Amerikaanse lessen en tegeltjeswijsheden van Patrick Bal (Buitenboys)

Langzaam lukt het Patrick Bal om zijn stempel te drukken op zaterdag derdeklasser Buitenboys. Met een heel andere speelstijl dan de meeste competitiegenoten hoopt de nieuwe oefenmeester zo lang mogelijk mee te kunnen strijden bovenin. “Een seizoen speel je niet om een beetje mee te ballen, een seizoen speel je om te winnen.”

Elke wedstrijd is een gevecht voor de Almeerders. Niet alleen omdat de verschillen in de derde klasse C klein zijn, vooral omdat Buitenboys geen echte vechtploeg heeft. Het is meer gepolijst voetbal. Tijdens trainingen wordt elke oefening ook met bal gedaan. “Wij willen misschien teveel voetballen voor de derde klasse. Dat komt er nu nog niet helemaal uit”, zegt Bal. “Zaterdag zei ik tegen mijn spelers: het is leuk dat wij het over voetballen hebben, opbouwen en een bepaalde manier van combineren. Je kan wel druk willen zetten, maar als de tegenstander meteen zijn schoen eronder gooit, wordt er iets anders van je gevraagd. Of wij dat kunnen? Blijkbaar wel.”

Bal moest enkele aanpassingen doorvoeren in zijn selectie. Drie talenten kozen voor Ajax 2, vier anderen gingen naar het derde elftal van Ajax. Er stroomden acht spelers door vanuit de A-junioren, inclusief een paar onverwachte verrassingen, zoals Francis Hocks (“die hadden we nog nooit zien spelen”), Giovanni Kasanwirjo (FC Abcoude) en Calvin van Bruggen (PSV amateurs). De start verliep goed: op overtuigende wijze werd de knock-outfase van de districtsbeker bereikt en in de competitie pakten de Almeerders zes punten uit de eerste drie wedstrijden. “We mogen zeker niet klagen met deze start. We hebben de wind mee.”

Met avonturen in de Verenigde Staten (Dayton Dutch Lions) en als jeugdtrainer in Thailand (Chiang Rai United) en Saoudi Arabië (Hajer FC) maakte hij een hoop andere voetbalculturen mee. Vooral de Amerikaanse cultuur maakte veel indruk op hem. “Als je hier iets uitgelegd, vragen ze altijd ‘waarom?’. Elke speler heeft een mening, een manier van voetbal, vindt dit, vindt dat. In Amerika gaan ze gewoon volle bak. Ik heb nog nooit zo’n fitte spelergroep gezien. Die zeiken niet, ze werken”, zegt Bal. Dat eist hij nu ook van zijn spelers. Als er iets is: slikken en knallen. Toch geeft hij ze ook voldoende vrijheid. “Op het moment dat je dingen voorkauwt en ze zelf niks mogen niks beslissen, werkt het niet. Ze krijgen elke wedstrijd een opdracht mee: eentje voor balbezit en eentje voor balbezit tegenstander. Ik stop ze niet helemaal vol met acht of tien opdrachten.”

Over een doelstelling is nog niet gesproken. Bal wil het maximale halen, that’s it. Wat dat maximale zal zijn, eind mei, ziet hij dan wel. “Als er drie ploegen echt beter zijn en wij worden vierde, hebben we het maximale eruit gehaald. Wanneer we dan zesde worden, hebben we in mijn ogen niet goed gepresteerd. Een seizoen speel je niet om een beetje mee te ballen, een seizoen speel je om te winnen. Ik wil tot de laatste wedstrijd ergens om meedoen.”

Vervolgens haalt Bal uitspraken van zijn vader aan. “Hij had altijd een hekel aan kampioensfeestjes. Zo’n titel interesseerde hem ook niks. Hij zei: ik wil gewoon elk duel en elke wedstrijd winnen. Zo zie ik het zelf ook”, aldus de oefenmeester, om af te sluiten met een tegeltjeswijsheid: “Als je alles wint, kunnen ze je op een gegeven moment toch niet meer inhalen.”

Foto: Hans van Beek

Blijf op de hoogte en volg ons via Facebook, Instagram en Twitter!
▼Bezoek ook de clubpagina(s)