Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Hoe gek kan het in een seizoen lopen: starten met 4 overwinningen, vervolgens 9 wedstrijden matig tot slecht presteren en snakken naar een overwinning. En vervolgens een reeks van 7 keer winst te boeken en dan niet blij zijn met een overwinning. Dit gebeurde afgelopen zaterdag tegen Olympia Haarlem, waar ‘slechts’ met 1-0 van werd gewonnen.
Alles wees erop dat het een mooie zaterdag zou worden voor de mannen van Barry Vriens. Immers 6 keer op rij gewonnen, weinig doelpunten tegen, goed spel, zowel Hoofddorp en Legmeervogels geklopt, dan moest ‘dit’ toch wel lukken?
Dit gevoel sloeg al snel om toen het elftal het ‘veld’ betrad voor de warming up. Kunstgras, moet je er nou voor of tegen zijn? Alle tegenstanders mogen zich bij deze aanmelden om een wedstrijd te spelen op dit veld. Excuses zoeken is meestal een zwakte, maar in dit geval waren passes over 3 meter al een hele opgave. De bal stuiterde alle kanten op en dit zorgde al vrij snel voor irritaties.
Dan kun je zeggen dat twee tegenstanders hier last van hebben, wat ook vaak wel zo is, mits de tegenstander ook wil voetballen over de grond. Olympia Haarlem was dit duidelijk niet van plan en met succes. In een soort handbalopstelling waarbij 7/8 spelers voor de 16 meter bleven hangen en 4 (goede) spelers voorin, wachtend op de lange bal.
Eigenlijk kun je achteraf wel stellen dat Buitenveldert hier niet echt een antwoord op had, het lukte immers niet om de lange bal eruit te halen. Hierdoor ontstonden vooral in de eerste helft een aantal gevaarlijke momenten voor de goal van Buitenveldert. Het ontbrak aan scherpte bij de spitsen van Olympia maar ik denk dat ze totaal 3 100% kansen kregen. Daar zette Buitenveldert weinig tegenover, wellicht een aantal gevaarlijke dribbels van vooral Tiago Caetano Brazia.
In de 30ste minuut was dit weer het geval, dit maal dook hij de 16 meter in en besloot om uit te halen, de bal werd echter van dichtbij gekeerd door een hand van een Olympia-verdediger: penalty. Deze werd keurig benut door Said el Adel en zo kon het gebeuren dat er geen 3-0 op het scorebord stond maar 0-1!
In de rust met elkaar besproken dat dit toch echt niet kon en dat we dit met elkaar moesten oplossen, want er was (terecht) al de nodige frustratie ontstaan.
Dat de tweede helft niet veel beter werd , moet de uitslag vast al doen vermoeden. De kracht was vandaag niet aanwezig om een aantal goede aanvallen op te zetten, terwijl de ruimte er wel was. Voor Buitenveldert zat er niets anders op dan te verdedigen en wellicht een aanval te benutten. Dat eerste ging gelukkig een stuk beter. De lange ballen konden keer op keer worden geweerd en de verdediging stond vandaag weer als een huis. Olympia was nog wel een keer gevaarlijk uit een vrije trap die in het zijnet belandde. Verder kregen zij nog een stuk of 5 corners maar deze waren vrijwel ongevaarlijk.
De krachten vloeide langzaam weg en dit moest toch wel goed komen? Juist op dat moment ontving Said el Adel zijn tweede gele kaart voor praten. Een erg vervelend moment met nog 15 minuten te gaan. Hierdoor ging Olympia nog meer drukken en voetballen bleef voor Buitenveldert (bijna) onmogelijk. Kansen bleven uit en in de laatste minuut kreeg Tiago Caetano Brazia nog een enorme kans nadat Samir Ali goed was doorgekomen, echter werd deze bal vanaf een meter of 3 van de goal over het vangnet geschoten, wat overigens ook vrij knap is.
Gelukkig floot de scheidsrechter snel hierna af en zat de lijdensweg erop. 3 punten rijker en de jongens moeten zich nu goed gaan realiseren wat er op het spel staat. Het goede nieuws van de speelronde kwam van HBC dat zojuist met 3-0 van Hoofddorp verloren had. Hierdoor staat Buitenveldert nu 3 punten los in de derde periode en dit zorgde toch nog voor wat plezier.
Komende zaterdag volgt de thuiswedstrijd tegen UNO. Dit is ook niet echt een hoogvlieger, maar in de uitwedstrijd werd wel met 3-2 verloren. Dus hier valt wel wat recht te zetten!
Roeland Bosman
