COLUMN (4). Door de ogen van de scheidsrechter 

Door: Robin Punt

De week van de scheidsrechter ligt alweer achter ons. Daar moet u vast iets over gehoord of gelezen hebben. Niet? Er was genoeg nieuws met betrekking tot onze mooie hobby. Bij de betaalde tak liepen de scheidsrechters met een speciaal shirt – ‘word scheidsrechter’ – rond. De eerste vrouwelijke scheidsrechter maakte haar debuut bij de mannen in de eerste divisie. Een verkiezing is ook aanstaande: ‘De amateurscheidsrechter van het jaar.’

Dalende trend

Genoeg nieuws over de scheidsrechters in het algemeen dus – zou je denken. Waarom al dit nieuws zo opeens in de afgelopen periode? We hebben meer scheidsrechters nodig, want het is een dalende trend in het aantal actieve scheidsrechters in het voetbal. Ieder weekend zijn er meer dan 30.000 wedstrijden, waarin slechts 10% wordt gefloten door een goed opgeleide, gecertificeerde scheidsrechter. Het is een utopie om te denken dat er voor al die wedstrijden genoeg officiële scheidsrechters zijn, maar met de huidige trend is er straks in de vijfde klasse geen scheidsrechter meer te vinden.

Incidenten

Het is noodzaak dat er meer scheidsrechters komen, zo vertelde – op 17 december 2023 – de bekende arbiter Gözübüyük na een incident met een scheidsrechter in Turkije en dat hij ervoor vreest dat er in de toekomst geen scheidsrechters meer over zijn. 

Ontwikkelen

Het signaal is duidelijk. En de KNVB komt ook (eindelijk) in actie om meer scheidsrechters te werven, meer te doen bij de clubs om verenigingsscheidsrechters op te leiden en te ondersteunen. Een nieuwe wijze van beoordelen, de nadruk op ontwikkelen van de scheidsrechter als persoon. Maar wat doen we voor de bestaande groep van scheidsrechters? Ook hier worden wel stappen ondernomen, maar is het niet te laat? Een verkiezing, ‘de amateurscheidsrechter van het jaar’, is mijns inziens leuk en versterkt de aandacht op onze mooie hobby, maar daar draait het vooral om hoeveel volgers je zover krijgt om op je te stemmen. Daar moet je zelf actief je mensen voor werven. Hoe populairder je bent, of hoeveel “vrienden” je op Facebook of Instagram, bepalen dan of je ‘gekozen’ wordt. Als scheidsrechter wil je volgens mij niet in het middelpunt staan – uitzonderingen daargelaten – want natuurlijk zijn wij allemaal ego’s. Maar, we doen het vooral voor ons eigen plezier. Het geeft mij een grote mate van voldoening om tweeëntwintig spelers en de daarbij behorende staf én publiek een leuke middag te bezorgen. En, de derde helft niet te vergeten. Want voor het geld hoeven we het niet te doen…. 

Feiten Vergoeding Amateurvoetbal

Vanuit de KNVB is de vergoeding 27,10 euro per wedstrijd, naast een kilometervergoeding van 0,26 cent. Ik zelf krijg dan ook nog 7,20 euro als lunchvergoeding. Ga ik mee als coach c.q. begeleider, dan krijg ik 11,40 per wedstrijd. Daarvan moeten we wel ons eigen materiaal verzorgen; een gesponsord shirt / tenue (ARAG) kost al gauw 100,- (waarvan we dan weer meerdere kleuren moeten hebben) om maar niet te spreken over ‘kicksen’ en een trainingspak. Nu las ik laatst een stukje van Bernard Schenk met o.a. Michael Ter Riet, Hoofd Arbitrage Amateurvoetbal. De vraag werd gesteld: worden de amateurscheidsrechters niet ietwat karig beloond? Zijn antwoord luidde: ,,We willen dit jaar weer een zweetbandje geven als erkentelijkheid voor hun diensten, maar eenieder moet goed begrijpen dat het een hobby is. Waar men zelf voor gekozen heeft.”

Zweetbandje

Een zweetbandje…… Nou nou. In 2019 ben ik bij de KNVB in Zeist geweest en toen ook al gesproken met Michael Ter Riet – en destijds Sebastiaan Kleijburg – met mijn zorgen over het afnemende bestand. Geen enkele (re)actie! Nu lees ik….een zweetbandje voor onze diensten. Daar gaat het dus bij ons niet om. Ja, we doen het als hobby. En ja, de arbitrage is een individuele sport. Klopt, we hebben er zeker zelf voor gekozen. Maar als je dan iets doet, zorg dan weer dat we een nieuwe KNVB-kledinglijn voor een leuke prijs kunnen aanschaffen in samenwerking met de sponsor (ARAG) of het kledingmerk. Dan ben je ook van de belasting technische aspecten af en loopt iedereen er goed gekleed bij. 

Relatiemanagement

Maar, ik denk dat er iets veel belangrijker is: de aandacht en interesse in het personeel c.q. de KNVB-vrijwilliger. Zonder verder hierover helemaal leeg te lopen in deze column, is het natuurlijk een teken aan de wand dat er maar één persoon in districts West 1 zich bezighoudt met relatiemanagement en behoud onder de huidige (assistent) scheidsrechters. Door deze persoon en de interesse in mijn persoon fluit ik nog steeds, vroeger had je Algemeen Begeleiders die voor een ‘appel en een ei’ het contact onderhielden met ieder een bepaalde groep scheidsrechters over het wel en wee en vervolgens daarover een rapport aan het hoofdkantoor uitbrachten. Kortom: volgens mij hoeven wij geen zweetbandje, maar meer het idee dat we ‘erbij’ horen, een onderdeel van de organisatie zijn en af en toe dat persoonlijke contact. Noem het wat je wil, maar ik noem het een HR-organisatie die weet wat er leeft onder zijn mensen. En volgens mij is dat nu wat er bij de KNVB ontbreekt.

Aankomend weekend, zaterdag 19 oktober, ga ik in ieder geval weer met veel plezier de velden op. Ik mag de “IJsselderby” tussen sv Montfoort en sv Oudewater in goede banen leiden.

Robin Punt schrijft regelmatig een column voor Het Amsterdamsche Voetbal. Punt fluit al ruim 20 jaar wedstrijden in het amateurvoetbal. Dit jaar voor het eerst een veelgelezen “stukje” op het Amsterdamsche Voetbal: ‘door de ogen van de scheids’, wat hij meemaakt, voor, tijdens of na wedstrijden of gewoon zomaar wat hem bezighoudt. Punt is naast scheidsrechter ook begeleider/ coach ontwikkeltraject-scheidsrechter én Vriend van het Amsterdamsche Voetbal met zijn bedrijf Intertime Klokken.

Blijf op de hoogte en volg ons via Facebook, Instagram en Twitter!
▼Bezoek ook de clubpagina(s)