Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Slecht voetbal is als regen. Als het te lang duurt begint het je keel uit te hangen. Beeldspraak wat vooral van toepassing was op de wedstrijd Zeeburgia tegen DWV. Verloor de thuisclub de kraker donderdagavond tegen JOS/W nog met 2-1, tegen het onderaanstaande DWV werd met 1-0 revanche genomen op de nederlaag wat Zeeburgia de afgelopen week de koppositie kostte.
Maar toch… Slecht spelen en toch drie punten pakken mag ook een verdienste genoemd worden al vond aanvoerder keeper Jurgen Belfort het niet passen bij de club. ‘Iedereen weet dat wij veel beter kunnen’, keek hij op de wedstrijd terug. ‘Ik denk dat de wedstrijd van donderdagavond bij ons nog in de benen zat. Want een andere verklaring heb ik niet voor ons slechte spel. Daarbij kwam volgens mij ook de gemakzucht van ‘dat doen we vandaag wel effe’, om de hoek kijken. Bij ons is het meestal zo, dat als we nul achterin houden, dan winnen we ook meestal. Dit is vandaag ook gebeurd. Neem van mij aan dat we dolgraag kampioen willen worden. Daar heb je soms wat geluk bij nodig, zoals vandaag tegen DWV’
Daarin had Jurgen Belfort gelijk. Was het voor de rust Zeeburgia dat meestal domineerde tot een kwartier voor rust toen DWV eindelijk wat terug ging doen en het initiatief overnam. Wat er bij de Noordamsterdammers vooral aan ontbrak was slimheid, gochme en handelingssnelheid om de achterhoede van Zeeburgia op de knieen te dwingen. Steeds kon de achterhoede van Zeeburgia tijdig ingrijpen en waren de meeste aanvallen van DWV tot niets gedoemd. Binnen tien minuten spelen werd het 1-0 voor Zeeburgia door Nabil El Gourari die een verdedigingsfout van de veel te onbesuisd spelende Abdeljalil Amjarsou afstrafte door de bal over keeper Roger Monk te koppen. Een veelbelovend begin voor Zeeburgia dat daarna voldoende mogelijkheden kreeg om de voorsprong verder uit te bouwen. Het leek slechts een storm in een glas water. Na rommelig voetbal van weerszijden en een aantal gele kaarten, zakte het spelpeil zienderogen. DWV kwam sterk opzetten en zette Zeeburgia onder druk. De beste kans kreeg DWV via Sylvan Martha die rakelings naast kopte en een bal binnenkant paal van Kobina Plange.
Na de rust was het DWV dat overheerste, veel balbezit had maar net als voor de rust, niet scherp genoeg was om de aansluitingstreffer te scoren. Nagenoeg de gehele tweede helft was DWV beter en kreeg ook de beste kansen. Het geluk ontbrak om Zeeburgia te ontmantelen en de verdiende gelijkmaker te scoren. Trainer Leroy Echteld ‘Kijk ik naar het resultaat vind ik het teleurstellend dat wij te weinig hebben gekregen. Want ik heb het verschil niet gezien tussen Zeeburgia als titelkandidaat en DWV dat onderaan staat. Ik moet mijn spelers een compliment maken want er is keihard gewerkt, strijdt geleverd en geknokt voor een goed resultaat. Maar ja, als je onderaan staat lijkt wel of alles tegenzit.
Met een beetje meer geluk had er vandaag meer ingezeten’ Een zienswijze waar geen speld tussen was te krijgen. Want Zeeburgia wist zich in de tweede helft geen enkele kans meer te scheppen. DWV daarentegen was veelvuldig voor het doel van de thuisclub te vinden waar Jurgen Belfort talloze keren de bal voor de voeten van de DWV aanvallers moest plukken. Na de nodige wissels aan beide kanten en in totaal meer dan een handvol gele kaarten, haalde Zeeburgia met de hakken over de sloot de eindstreep. De drie punten waren binnen, maar vraag niet hoe in een wedstrijd die in de verste verte niet leek op een echte stadsderby.
Verslag: Freek Louis
Foto’s: John Beckman
