Na Katwijk en De Treffers mocht AFC opnieuw op bezoek bij een gerenommeerde opponent. In ronde vijf van de competitie wachtte immers Koninklijke HFC, net als de equipe van Benno Nihom, sterk uit de startblokken geschoten. Het kon bijna niet anders dan dat de in punten gelijkstaande en eveneens nog ongeslagen ‘koninklijken’ klaar stonden om de Amsterdammers de oren te wassen.
Dat moest dan gebeuren op hun tijdelijke onderkomen op het complex van RCH in Heemstede, omdat het eigen hoofdveld uit gebruik is wegens de bouw van een nieuw clubhuis. En inderdaad, de door Gertjan Tamerus gecoachte Haarlemmers stuurden de AFC-ers puntloos terug naar huis, maar van een oorwassing was bepaald geen sprake. Integendeel, de 1-0 einduitslag (waardoor Kon. HFC in vijf wedstrijden nog altijd geen doelpunt heeft geïncasseerd) was op z’n zachtst gezegd zwaar geflatteerd te noemen. “Bizar en krankzinnig,” waren de veel meer van toepassing zijnde kwalificaties van AFC-trainer Benno Nihom.
Overmacht
AFC nam direct vanaf het beginsignaal van de goed leidende scheidsrechter Thom Winkel de touwtjes in handen. Om die vervolgens vast te houden tot aan het einde van de extra tijd na negentig minuten. De afwezigheid van geblesseerde prominenten als Malvin Platje, Ricardo van Rhijn, Marciano Mengerink, Joël Tillema en Noa Benninga deed aan de frisheid van de opbouw bepaald geen afbreuk. Het lukte in ieder geval met grote regelmaat om voorwaartsen als Matthijs Jesse, Milan Eliasar en Splinter de Mooij in kansrijke positie te brengen. Zelfs de mooiste kansen bleken echter niet aan hen besteed. Splinter de Mooij kopte al vroeg in de wedstrijd net naast, waarmee later Eliasar en zeker Jesse meerdere mogelijkheden ongebruikt lieten die op zekerheid een doelpunt hadden moeten opleveren. Zoveel overmacht maakte de wedstrijd tot een nogal eenzijdig kijkspel. Tekenend was dat AFC-doelman Gijs van Zetten in de volle vijfenveertig minuten slechts bij één simpele vangbal in actie hoefde te komen.
Eén moment van onoplettendheid
In de rust bleek het onontkoombaar om Splinter de Mooij, mogelijk aan een sleutelbeen geblesseerd geraakt, door Sven Ederveen te vervangen. Omdat Nihom over het veldspel van zijn ploeg niet anders dan dik tevreden kon zijn, stond hij verder voor maar één uitdaging: hoe krijgen ze die bal erin? Op de ene wissel na kregen dezelfde aanvallers weer het vertrouwen. Nog maar net begonnen aan het tweede bedrijf ging het echter voor het eerst (en voor het laatst!) ernstig mis qua verdedigend optreden. De misser pakte fataal uit, geheel indachtig de aloude voetbalwet voor ploegen die legio kansen missen: ‘als je zoveel kansen krijgt en niet benut, dan krijg je ‘m vroeg of laat zelf om de oren’. Het was HFC’s nummer tien, Cas Dijkstra, die dankbaar gebruik maakte van de ruimte die hij kreeg om een lange bal aan te nemen en achter Van Zetten in het doel te plaatsen. “Het was een moment van net even iets minder druk zetten, wat direct gevaar voor ons opleverde,” zag Benno Nihom. “Zulke dingen mogen niet gebeuren, maar gebeuren toch.” Je ziet het elke wedstrijd wel een keer, vorige week overkwam het ons zelfs meerdere keren. Maar juist tegen de tegenstander van vandaag was een tegengoal dodelijk, omdat zij dan helemaal naar achteren konden gaan leunen. “Toch was dit vandaag niet allesbepalend voor het resultaat, onze tekortkoming lag ergens anders, namelijk dat wij niet scoorden uit de vele prachtige mogelijkheden.”
Onmacht
AFC kwam de klap van de onverdiende achterstand niet direct te boven. De ploeg oogde aangeslagen en de opbouw werd rommeliger met meer balverlies. Toch was en bleef AFC ook in de tweede helft onbetwist de bovenliggende partij. Veel doelrijpe kansen werden er niet meer afgedwongen, al waren er aardige pogingen zoals een vlammend schot van Milan Klopper te noteren. Steeds vaker werd naar het wapen van de lange bal gegrepen, maar daar wist de lange defensie en de al even lange Haarlemse doelman Mitchel Michaelis wel raad mee.
Wissels van o.a. Matthijs Jesse en Milan Eliasar (beiden moegestreden volgens Nihom) voor Wessel Been en Radjenio Fonseca sorteerden geen meetbaar effect. En tenslotte bleef ook in de tumultueuze eindfase, met nog twee keer rood voor Kon. HFC, beiden na twee keer geel, de hatelijke 1-0 op het scorebord staan. Aan scheidsrechter Winkel had het niet gelegen, die door hem toegekende extra tijd was zeker passend tegenover de talrijke vertragingsacties van de thuisploeg.
Nihom’s commentaar na afloop liet aan duidelijkheid niets te wensen over: “Dit is een schandalige nederlaag. Zelf uitstekend spelend verloren wij van koninklijke HFC, puur en alleen omdat wij uit al die kansen geen doelpunt maken. Zelfs een gelijkmaker na dat tegendoelpunt lukte niet, en dat had toch wel het minste moeten zijn. Het lag niet aan het ontbreken van belangrijke spelers, die echt het verschil niet maakten. Het lag maar aan één ding: wij scoorden niet, punt uit. “Dat is voetbal.”
Zo vroeg in de competitie is een enkele nederlaag nog niet zo erg, wist Nihom maar al te goed. “Maar voor de moraal van de groep is dit wel jammer, want het voelt beslist anders als je wel punten blijft pakken.” Bekijk hier alle uitslagen, de stand en het komende programma in de Tweede Divisie
Tekst en foto’s: Jakob Kos