Ali Kilic stapte half juli op hoge poten naar de KNVB. De voorzitter van Eendracht ’82, een club waar voornamelijk Turkse Nederlanders spelen, vond namelijk dat de bond en een Amsterdamse vereniging zijn veteranenteam onjuist bejegenden. Niet alleen de veteranen, ook de andere elftallen werden vaak verkeerd behandeld door andere verenigingen, zo vond de voorzitter. De bond besloot gehoor te geven aan ‘zijn laatste poging tot verandering’. 22 januari worden alle clubs waarmee Eendracht ’82 in de competitie zit, op Sportpark de Eendracht uitgenodigd om erover in gesprek te gaan.
Veteranen
De ervaren voorzitter legt nog eens uit wat de reden was dat hij naar de KNVB belde. “Wij vonden dat we door onze tegenstanders benadeeld zijn, omdat ze niet op kwamen dagen om wedstrijden uit te spelen. Dat kostte ons zelfs een kampioenschap bij de veteranen. Het was voor ons de aanleiding de KNVB te bellen en te vragen waarom dit gebeurt en wat we daar zelf aan kunnen doen. Dat alle verenigingen nu bij elkaar komen, is wellicht mijn laatste actie. Ik hoop dat iedereen komt, want dan kunnen we met elkaar het gesprek aangaan. Ik ben ook een Amsterdammer en in 1972 naar Nederland gekomen. Dus ik kan met ze meepraten en zij met mij. Misschien hebben we in dezelfde straat gewoond of bij dezelfde club gespeeld? Het is gewoon erg jammer dat clubs met verkeerde ogen naar dit soort verenigingen kijken.”
Aanleiding van de actie van Kilic is dus het mogelijke kampioenschap van het veteranenteam. “Met de veteranen speelden we tegen een andere Amsterdamse vereniging om het kampioenschap. Het begon ermee dat we onze thuiswedstrijd moesten uitstellen vanwege een toernooi op ons sportpark. Dit wordt namelijk beheerd door een stichting, welke het zo rendabel mogelijk probeert te houden. Dus ik deed mijn best de wedstrijd te verzetten. De vereniging die ik opbelde, zei: ik geloof je niet, jullie willen er onderuit komen. Ik bleef echter rustig, ging naar de sportparkmanager toe en vroeg haar een mailtje te sturen. Op die e-mail kregen wij echter geen reactie.”
Enkele weken later speelden de ploegen alsnog tegen elkaar, op dat moment een uitwedstrijd. “Als de club zou winnen, dan was deze kampioen. Wanneer wij zouden winnen, dan was er nog een inhaalwedstrijd bij ons. Wij wonnen vervolgens met 1-2 en verpestten daarmee hun feestje. Het bosje bloemen werd aan onze trainer uitgereikt, maar vervolgens zeiden ze dat ze die week erop niet naar ons toe wilden komen. Het laatste duel werd daarna niet gespeeld. Toen hebben we contact gezocht met de KNVB, maar de bond kwam met een verhaal dat deze de vereniging niet kan dwingen om op te komen dagen om de wedstrijd te spelen. Ook schreven ze: ‘Jullie mogen jezelf kampioen voelen, al zijn jullie het niet officieel.’ Wat is dat voor antwoord? Toen was ik écht ‘pissed off’ en heb ik gebeld, want dit moet stoppen.”
Vooroordelen
De KNVB en Eendracht ’82 gingen vervolgens meermaals in gesprek om samen tot een oplossing te komen. De reden dat clubs niet graag bij Eendracht ’82 komen, is voor zowel de bond als voorzitter nog altijd gissen. Het is dan ook de reden dat eind januari een avond is georganiseerd om dichter bij elkaar te komen. “Wij hebben 22 januari al onze tegenstanders in de competities uitgenodigd om het erover te hebben wat de reden is dat zij niet naar Eendracht ’82 komen om te voetballen. Wanneer we dat hebben gehoord, dan kunnen we afspraken maken. We zijn namelijk gewoon mensen die graag leuke wedstrijden willen voetballen.” Kilic heeft zelf wel degelijk vermoedens. “Voor ons gevoel hebben de oer-Hollandse clubs vooroordelen richting ons, terwijl onze spelers in Amsterdam zijn geboren en getogen. Het feit dat wij Turks zijn, blijkt voor bepaalde ideeën te zorgen.”
Toch merkt Kilic het tegenovergestelde als teams eenmaal bij de club hebben gevoetbald. “Als de ploegen eenmaal bij ons zijn geweest en de derde helft gaat beginnen, dan gaan tegenstanders uit ervaring overstag en zien ze het anders.” Kilic ontkent zeker niet dat er bij zijn vereniging incidenten plaatsvinden, maar hij plaatst daar wél een kanttekening bij. “Ik ontken niet dat tegenstanders die niet meer komen opdagen in hun ogen andere ervaringen hebben opgedaan dan normaal, maar dat gebeurt overal. Het kan tijdens een voetbalwedstrijd uit de hand lopen, maar het blijft allemaal binnen de lijnen. Na de wedstrijd zit je uiteindelijk gewoon met elkaar in de kantine.”
De ex-voorzitter van AGB ziet al langer dat naar verenigingen als Eendracht ’82 anders wordt gekeken. “Inmiddels zit ik al lang in de voetballerij. Ik ben sinds 1995 bestuurder en 12,5 jaar voorzitter geweest van AGB, sinds 2015 bij Eendracht ’82. Ook heb ik een netwerk met voorzitters van andere verenigingen, die mij ook goed kennen en hebben gezien dat ik bij mijn clubs veel heb bereikt. Het zit dan ook niet in onze organisatie, maar het gaat om een bepaald beeld dat andere clubs hebben. Mensen kijken simpelweg met andere ogen naar Marokkaanse en Turkse verenigingen. Het mooie is dat we op sportpark Eendracht van alle markten thuis zijn. De Marokkanen hebben een vereniging, maar ook de Nederlanders, Turken en Surinamers. Dat geeft juist een schitterend beeld van de samenleving in Amsterdam.”
Kilic is dan ook voorstander dat verenigingen hun eigen identiteit behouden. “Ik ben nog altijd voorstander dat elke vereniging zijn eigen identiteit moet hebben. De Nederlandse verenigingen hebben bijvoorbeeld ook hun eigen opvattingen van het leven en daarom zijn die clubs ontstaan. Een voorbeeld wat ik altijd neem is Spakenburg en IJselmeervogels. De clubs komen allebei uit hetzelfde dorp, maar zijn toch rivalen. Het geeft aan dat in een dorp concurrentie is. In Amsterdam is het eenmaal zo dat bepaalde verenigingen mensen met een andere achtergrond aantrekken.”
“De samenleving moet begrijpen dat we met elkaar te maken hebben. We houden allemaal van het spelletje voetbal, dat is duidelijk. Nederlanders hebben ook bepaalde zaken van ons overgenomen. In 2002 en 2008 hebben Hollanders bijvoorbeeld ons getoeter op straat gezien. Zo beleven wij écht een landentoernooi als Turken. Sindsdien doen Nederlanders dat ook op straat. Het is gewoon een voetbalcultuur wat we met elkaar beleven. Waarom maken we het onszelf zo zuur, terwijl het allemaal om hetzelfde spelletje gaat?”
KNVB
Het was een belangrijk onderwerp toen de KNVB met Eendracht ’82 in gesprek ging. “Tijdens de conversaties kwam bij ons alles op tafel. Er worden bij ons inderdaad wel eens wedstrijden gestaakt vanwege ongeregeldheden, maar dit komt wekelijks voor op alle velden in Nederland. Bij ons lijkt het simpelweg bijzonder te zijn. Waar gaat dit naartoe?” Daar komt volgens de voorzitter nog eens bij dat hij in de bestuurskamer nog maar weinig trainers van de tegenpartij tegenkomt, omdat wedstrijdformulieren tegenwoordig digitaal gaan. Daardoor kan hij niet meer in gesprek gaan met de clubs. “Ik wil graag als gastheer optreden en laten zien dat een Turkse vereniging als Eendracht ’82 toch anders in elkaar zit als veel mensen denken. Dat wordt zo alleen steeds ingewikkelder.”
Hij wil 22 januari daarom aangrijpen om dat gesprek alsnog te voeren. Te hopen is op voldoende opkomst, zodat een zo breed mogelijk gesprek ontstaat. “Mijn doel is te laten zien dat sommige dingen niet hoeven te gebeuren als je zaken goed met elkaar afspreekt. Dat heeft de KNVB goed aangevoeld om dat op te pakken. Ik hoop dat ik een klein steentje kan bijdragen aan het geheel. Meer is niet de bedoeling.”
Daarnaast wil hij graag horen wat de andere verenigingen hebben te zeggen, waarbij hij openstaat voor goede argumenten. “Het kan zijn dat ik bepaalde zaken niet zie of aanvoel zoals de tegenstander dat wél doet. Voor mij kunnen namelijk zaken vanzelfsprekend zijn, terwijl dat voor een ander niet is. Ik wil deze maand dan ook van de clubs horen wat er bij ons mis is. Als ze beginnen over een bepaalde overtreding of scheidsrechter die niet kan fluiten, dan ben ik snel klaar. Dat gebeurt namelijk iedere zondag. Als het goede argumenten zijn, dan wil ik graag luisteren.”
Voetbalervaring
Kilic kwam zélf begin jaren ’70 naar Nederland en groeide vanaf jonge leeftijd hier op. In die jaren stond hij vaak langs de kant om bij Ajax te kijken dat op dat moment de wereld veroverde. Voetbal heeft in zijn jeugd altijd in het teken gestaan van ontspanning. “Zelf heb ik een bepaalde filosofie over het voetbal: dat moet voor iedereen kunnen, maar eveneens onder de eigen identiteit. Dan heb je namelijk sportieve concurrentie. Bovendien wil ik iets terug doen voor de Turkse gemeenschap binnen Nederland, omdat ik dit als kind heb gemist. Begin jaren ’80 zijn we dan ook als vriendengroep begonnen om een eigen team/vereniging te vormen, AGB genaamd. Dat is inmiddels geslaagd.”
Bij de club had Kilic met zijn vrienden een duidelijk idee over voetballen. “Wij vonden het belangrijk om te voetballen voor het plezier en hadden daarom geen dromen om op een hoog niveau te spelen. Het team wilde gewoon lekker een potje voetballen. Tot 2012 hebben we die filosofie zoveel mogelijk proberen door te voeren. Na dat jaar is de club doorgegaan met een ander bestuur en nu speelt de club hoog. Dat is natuurlijk prachtig en ik wens AGB veel succes.”
“Wanneer een Turkse vereniging in Nederland wil overleven en iets wil achterlaten aan de kinderen en kleinkinderen, dan moet je op een lange termijn denken”, gaat hij door. “Dat wilde ik dan ook bij Eendracht ’82 gaan ontwikkelen. De spelers in ons eerste en tweede elftal zijn bijna allemaal dertig en hebben kinderen. Die moeten het uiteindelijk gaan oppakken”, legt hij uit. Hoewel Eendracht ’82 een Turkse club is, was hier vroeger geen sprake van. “Eendracht bestaat al sinds de jaren ’20, al had het toen een andere naam. Drie verenigingen zijn in 1982 samengegaan en dat heet sindsdien Eendracht ’82. In het eerste team speelden toen allemaal jongens op leeftijd die verhuisden of een gezin stichtten. Er speelden toen ook een aantal jongens van Turkse komaf die het hebben overgenomen. Zij probeerden met man en macht de club in leven te houden, want een vereniging runnen is niet niets.”
“Vervolgens ben ik samen met een oud-bestuurslid van AGB naar Eendracht ’82 gegaan om dat op te pakken. Daar zijn we nu vijf jaar mee bezig.” Dat lukt tot nu toe behoorlijk goed. “Toen we in 2015 kwamen, was er nog geen eens een eerste team. Dat hebben we dus direct gedaan. Drie jaar later zijn we gepromoveerd naar de Vierde Klasse”, aldus Kilic.