Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Op bezoek bij Kozakken Boys slaagde AFC er prima in om alleszins acceptabel voetbal op de mat te leggen. Dit in tegenstelling tot de thuisploeg, die zo goed als niets had in te brengen. De Boys uit Werkendam trokken echter na ruim negentig minuten met een 1-0 zege wél aan het langste eind. De AFC-ers dropen verbouwereerd met legen handen af naar de kleedkamer, waarna hun trainer Benno Nihom weinig anders restte dan een aloude voetbalwijsheid te citeren: “Als je niet scoort dan win je niet.”
Bijna twee uur eerder beide teams voorzichting aan de wedstrijd begonnen. Na de aftastende openingsfase kwam AFC door meer gewonnen duels, betere combinaties en ook meer doordachte aanvalsopzetten bovendrijven. De Amsterdammers stonden de heerschappij feitelijk nooit meer af. Voortdurend werd de weg naar voren gezocht, naar Melvin Platje en aanspeelpunt Raily Ignacio. Na ruim een kwartier leverde een lobje van Ignacio over de keeper de eerste echte scoringsmogelijkheid op, in dit geval voor Joël Tillema die de bal tegen de paal tikte waarbij hij overigens ook buitenspel bleek te staan. Even later raakte Dalian Maatsen met een ver afstandsschot eveneens de paal.
Zonder dat Kozakken Boys ook maar iets terug kon doen, volgde de ene kleine kans na de andere. Soms dwongen de roodzwarte voorwaartsen ook een grote kans af, zoals het moment waarop Melvin Platje in vrije schietpositie ervoor koos om door te passen op Splinter de Mooij, maar dit vervolgens onzorgvuldig deed. Nadat Djuric Ascension in de slotfase van de eerste helft maar rakelings over schoot, was het eindelijk de beurt aan Kozakken Boys. Doelman Gijs van Zetten hoefde op hun allereerste dreigende aanval echter niet handelend op te treden, want de uitgebroken aanvaller mikte de bal uiteindelijk voorlangs.
Deksel op de neus
Het tweede bedrijf bracht vooral meer van hetzelfde. Het veel beter voetballende AFC had Kozakken Boys al lang en breed op de rug liggen, het enige wat nog ontbrak was een score. Tegenover opnieuw een flinke handvol kansen voor met name Raily Ignacio stond slechts een enkele poging van de thuisploeg. Gijs van Zetten toonde zich op dat zeldzame moment wel uiterst betrouwbaar door in een één-op-één situatie als winnaar uit de strijd te komen.
Met nog ruim een kwartier op de klok kreeg AFC het deksel op de neus. Balverlies op het middenveld bood Lars Hutten de kans om zonder aangevallen te worden van afstand aan te leggen. Gedragen door de wind was het perfect geplaatste schot onhoudbaar voor Van Zetten.
Wat AFC daarna ook probeerde, inclusief nog drie wissels, scoren was en bleef deze middag een onmogelijke opgave. Kozakken Boys werd ver teruggedrongen en de gelijkmaker hing in de lucht. De zonder echte vleugelaanvallers spelende Amsterdammers kwamen desondanks nooit verder dan vruchteloze acties in een overvol doelgebied. In de allerlaatste minuten tenslotte was het aan een fenomenale reflex van Gijs Van Zetten te danken dat de 1-0 achterstand niet verdubbeld werd.
“Zo dominant als wij vandaag speelden, en dat we dan toch verliezen, ik vind het bizar.” Benno Nihom was kort na afloop nog niet bekomen van het echec van zijn ploeg. “Al vind ik ook dat wij beslist goed speelden hier. We verdedigden uiterst stabiel. Bovendien creëerden we genoeg kansen, wat enkele wedstrijden geleden nog duidelijk een kritiekpunt was. Maar goed, dan krijg je twintig tot vijfentwintig kansen, waarvan in mijn ogen zes of zeven heel goede mogelijkheden, en maak je er geen één. Ja, dan is Kozakken Boys de verdiende winnaar. Simpelweg omdat zij wel scoorden, al was dat dankzij een fout van ons. Zij profiteerden daarbij wél van de rugwind, iets wat wij in de eerste helft nalieten.”
Op de vraag of hij iets gaat doen met de constatering van gemis aan effectiviteit, antwoordde Nihom dat hij daarvoor liever eerst nog eens kijkt naar de beelden. “Het gaat natuurlijk om de uitvoering, met name in de details. En geluk, dat speelt beslist ook mee.”
Bekijk hier alle uitslagen, de stand en het programma in de Jack’s League.
Tekst en foto’s: Jakob Kos
