Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Het chagrijn aan Amsterdamse zijde was groot, na de doelpuntloze puntendeling tegen rode lantaarndrager Noordscheschut. Want ondanks dat de Drentse laagvlieger het eigen publiek negentig minuten lang voetbal voorschotelde dat pijn deed aan de ogen, lukte het Swift niet om de geheide aanstaande degradant op zijn plek te zetten. Niet alleen de neutrale toeschouwer, maar evengoed ook het leeuwendeel van de thuissupporters, kon niet anders dan vaststellen dat het spelpeil van de twee opponenten minstens twee klassen verschilde. In het voordeel van de Amsterdammers welteverstaan.
Terwijl de Drenten hun met bloed, zweet en tranen gesprokkelde achtste competitiepuntje vierden als ware het een periodekampioenschap, liet Swift-trainer Martin de Groot zijn ergernis de vrije loop. “In de tweeëntwintig jaar dat ik trainer ben maakte ik nooit zulk afbraakvoetbal mee. Werkelijk vanaf de eerste minuut probeerden ze tijd te rekken. Verdedigen en ballen wegtrappen, meer was het niet. Er was nooit de intentie om te voetballen. Dat moet voor hen toch ook niet leuk zijn geweest, daarvoor zijn ze niet op voetbal gegaan zou ik zeggen. Angst om te degraderen natuurlijk, maar degraderen doen ze ook als ze alleen maar verdedigen.”
Wat het presteren van zijn eigen ploeg betrof, toonde De Groot zich niet eens ontevreden. “Kijk, als je tegen zo’n tegenstander geen enkele scoringskans creëert, dan ben je niet blij. Maar wij kwamen wél tot goede kansen, in elke helft zeker twee tot drie keer. Scoor je er daar een paar van, dan heeft niemand het meer over deze wedstrijd. Want je haalde een logische of zakelijke overwinning.”
In een wedstrijd van ruim meer dan honderd minuten, met dank aan het door scheidsrechter Ter Brake consequent bijtellen van getreuzelde tijd, was het van begin tot eind Swift dat de toon zette. Wind mee (eerste helft) of wind pal tegen, het maakte ogenschijnlijk niets uit. Hooguit kan gesteld worden dat met wind mee de langere passes vaak net te hard geplaatst werden. Variatie in de aanvalsopzetten was er ook voldoende, afwisselend liepen de combinaties tot over de beide vleugels. Al vroeg in de wedstrijd vond Koen Fokkema bij een scherpe kopbal de doelman op zijn weg. Tien minuten later schoot Carlos Groen een vrije schietkans over de lat. Tekenend voor het eenzijdige spelbeeld was dat Swift-doelman Darrin de Meza pas op slag van rust zijn eerste enigszins serieuze werk te doen kreeg.
Na rust bleek er niets te zijn veranderd. Aan hoekschoppen geen gebrek, aan hachelijke situaties voor het doel van Noordscheschut ook niet, maar de bal wilde er maar niet in. De beste kans was voor Carlos Groen, maar die zag zijn niet in de hoeken gerichte schot van de doellijn getrapt worden. Achterin alert blijven was ondertussen het devies, want een doodenkele keer brak Noordseschut zowaar nog uit met een lukrake verre trap.
De acht (!) minuten extra tijd brachten nog weer een handvol hoekschoppen, maar ook in extremis bleef een score uit. Nadat de eerste ergernis geuit was, keek Martin de Groot alweer vooruit: “Nog zeventien wedstrijden te gaan dit seizoen. Reken maar dat we er nog wat moois van willen maken!”
Bekijk hier alle uitslagen en de stand in de Hoofdklasse Zaterdag B
Tekst en foto: Jakob Kos
