Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Verheugd schreeuwen wij het van de daken. Lang gewacht, stil gezwegen, niet verwacht, tóch ‘gekregen’: “We zijn kampioen futsal!” ‘Gekregen’ tussen aanhalingstekens, want het heeft bloed, zweet en tranen gekost. Heren 10 heeft de langste adem en sterkste teamgeist in de woensdagavond Zevende klasse 08 competitie. Door het geringe aantal van acht teams, kwamen we elke tegenstander maar liefst drie keer tegen.
Onze Turkse vrienden van DCG Rksv 13 hebben de bovenhand in de onderlinge confrontaties gehad: zij wonnen er twee en wij één. Lange tijd bleven ze een luis in de pels, maar eindigden uiteindelijk hoogstwaarschijnlijk op negen punten onder ons op de ranglijst. En terecht, want ondanks de extreme aanvangstijden van 19.00 of 22.00 uur, gaven wij altijd thuis. Ook RKAVIC 2 is een noemenswaardige, geduchte tegenstander gebleken, die ons tot het uiterste hebben gedreven. We zijn hen dankbaar voor de behaalde resultaten tegen DCG en feliciteren hen met een gerechtvaardigde top-drie notering. Tevens een Shout-out naar Amstelveen 17 van middelbare leeftijd, die ondanks het doelpuntenmoyenne van -167 (and counting), toch elke reflectie besluiten er weer een jaartje aan vast te plakken.
Een korte introductie van onze groep is op zijn plaats. De kern stamt uit het West-Frieze dorp Zwaag bij Hoorn. Niet te verwarren met de pompeblêden aan de andere kant van het IJsselmeer: het ligt in de kop van Noord-Holland. Een bont gezelschap van felle verdedigers, mindere goden, behendige dribbelaars, chronisch geblesseerden, spelverdelers, balletjeswachters en katachtige wantendragers. De één focust zich op de balans en restverdediging en de ander is uitermate doelgericht. We hebben het allemaal: loopwonders met onbeperkte longinhoud en derde helfders met onbeperkte maaginhoud.
Onze spel opvatting is compact verdedigen op eigen helft en altijd de laatste man achter de bal houden. We weten wat we kunnen, maar ook wat we níet kunnen. Dat is, samen met de brede selectie en hoge opkomst de kracht van ons team. Voorin scoren we door een afwisseling van creativiteit, inzicht en techniek, maar schuwen geen vlotte tegenaanval. Zo nu en dan een onvoorspelbare lange bal kan effectief zijn.
Het jarenlange samenspel op velden en in zalen heeft zich in seizoen ‘24/’25 uitbetaald! De platte kar staat al klaar voor de festiviteiten, want geen garantie dat dit enorme succes nog wordt geëvenaard. Nu is het wachten op post van de KNVB om Os Lusitanos hofleverancier te maken van de nationale afvaardiging. Met 37,5 jaar, in de herfst van de voetballoopbaan nog een keer de schaal mogen optillen voelt als een geschenk. Zeker omdat we voorafgaand het bittergarnituur van diezelfde schaal hebben mogen verorberen.
Foto v.l.n.r. staand: Bob Arents, Robbin Takken, Martijn van Rooijen, Anton Buijsman, Rogier Daenen, Jack Corrigan. Zittend: Robin Valk, Tim Bloemer en Joost Korse. Niet op de foto: Jeffrey van Riel, John van der Wolff, Antonio Reyes Lúa en Igor de Carvalho Martins Araujo (samba!).
Mocht je je afvragen waarom we niet een gewone VV of RK clubnaam hebben citeer ik de website:
“OS Lusitanos fungeerde in de vroege jaren ’70 als een ontmoetingsplek voor Portugese gastarbeiders. Ze speelden hun eerste voetbalwedstrijden in de buurt van het Olympisch Stadion, waar Ajax destijds de wereld veroverde met voetballers als Johan Cruijff, Piet Keizer en Johan Neeskens. De allereerste clubvergaderingen van OS Lusitanos werden gehouden in een cafetaria bij het stadionplein. Maar OS Lusitanos was meer dan alleen een plek voor een potje voetbal: het was een vereniging waar Portugezen samenkwamen om in hun eigen taal te discussiëren over het leven. Er werden dansavonden georganiseerd en zelfs excursies naar buurlanden werden op touw gezet, alles om de Portugese cultuur levend te houden onder de mensen.”
