Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Uit het oog maar niet uit het hart. In de rubriek ‘Hoe is het met…’ gaan we op zoek naar bekenden uit de Amsterdamsche voetbalwereld die uit het gezichtsveld zijn verdwenen. In deel 14: Enrique Zschuschen (43), die na jaren als Argonaut ook in Amsterdam heel even furore maakte bij AFC en DWV.
Ruim tien jaar speelde Zschuschen in het eerste elftal van Argon, de club waar hij ook de jeugd doorliep. Met de Mijdrechters werd de spits kampioen van de tweede klasse, eerste klasse, Hoofdklasse en werd zelfs de landelijke amateurbeker gewonnen. “Dat was heel gaaf, het zijn mooie mijlpalen”, blikt hij terug. In zijn laatste seizoen werd hij afgelost door Patrick Lokken, die Zschuschen zijn rol overnam als clubtopscorer. De spits koos zelf voor Sparta Nijkerk. Dat avontuur bleef beperkt tot één seizoen, omdat het te ver van huis was. In de zomer van 2004 trok Zschuschen naar Amsterdam, om voor AFC te spelen.
“AFC is een supermooie club. Ik voelde mij daar heel erg thuis en kom er nog geregeld. Het is steeds thuiskomen in een warm bad”, vervolgt hij. Ondanks dat hij het naar zijn zin had op Goed Genoeg, speelde hij slechts twee seizoenen voor AFC. In zijn tweede seizoen brak Zschuschen, nadat hij de smaak te pakken had met tien doelpunten in zeven wedstrijden, zijn middenvoetsbeentje. Hij stond enkele maanden langs de kant. “Ik kon daarna niet lekker op mijn niveau komen”, zegt hij.
Vervolgens vond er een wisseling van de wacht plaats: Ton du Chatinier werd de nieuwe trainer. “Hij nam zijn eigen spits mee. Ik twijfelde: wat zal ik doen? Ga ik ervoor vechten? Ik weet niet of ik daar de fut voor had. Misschien was het ook een beetje ego dat meespeelde. Dat kan ik nu wel zeggen.” De spits besloot voor een seizoen te stoppen met voetballen, totdat hij Ton Pronk tegenkwam, destijds trainer van Hoofdklasser DWV. “Hij zei: jij mag nog niet stoppen met voetballen. Ton heeft mij overgehaald om nog een jaartje door te gaan. Gelukkig konden we erin blijven met DWV.”
Toch bleef het bij één seizoen DWV. Zschuschen wilde op een lager niveau voetballen en ging naar FC Breukelen, dat in de tweede klasse speelde. Het liep desastreus af. In de voorbereiding werd tegen een vijfdeklasser zijn enkel ‘in 25 stukken’ getrapt. Hij werd maar liefst zeven keer geopereerd. Een heftig verhaal, weet hijzelf ook. “Ik kan eigenlijk niet meer op een normale manier rennen. Eerst probeerde ik terug te komen, maar vrij snel kreeg ik er een ziekenhuisinfectie overheen. Dat ik achteraf blij mag zijn dat mijn voet er nog aanzit. Ik lag vier weken in het ziekenhuis, ben twintig kilo afgevallen. Mijn enkel blokkeert volledig. Tijdens elke operatie hebben ze geprobeerd het iets beter te maken. Bij de laatste operatie zeiden ze: dit is de laatste, anders moeten we ‘m vastzetten of je krijgt een nieuwe enkel. Die is helemaal kapot.”
Zijn voetballoopbaan kwam abrupt ten einde. Op dat moment was de voormalige spits bezig met zijn trainerspapieren. Hij wilde het trainersvak in. Zijn eerste klus was Legmeervogels A1, waarmee Zschuschen kampioen werd. Er was zelfs sprake dat hij zou aansluiten bij het eerste elftal. Door drukke werkzaamheden kwam dat er niet van. “Het werd steeds drukker, ook meer in het buitenland”, zegt de chief digital officer van Guidion, een groot installatiebedrijf. “Ik geniet heel erg van mensen en het creëeren van mooie teams. Dat kan ik op mijn werk ook doen. Dan kan je daarnaast niet twintig uur in de week besteden om iets in de voetbalwereld te doen.”
Regelmatig kijkt hij bij het eerste elftal van tweededivisionist AFC, waar inmiddels zijn goede vriend Uli Landvreugd (“als ik iets in het voetbal zou doen, zou dat met hem zijn”) aan het roer staat. Ook is Zschuschen veel te vinden bij wedstrijden van Argon Onder-15. Daar laat Zschuschen junior zien dat het spitsenbloed in de familie zit. “Hij gaat mij een beetje achterna”, glimlacht de trotse vader. De voetbalschoenen die hij, jaar in jaar uit, kreeg als topscorersprijzen, staan inmiddels op de kast van zijn zoon. “Hij ziet mij heel af en toe even voetballen, dat vindt hij heel erg leuk. Wanneer ik bij AFC kom, kent iedereen mij nog. Dat is ook voor hem best indrukwekkend.”
De kans is groot dat Zschuschen junior over een jaar of zes, net als zijn vader, in de spits staat in het eerste elftal van Argon om de inmiddels teruggekeerde Patrick Lokken te doen vergeten. “Patrick heeft mij afgelost, dan kan mijn zoon hem aflossen. Dat zou geweldig zijn.”
