Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Uit het oog maar niet uit het hart. In de rubriek ‘Hoe is het met..’ gaan we op zoek naar bekenden uit de Amsterdamsche voetbalwereld die uit het gezichtsveld zijn verdwenen. In deel 4 Aschwin de Bruijn (46), die nog altijd in de boeken staat als Topscorer Aller Tijden van AFC.
Op 31-jarige leeftijd zette De Bruijn al een punt achter zijn loopbaan. Relatief jong, zo weet hij zelf ook, maar na twee zware schouderblessures in zijn eerste jaar bij DWS was het mooi geweest. Op die manier kijkt hij er, zestien jaar later, ook op terug. Met in het bijzonder zijn tijd bij AFC, waar hij van 1994-96 en 1998-2002 het rode shirt droeg. Daar presteerde hij ook uitstekend: negentig doelpunten in 133 wedstrijden. “Het was een fantastische periode. AFC is een mooie en warme club.”
Zijn eerste periode op Goed Genoeg, nadat de Amstelvener daarvoor bij DWV speelde, was volgens hem beter. Vooral de sfeer in de spelersgroep maakte het zo goed. “De teamgeest was fantastisch. Met Roy Beukenkamp, Dennis Gebbink en Pascal Kouwenhoven hadden we goede voetballers en Henk Bijlsma als elftalleider. Alles klopte gewoon. De resultaten? We zijn nooit kampioen geworden, maar hebben wel elk jaar meegedaan om de prijzen. Het was ook een ongelooflijk sterke competitie, met wedstrijden tegen Holland of ADO’20.”
De Bruijn dwong een transfer naar FC Volendam af, dat al langer achter hem aan zat. Het was ook een kans die hij niet kon laten lopen, om er later geen spijt van te hebben. “Alles wat ik heb meegemaakt, van wedstrijden in De Kuip of de Arena, pakt niemand mij meer af. Het was echt een stap hoger. Veel meer druk, volle stadions, de pers. Ik heb slechts een paar keer in de basis gestaan, maar wel voldoende invalbeurten. In mijn eerste jaar scoorde ik zeven keer in de Eredivisie. Voor iemand die geen basisspeler is en overgekomen vanuit de amateurs heb ik het niet eens zo slecht gedaan. Op langere termijn bleek dat ik niet goed genoeg was voor het niveau, dus ging ik terug naar de Hoofdklasse. De keuze voor AFC was snel gemaakt.”
Toch was zijn tweede periode in Amsterdam-Zuid anders dan de eerste. Beukenkamp stond inmiddels onder de lat bij FC Groningen en ook Gebbink en Kouwenhoven waren vertrokken. “Er was een andere chemie”, zegt De Bruijn over die periode. Dat weerhield hem er overigens niet van door te gaan met waar hij in zijn eerste twee jaar mee bezig was: scoren. De teller stokte op negentig treffers toen de spits naar DWS ging, een record dat nog altijd niet verbroken is. “Topscorer aller tijden kan je alleen worden als je langere tijd bij een club speelt. Dat doen spelers tegenwoordig niet zo vaak. Ik vind het leuk dat ik in de boeken sta, maar zelf ben ik er niet zo mee bezig. Het is dat ik er nu aan herinnerd word.”
Iets anders opvallends dat achter zijn naam staat, zijn vier interlands voor het Nederlands amateurelftal. Een extraatje, een eer. “Zoals het nu voor jongens voelt om opgeroepen te worden voor Oranje, was dat ook zo voor ons. Op dat moment was dat het hoogste. Voetballen in het oranjeshirt, met de beste amateurvoetballers in Zeist samenkomen om daar te trainen en te oefenenen. We hebben zelfs een trip gemaakt naar Engeland, om daar tegen het Engelse amateurelftal te spelen. Dat was voor velen de eerste ervaring met voetballen in een stadion. Heel jammer dat het niet meer bestaat.”
De amateurwereld heeft hij zelf verlaten. Met oud-ploeggenoten van AFC heeft hij via sociale kanalen contact, af en toe komt hij nog iemand tegen, maar langs de voetbalvelden zal De Bruijn niet snel staan nu hij in het dagelijks leven Managing director van MAGNA Global, één van de grootste media-inkopers van Nederland, is. “De eerste jaren heb ik het gevolgd, nu niet meer. Het is ook lang geleden. Ik ben een paar keer bij AFC geweest en word daar nog altijd warm ontvangen, ken allerlei mensen en maak met iedereen een praatje. Maar als je dan naar het elftal kijkt, ken ik niemand die erin speelt. En ik vind het heel leuk om in het weekend andere dingen te doen.”
