Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Uit het oog maar niet uit het hart. In de rubriek ‘Hoe is het met…’ gaan we op zoek naar bekenden uit de Amsterdamsche voetbalwereld die uit het gezichtsveld zijn verdwenen. In deel 26: René Baars (52), de voormalig jeugdinternational die liefst vijftien jaar voor Aalsmeer speelde.
Negen seizoenen geleden stopte hij op zijn 43ste met voetballen in het eerste elftal van IVV. Inmiddels trapt Baars op vrijdagavond nog een balletje in een zaalvoetbalteam bij Vedette/De Remise in Landsmeer, maar echt missen doet de projectadministreur bij een bouwbedrijf het niet. “Twee keer in de week trainen en spelen op zondag zou ik niet meer kunnen. Een paar keer per jaar een 35+ of 45+ toernooi vind ik wel leuk, dat draait vooral om de gezelligheid.”
Via de jeugd van IVV kwam hij in het Noord-Hollands elftal terecht en stroomde hij door naar Nederland Onder-16. Als jeugdinternational beleefde de middenvelder een geweldige tijd. “Met het Nederlands team Onder-17 heb ik nog voor 45.000 toeschouwers gespeeld op Wembley. Samen met spelers als Ed de Goeij, Tom Krommendijk, Frank Berghuis en Pieter Huistra stond ik daar. We verloren dik, maar zo’n ervaring pakken ze je niet af.”
Door zijn spel in het Noord-Hollands elftal viel hij op bij Ajax en AZ. Een overgang naar Ajax ging ondanks paar proeftrainingen niet door en zo werd het AZ. Hier maakte Baars zijn debuut in het betaald voetbal onder Louis van Gaal, maar redde hij het uiteindelijk niet. Het bleef bij een handjevol wedstrijden in het shirt van de Alkmaarders. Via-via kwam hij in contact met VV Aalsmeer, waar dorpsgenoot Dick Alberts trainer werd.
Van die overstap heeft hij nooit spijt gehad. “In die tijd moest je ook sneller een keuze maken of je amateur wilde worden of toch nog voor het profvoetbal wilde gaan. Ik was pas 21 en kon ook naar Telstar, maar daar was niet veel geld. Bij Aalsmeer was alles goed geregeld en kwam ik in een heel gezellig elftal terecht met jongens als Bart Logchies, Wessel Colijn en Gerard van Schaik. Die tijd had ik nooit willen missen.”
In Aalsmeer maakte hij hoogte- en dieptepunten mee in de vijftien jaar en ruim 350 wedstrijden die hij voor de club speelde. “Toen we naar de Hoofdklasse promoveerden, gingen we bijvoorbeeld met een cityhopper een weekend naar Maastricht. Dat zal ik nooit meer vergeten. Uiteindelijk ben ik geëindigd in de derde klasse. Dat was voor mij ook het moment om over te stappen naar IVV. Ik woonde al jaren in Landsmeer en werd vaak benaderd om er te komen voetballen. Het niveauverschil hield mij tegen, maar dat werd steeds kleiner en ging later ook geen rol meer spelen.”
Ook bij IVV werd Baars twee keer kampioen, maar draaide het net zoals bij Aalsmeer ook om de gezelligheid. “Tot mijn 43ste heb ik in het eerste elftal gespeeld, toen was het wel mooi geweest. Daarna heb ik nog paar jaar afgebouwd in het tweede. De donderdagavonden en trainingskampen waren hoogtepunten, dat zijn de momenten die je misschien nog weleens mist.”
Tekst: Jesper Roele
