Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Remco van Twiller sluit niet uit dat hij tot het eind van zijn trainersloopbaan actief blijft bij TOB. De oefenmeester heeft het in zijn eerste seizoen zo erg naar zijn zin bij de zaterdag vierdeklasser, dat hij zijn contract met liefst drie jaar verlengde.
Tijdens de evaluatiegesprekken legde Van Twiller al zijn wens bij het bestuur neer om zich voor lange tijd aan de club te verbinden. Nadat de jeugd flinke stappen heeft gemaakt – in tweeënhalf jaar van één naar zeven jeugdteams – is nu het eerste elftal aan de beurt. Hij denkt drie jaar nodig te hebben om zowel het eerste als tweede elftal op selectieniveau te krijgen en de volgende stap te maken. Vandaar een driejarig contract, net als de rest van zijn huidige technische staf, waaronder assistent Stanley Brouwer (oud-prof van Cambuur, Haarlem en Telstar).
“We hebben gezegd graag naar de derde klasse te willen, maar dat moet niet het eindstation zijn. We willen ook naar de tweede klasse”, benadrukt Van Twiller. “Daar heb je de tijd voor nodig. TOB had een relatief oude groep met meerdere spelers van boven de 35 jaar. Dan moet je gaan verjongen. Ik heb een aantal spelers uit mijn jaren bij de jeugd gehaald om in te passen en zij moeten de tijd krijgen om naar dat niveau te groeien. Ik wilde naar buiten toe uitspreken dat we, en ik vind het eigenlijk zo’n Ten Hag-opmerking, met een proces bezig zijn.”
De oefenmeester ziet veel kansen voor de club uit Amsterdam-Noord. “Ik geloof er heilig in dat je succesvol kan zijn met een team vol eigen jeugdspelers.” Daar heeft hij zelf goede ervaringen mee bij DWV en Buiksloot (zaterdag). “Je moet er wel de tijd voor krijgen en niet elk jaar in spanning zitten of het wel iets worden. We moeten ook geen rare dingen gaan roepen dat we naar de Hoofdklasse of Divisie willen. Daar heb ik de diploma’s niet voor en dan moet je gaan betalen. We willen gewoon kijken of we een stabiele tweedeklasser kunnen worden. Het moet weer een beetje gaan leven.”
Daarvoor stelt Van Twiller hoge eisen. Dat hier teleurstellingen bij kunnen horen, zoals het doorselecteren of recentelijk een zaalvoetbaltoernooi waar het kansloos was (“dat is het niveau waar wij naartoe willen”), is onderdeel van het grote plaatje. Hij is zelf ook veeleisend, zo verzekerde hij het bestuur al tijdens de allereerste gesprekken. “Ik heb geroepen: weet wat je in huis haalt. Ik train niet voor de grap, ben geen recreatietrainer. Ik wil het op mijn niveau zo serieus mogelijk doen. Dan gaan we het ook doen zoals ik het wil.”
Na een halfjaar heeft de oefenmeester het heel erg naar zijn zin op Sportpark Oostzanerwerf. “De club is enorm fijn, ze hebben mij uitstekend opgevangen en ons op een verschrikkelijk prettige manier een tweede kans gegeven.” Hij refereert hiermee aan zijn laatste seizoenen bij Buiksloot, waar het zaterdagelftal (“we werden gezien als recreatieteam”) zelden serieus werd genomen. Wel zet hij de zaken onder druk. Er móet dit seizoen worden gepromoveerd. “Ten koste van alles. Als je volgend jaar nog uit de vierde klasse moet komen, loop je al een jaar achter.”
