Raymon Wismeijer droeg maar liefst veertien seizoenen lang het clubtenue van Sporting Martinus, maar houdt deze zomer op met selectievoetbal. “Ik heb tot de coronacrisis een goed seizoen gedraaid, waarbij ik veel assists gaf en belangrijk kon zijn. Alleen ik vond het eigenlijk wel mooi geweest. Ik ga nu in het 35+-team met jongens voetballen waarmee ik in 2005 en 2006 in de tweede klasse heb gespeeld”, vertelt de aanvaller tevreden.
Wismeijer evalueerde aan het begin van 2020 tijdens een trip naar Valencia met hoofdtrainer Tom Verhoek over zijn toekomst. “Elk jaar vroeg de club al aan me hoelang ik nog door zou gaan. Ik wilde het echter altijd tot het einde van het seizoen aankijken. Voel ik me nog fit? Vind ik het nog leuk? En kan ik nog belangrijk zijn voor de ploeg? Als dat het geval was, dat ging ik gewoon door. Dit jaar merkte ik dat de ploeg steeds jonger werd, terwijl ik een steeds oudere leeftijd bereikte. Normaal had ik altijd wel een aantal jongens waar ik een bepaalde klik mee had, vaak jongens die wat ouder waren. De mentaliteit van de huidige jeugd is toch dat ze niet komen trainen omdat ze het druk hebben met hun studie, bovendien heb je mensen die een paar jaar naar het buitenland gaan. Dat bestond vroeger niet, want je leefde voor het voetbal.”
“In januari had ik inderdaad een gesprek met Tom over hoe het gaat en wat ik van plan was om volgend jaar te doen. Toen gaf ik eigenlijk voor het eerst aan waarschijnlijk te willen stoppen met selectievoetbal. Het liefst wilde ik dan wel afgelopen seizoen promoveren naar de tweede klasse, omdat dan de cirkel rond was en ik terugkwam waar ik begon.” Wismeijer sprak met Verhoek af tot mei na te denken over zijn beslissing, waarna hij deze kenbaar zou maken. “Intussen gooide ik al een lijntje uit naar de 35+ en die jongens vonden dat natuurlijk ook hartstikke leuk. Het nieuws werd heel enthousiast ontvangen. Ik doe er gewoon goed aan om te stoppen en iets meer vrijheid te hebben om een keer in de week te trainen. Als ik dan eens niet kan, dan kom ik niet.”
Wismeijer speelde het grootste gedeelte van zijn voetballeven bij Sporting Martinus, al was hij zes jaar geleden voor een korte periode niet bij de vereniging te vinden. “Destijds waren er veel spelers van buitenaf gehaald, waarna het uit de klauwen liep. We hadden verschillende opstootjes in en buiten het veld, wat ervoor zorgde dat ik mezelf niet meer herkende en het plezier verloor op het veld. Na een half jaar, in de winterstop, belde Rick van Bruggen me dat de club een aantal spelers had geroyeerd en zich afvroeg of ik weer wilde aansluiten bij het team. Ik zei toen letterlijk: ‘Natuurlijk, als jullie mij nodig hebben dan kom ik terug.’ De bedoeling was om dat seizoen af te maken, maar vervolgens heb ik er nog een paar jaar aan vast geplakt”, zegt Wismeijer lachend.
De vleugelaanvaller werkte de afgelopen jaren prettig samen met Verhoek, die hij een grote toekomst in de amateurwereld toedicht. “Tom is absoluut een fantastische trainer. Natuurlijk vroeg ik mezelf in het begin af hoe het was om een trainer te hebben die tien jaar jonger is dan ik. Maar dat is eigenlijk heel natuurlijk gegaan. Ik hoefde Tom echt niets te vertellen, want hij heeft ontzettend veel in zijn mars en weet heel goed hoe het spelletje werkt. Het is prachtig dat Sporting Martinus een trainer aan zich heeft verbonden die in potentie een Divisie-waardige oefenmeester is.”
Zélf heeft Wismeijer die doelstelling niet. “Ik heb niet in die mate voetbalkennis dat ik ook trainersambities heb. Al die jaren heb ik mijn ding gedaan en bleef ik redelijk op de achtergrond. Af en toe riep ik natuurlijk een teamgenoot bij me om te vertellen hoe ik bepaalde situaties zag. Dat was meer mijn stijl dan midden in de kleedkamer te staan en te vertellen hoe we het gingen doen. Deze stijl past simpelweg beter bij wie ik ben en mijn karakter. Daarmee dwong ik voldoende respect af bij mijn teamgenoten, omdat ze ook wisten wat ik allemaal had meegemaakt bij de club. De goede jaren, maar ook de slechte jaren.”
Tekst: Jordi Smit
Foto: Alex van Elven
Sporting Martinus-captain Correia beëindigt gedwongen zijn voetbalcarrière