Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Het jaartje rust heeft Rainer Sion goed gedaan. De knie is weer helemaal hersteld, hij heeft heel veel voetbal kunnen kijken en staat te popelen om weer in actie te mogen komen. De 32-jarige verdedigende middenvelder speelt volgend seizoen voor het naar de tweede klasse gepromoveerde Blauw-Wit Beursbengels.
Het voelt een beetje als een terugkeer op het oude nest. Sion speelde vijf jaar bij Blauw-Wit Amsterdam (tussen 2007 en 2012), één van de voorgangers van de fusieclub. Vorig seizoen, als speler van Hoofddorp, sprak hij ook al met de club. Toen bleef het slechts bij ‘flirten’. “De spelers wilden heel graag dat ik zou komen, maar ik ben nooit officieel benaderd. Dat was dit jaar anders. Ik heb begrepen dat mijn oude trainer Jimmy Simons een balletje heeft opgegooid bij de huidige trainers. Dat zou ook geholpen hebben.”
Zes weken geleden werd het eerste contact gelegd. Sion kreeg al berichtjes van aanvoerder Giovanni Zebeda en aanvaller Etiënne Olf, of hij weer zou gaan voetballen. Het definitieve ja-woord liet lang op zich wachten. “Ik was ook in gesprek met NVC. Daar zou ik kunnen spelen met mijn broers Roberto de Randamie en Mitchell Kogeldans. Een hele mooie kans, maar toch heb ik voor Blauw-Wit Beursbengels gekozen.”
De afstand vanuit Amsterdam, het goede gevoel dat hij kreeg na gesprekken met trainers Jean-Paul van Zoghel en Ronald van de Meent, de bekende spelers en de speeldag; allemaal hadden ze kleine invloed op zijn keuze. “Ik heb nog nooit op zaterdag gespeeld, het lijkt mij leuk om even te kijken hoe die competitie is. We hebben allemaal jongens die op hoog niveau hebben gevoetbald, dus als iedereen doet wat er van hen gevraagd wordt, denk ik dat wij hoge ogen kunnen gooien. Ook als promovendus. Ik wil meedoen voor de prijzen.”
Foto boven: Minke Wiggerink
