Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Teddy Janssen speelt volgend seizoen voor JOS/Watergraafsmeer. De 25-jarige verdediger trainde de afgelopen maanden al mee bij de zondag Hoofdklasser en maakt na de zomer deel uit van de selectie. “Ze hebben me al vier seizoenen achter elkaar benaderd, nu vond ik het wel tijd.”
Een jaar geleden vertrok Janssen van Swift naar zaterdag Hoofdklasser Ter Leede. Daar kwam na een half seizoen echter al een eind aan de samenwerking. “Ik kon het niet meer opbrengen om vier keer per week op en neer te rijden naar Sassenheim. In een week had ik maar twee vrije avonden. Al snel had ik last van mijn motivatie, dat werd steeds erger. In de winterstop had ik een gesprek met de clubleiding en besloot ik te stoppen.”
Van een mislukt avontuur in de Bollenstreek wil hij echter niet spreken. “Ik heb het echt naar mijn zin gehad. Een mooie club, leuke spelersgroep en een geweldige sfeer. Alleen had ik toch wel een soort van heimwee.”
Clubloos kon hij zich bij JOS/Watergraafsmeer vanaf februari aansluiten om mee te trainen. Inmiddels meldden ook andere clubs zich, maar dat zag Janssen niet zitten. “Huizen en Breukelen hadden mij benaderd, alleen zou dat hetzelfde worden als Ter Leede. Een half uur rijden vind ik al ver, ik wilde nu iets in de buurt. En JOS is maar vijf tot tien minuten van mijn huis.”
Een terugkeer bij Swift was een optie, maar daar zag hij van af na een gesprek bij zijn oude club. Zelfs met zijn broertje Tommy bij Beursbengels spelen ging door zijn hoofd. “Maar dan speel je in de derde klasse, dat is een te grote stap terug. Ik wil eerst nog op Hoofdklasse-niveau spelen, nu het nog kan. Dat niveau lager kan altijd nog.”
Janssen koos uiteindelijk voor JOS/Watergraafsmeer. “Sander Middelbeek heeft mij al vier keer benaderd, dus ik vond het nu wel tijd. Ik heb ook een goed gevoel bij de club. Vanaf maart train ik al volledig mee met de selectie. Ik heb dus niet stil gezeten. Ik kan het nu al goed met de spelers vinden. En de belangrijkste reden voor mij, is dat het dicht bij huis is.”
Foto’s Hans Schalk
