Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Danny Hijzelendoorn werkte jarenlang hard om zijn ultieme doel te bereiken: met SCPB ’22 (voormalig Pancratius) promoveren naar de eerste klasse. Waar het mede door de coronacrisis jarenlang wachten was, lukte het afgelopen seizoen wél. De prestatie was dermate knap dat Hijzelendoorn de meeste stemmen kreeg en Trainer van het Jaar 2022-2023 is.
Vijf seizoenen stond de afzwaaiende hoofdtrainer aan het roer van de club. Toen Hijzelendoorn aantrad was hij bepaald geen onbekende binnen de vereniging. Hij speelde als tiener in de jeugdopleiding van Pancratius en, op het moment dat hij het zélf hoger opzocht, bleef hij actief als jeugdtrainer. Door zijn goede werk was hij tussen 2015 en 2018 drie jaar hoofd jeugdopleiding en zorgde hij ervoor dat het niveau van de talenten verder omhoog ging.
Hijzelendoorn legde in 2018 deze functie neer om het hoofdtrainerschap op te pakken. “Het eerste seizoen was uitdagend”, zo herinnert de trainer zich in de kantine van SCPB ’22 nog goed. “We hadden de nodige nieuwe jongens en moesten er nog een geheel van maken. Daardoor waren we zoekende naar de juiste samenstelling. Desondanks eindigden we toen al in het linker rijtje, wat ons het vertrouwen gaf dat we gezamenlijk op de juiste weg zaten.”
Tijdens het tweede seizoen verzekerde Pancratius zich al snel van de nacompetitie, waarmee de stijgende lijn verder werd ingezet. De vereniging uit Badhoevedorp bleek tegen alle opponenten tegenstand te kunnen bieden en hoopte dan ook op een mooi slotstuk van het jaar. Niets was echter minder waar, want door corona brak de KNVB de competities abrupt af. Ook in het nieuwe seizoen, toen er slechts enkele speelronden gespeeld werden, brak er een periode zonder voetbal aan.
In 2021 ging er eindelijk weer een heel seizoen van start, maar Pancratius kreeg het niet voor elkaar om te overtuigen. De voetbalbond plaatste de club in een andere competitie, waarbij een andere type voetbal te zien was. Waar Pancratius gewend was om tegen tegenstanders uit te komen die wilden aanvallen, waren de opponenten ditmaal een stuk stugger. Daarnaast merkte Hijzelendoorn dat de twee coronajaren bij zijn team erin hakten.
“We verloren aan het begin van de competitie veel onnodige punten en moesten dit in de tweede seizoenshelft rechtzetten. Dat lukte ons, want uiteindelijk bereikten we nog de nacompetitie. Daarin gingen we echter onderuit en toen was het afgelopen. Voor mijn gevoel zorgde het coronajaar ervoor dat onze spelers opstartproblemen hadden en dat we het niet hebben gered. Maar we wisten uiteindelijk dat er weer een nieuw seizoen zou komen.”
SCPB ’22, zoals de clubnaam inmiddels luidt, bleek in staat te zijn om de teleurstelling van een seizoen eerder te parkeren en met veel energie het nieuwe voetbaljaar in te gaan. De KNVB plaatste de club in de ‘oude competitie’ en dat zorgde direct weer voor sprankelend voetbal. “Dit seizoen waren we in vrijwel alle duels de sterkste ploeg. Het mooie was dat andere clubs dat ook aangaven, wat voor ons natuurlijk een extra stimulans was.”
Dat de club erin slaagde om het kampioenschap binnen te halen en naar de eerste klasse te promoveren, is voor een belangrijk gedeelte het werk van Hijzelendoorn. Wie namelijk zijn oor te luisteren legt in de club, hoort dat de hoofdtrainer als geen ander in staat is om een collectief te smeden en zijn team aantrekkelijk voetbal te laten spelen. “We hebben het simpelweg als team gedaan. Iedereen rondom de A-selectie heeft geweldig werk afgeleverd”, luidt zijn eigen conclusie.
De clubman stopt op zijn hoogtepunt. Waar aankomend seizoen Patrick van Leeuwen voor de groep staat, vertrekt Hijzelendoorn naar VVSB. “Eind vorig jaar heb ik bij de club aangegeven dat ik mijn UEFA A wil halen en in maart hoorde ik dat ik ben toegelaten. Het biedt me de mogelijkheid om mezelf verder te ontwikkelen en de volgende stappen te zetten. Mijn beslissing betekent echter wel dat ik de club na vijf jaar hoofdtrainerschap verlaat.”
Hijzelendoorn moest op zoek naar een nieuwe club en besloot buiten zijn comfortzone te kijken. Nadat hij een balletje bij VVSB had opgegooid, nam de vereniging al snel contact met hem op en bleek het mogelijk om met elkaar in gesprek te gaan. “De voorbereiding is inmiddels begonnen en voor mij is er nog altijd veel nieuw binnen de club. Dat biedt me echter ook nieuwe prikkels. Deze nieuwe rol vind ik daarom heel leerzaam.”
Zonder de opleiding had Hijzelendoorn hoogstwaarschijnlijk bij SCPB ’22 gebleven. Hij had namelijk nog altijd het gevoel dat hij de spelersgroep voldoende kon prikkelen. “Toch is het na vijf jaar ook mooi geweest. Ik ga de club natuurlijk missen, dat is logisch. Wanneer ik echter kan dan zal ik volgend seizoen langs de kant staan om de jongens aan te moedigen. Ik heb er alle vertrouwen in dat deze ploeg het goed gaat doen in de eerste klasse.”
Als kers op de taart ontving de oefenmeester de prijs van Trainer van het Jaar. Het geeft Hijzelendoorn een trots gevoel. “Ik vond het al een grote eer om genomineerd te zijn. Vervolgens is het natuurlijk hopen dat voldoende mensen op je willen stemmen. Alle genomineerden verdienden het om te winnen, en dat ik het uiteindelijk ben geworden, daar ben ik trots op. Het is een mooie afsluiting voor een schitterende periode in mijn leven.”
Tekst en foto: Jordi Smit
