Ik heb respect voor goedwillende personen, vaak onbezoldigd, die soms tegen een kleine onkostenvergoeding het vuur uit de sloffen rennen voor hun cluppie
Door: Robin Punt
De vakantie voorbij, alweer druk aan het werk. De eerste (verkoop) beurs voor mijn bedrijf al gehad en zondag tot en met dinsdag de volgende beurs. Lekker weer thuis..…..ook om echt (kunst) gras weer te ruiken in plaats van de zilte zeelucht.
De eerste wedstrijd-minuten heb ik weer in de benen. Het (voetbal) seizoen is weer begonnen; ook voor mij weer even wennen, maar fluiten verleer je niet. Het is net als ‘t rijden op een fiets: eenmaal erop, is het trappen en de fiets gaat vanzelf vooruit. Waar ik zeker weer aan moet wennen is de club-assistenten, ook wel assistent van de scheidsrechters genoemd.
Ik ben redelijk verwend de afgelopen jaren, ik floot op een niveau met meestal een arbitraal trio. Dan weet je dat je samen een wedstrijd begeleid, beslissingen neemt zonder twijfel als je collega vlagt voor buitenspel of een overtreding. De eerste wedstrijd met club-assistenten leek het net koningsdag: vlag in top – soms terecht meestal niet. Soms onkunde, soms gewoon omdat het een soort afspraak is: ‘Je kan altijd je vlag omhoog doen’, zo hoorde ik van een teammanager.
Deze ‘vrijwilligers’ pakken een puntje of zes voor hun team. Is het eerlijk ? Ik word er in ieder geval niet blij van. Wat ga ik eraan doen, hoe ga ik ermee om? Die vraag zullen we bekijken gedurende het seizoen. Ik was blij dat mijn wedstrijd van zaterdag onder begeleiding stond van een neutraal trio, aangevraagd door de bezoekende vereniging die geen assistent had. Of het mogelijk was assistenten te regelen? Het was toch een Amsterdamsche derby…..
De thuisspelende club was ook akkoord en zodoende had ik zelf ik twee ‘vrijwilligers’ geregeld. Met een kleine vergoeding door de clubs betaald, was het een wedstrijd zonder kaarten. Het was niet nodig en geen extra kosten voor de verenigingen. Vrijwilligers, een vereniging kan niet zonder. Of ze nu langs de lijn lopen, zorgen voor het materiaal, achter de bar staan of bestuursdienst hebben. Ik heb respect voor deze goedwillende personen. Vaak onbezoldigd, soms tegen een kleine onkostenvergoeding lopen ze het vuur uit de sloffen voor hun cluppie. U kent ze vast ook, geeft u ze de volgende keer een schouderklopje? Bedenk dat zonder hen de kantine wat vaker gesloten is, de kleedkamer niet schoon of de wedstrijdkleding niet gewassen. Wat zonder vrijwilligers……? Nu maar hopen dat in mijn komende wedstrijden ook de ‘vrijwilligers’ langs mijn lijnen het vuur uit de sloffen rennen en zorgen voor mooie, eerlijke en sportieve wedstrijden. Hoop heb ik…..Noem het ijdele hoop, als je wilt. Call it wishful thinking if you like.
Robin Punt schrijft regelmatig een Column voor Het Amsterdamsche Voetbal. Punt fluit al ruim 20 jaar wedstrijden in het amateurvoetbal. Dit jaar voor het eerst een “stukkie” in het Amsterdamsche Voetbal “door de ogen van de scheids”, wat hij meemaakt, voor, tijdens of na wedstrijden of gewoon zomaar wat hem bezig houdt. Punt is naast scheidsrechter ook begeleider/ coach ontwikkeltraject-scheidsrechter én Vriend van het Amsterdamsche Voetbal met zijn bedrijf Intertime Klokken
Vriend worden van Het Amsterdamsche Voetbal? Of adverteren? Lees hier verder