technisch heel vaardig, maar als je techniek en duelkracht aan elkaar kunt koppelen, dan heb je een hele mooie mix. We hebben ook een aantal blessures gehad, waardoor er spelers zijn die vorig seizoen heel belangrijk waren, dit seizoen nog amper minuten gemaakt hebben. De ploeg is in de breedte sterk genoeg om in het linkerrijtje mee te draaien in deze klasse.”

“We gaan na de jaarwisseling op trainingskamp naar Barcelona, net als meerdere clubs uit de regio (SCPB’22, DWS, DSOV en JOS Watergraafsmeer zondag 1). Los van de gezelligheid en het nachtleven willen wij daar ook echt gaan trainen en wij spelen daar ook nog een oefenwedstrijd tegen de zondag 1 van JOS Watergraafsmeer. De week daarna moeten wij alweer aantreden in de competitie, dus er moet wel iets gedaan worden.”

Tekst: Richard Lynch

Foto’s: Michiel Poodt