Hoe is het met… Raoul Henar

Uit het oog maar niet uit het hart. In de rubriek ‘Hoe is het met…’ gaan we op zoek naar bekenden uit de Amsterdamsche voetbalwereld die uit het gezichtsveld zijn verdwenen. In deel 19: Raoul Henar (46), oud-prof van onder meer Telstar, FC Volendam en afgebouwd bij JOS/Watergraafsmeer (zaterdag).

Henar is letterlijk uit het oog verloren, want hij vertrok in 2016 naar België om daar te gaan samenwonen met zijn nieuwe vriendin (inmiddels vrouw). “En ik ben altijd op de achtergrond gebleven”, zegt hij gelijk. Het wonen in een andere omgeving is hij wel gewend. Zijn loopbaan bracht hem bijvoorbeeld in Groningen en Noord-Brabant. Als voetballer van FC Volendam was het zelfs zo dat Henar even in het zuiden bleef wonen omdat hij het daar zo goed naar zijn zin had. Toch verhuisde hij, weer, voor het voetbal. “Dat wilde Volendam ook, want zij zaten met de kosten. Maar het wonen beviel mij daar zo goed.”

Pas op 25-jarige leeftijd brak hij door. Iets daarvoor werkte Henar als speler van Zwarte Schapen stages af in Portugal en Italië. Beide avonturen liepen op niets uit, al maakte hij wel kennis met het profvoetbal. “Ik heb nooit mijn hamstrings of kuiten gevoeld, ik wist waar ze zaten. Maar toen ik klaar was na die stage in Italië.. Ik voelde spieren bonken, ik wist niet wat ik meemaakte. De trainingsintensiteit lag zo hoog.” Een contract in de Serie C (derde niveau) zat er niet in, maar Henar was een ervaring rijker en ook een stuk sterker teruggekeerd in Amsterdam. “Ik weet nog de laatste competitiewedstrijd van Zwarte Schapen tegen Argon, een beslissingsduel in Mijdrecht. Ik scoorde één keer, bereidde er met Dennis Purperhart eentje voor. Ik was zo sterk aan de bal, in kopduels. Ik ben daar echt van gegroeid en ging de wedstrijden steeds beter lezen.”

Hij werd beloond met een overstap naar Telstar. In zijn debuutseizoen in de Eerste Divisie scoorde de spits aan de lopende band. Zijn vijftien treffers wekten de interesse van Jan van Dijk, destijds trainer van FC Groningen. Henar moest een koppel gaan vormen met Harris Huizingh, een lange spits waar Henar omheen kon bewegen. Tijdens de winterstop van zijn tweede seizoen werd in Groningen gesproken over een transfer. “Het duurde de hele dag. Hans Nijland zei: we gaan lekker eten, sluiten het af met een glaasje champagne en gaan tekenen. De handen waren zo goed als geschud. We reden naar huis, vol enthousiasme. ‘Alles komt goed, ze willen je hebben’, zei mijn zaakwaarnemer. Maar op een gegeven moment kreeg ik een belletje dat het niet doorging.”

Naar verluidt zou het om een gevraagd voorschot zijn gegaan, die hij nodig had om zijn broertje te ondersteunen. Henar moest immers direct naar Groningen verhuizen. “Ik kon niet zomaar weggaan, ik wist totaal niet hoe die dingen werken. Met dat voorschot kon ik mijn broertje goed achterlaten, want onze moeder was op vakantie. Blijkbaar vonden ze het vreemd dat ik meteen om geld vroeg. Het is allemaal heel raar gegaan, ik kan geen andere reden bedenken.” De stekker werd uit een mogelijke deal getrokken en Henar maakte het seizoen af bij Telstar. “Ik was niet meer herkenbaar, moest echt drie weken bijkomen omdat het mij zo erg heeft geraakt.” Daarna vertrok hij alsnog naar het hoge noorden, om voor het inmiddels ter ziele BV Veendam te gaan spelen. Dat werd een mislukt avontuur, wat ook beperkt bleef tot één seizoen.

In Helmond trok Henar zichzelf weer uit het slop. Twee jaar speelde hij voor de plaatselijke club. “Daar schoot ik de ene na de andere bal erin. Ik heb er mijn beste tijd gehad. De trainer had een plan met mij voor ogen, alles eromheen klopte ook.” Vervolgens keerde de spits terug naar Noord-Holland, om voor FC Volendam te gaan voetballen. Hij maakte de promotie naar de Eredivisie mee en speelde in het seizoen 2003/04 vier wedstrijden op het hoogste niveau. “Het zat mij een beetje dwars dat ik máar vier keer heb gespeeld. Mijn goede vriend Richard Pel (trainer JOS/Watergraafsmeer zaterdag, red.) zegt dan: mafkees, weet je waar je vandaan komt? Wat je allemaal teweeg hebt gebracht, hoeveel mensen daarover praten. Je mag best met een fijn gevoel terugkijken.”

Dat gevoel heeft de geboren Surinamer inmiddels zelf ook. Hij zou alles zo weer overdoen. “Ik ben ontzettend trots op hetgeen ik heb bereikt.” In de zomer van 2004 kwam zijn profloopbaan ten einde. Een lange periode in het amateurvoetbal bracht hem via onder meer FC Omniworld (het oude Zwarte Schapen), Sparta Nijkerk (waar hij Pel leerde kennen), Alphense Boys en Kozakken Boys in Amsterdam-Oost. “Op een gegeven moment belde Pelletje mij op. Hem kende ik al langer.” Derde klasse? Echt niet, dacht Henar eerst. “Ik weet hoe ik ben. Ik ben daar te gedreven voor. Toch ben ik er serieus over gaan nadenken. Oké, ik zou het een jaartje aankijken. Uiteindelijk zijn dat er vier geworden.”

Het voetballen mist de oud-prof heel erg, daar draait hij niet omheen. In de buurt van Antwerpen, waar Henar woont, probeert hij om zich heen te kijken. Hopend op een terugkeer in de voetbalwereld, op welke manier dan ook. “Ik heb bij JOS de jeugd getraind. Werken met jongens van zeventien/achttien jaar vond ik leuk. Dan kan je ze kneden, de eigenwijsheid eruit rammen. Het trainerschap zou ik ambiëren, maar je kan nooit gelijk pats-boem ergens komen.” Toch houdt hij de deur open. Er spelen inmiddels wat dingen. “Ik ben altijd voetballer geweest in hart en nieren. Je wil zo lang mogelijk in de voetbalwereld blijven ronddraaien. Dat is echt het mooiste wat er is.”

Archieffoto: Hans van Beek

Blijf op de hoogte en volg ons via Facebook, Instagram en Twitter!
▼Bezoek ook de clubpagina(s)