Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Purmersteijn heeft het lastig in de competitie. De ploeg waarvan Daniël Schermer zowel aanvoerder als spits is, scoorde afgelopen zaterdag na vijf doelpuntloze wedstrijden eindelijk weer (2-3 nederlaag). ‘We kunnen hier zeker vertrouwen uit putten in aanloop naar de volgende wedstrijden, daarin moeten de punten wel gepakt worden.’
Afgelopen zaterdag kon Purmersteijn eindelijk weer juichen. Nog niet voor de drie punten, maar in ieder geval wel voor twee doelpunten. Na vijf wedstrijden waarin de ploeg nul doelpunten maakte, waren zaterdag Jordi Wigman en Daniël Schermer namens de Purmerendse club trefzeker. Desondanks scoorde ACV, de nummer drie van de competitie, drie keer en werd er wel verloren. De spits vertelt: ‘We speelden de afgelopen vijf wedstrijden tegen de top 5 van de competitie en daarin creëerden we echt weinig tot niets. Afgelopen weekend was daarom al een verbetering, omdat we daar wel de kansen creëerden. Daarnaast zie je als alles tegen zit, dat het dan ook echt tegen zit. Daarbij denk ik terug aan balletjes die net op de paal of lat eindigden.’
Schermer is zelf verantwoordelijk voor meer dan de helft van de doelpuntenproductie van Purmersteijn. De ploeg maakte er dit seizoen in het totaal 24, waarvan de aanvoerder er zelf veertien maakte. Schermer zoekt naar verklaringen: ‘We spelen tot 20 meter voor de goal redelijk voetbal, alleen het creëren van kansen gaat enorm moeizaam. Daarnaast helpen een aantal schorsingen en blessures ook niet mee. Daarom hebben we een aantal spelers vanuit het tweede erbij, die kunnen prima voetballen, maar het is niet zo dat zij opeens de kar kunnen trekken.’
Broodnodige punten
‘Ondanks alles staat vast dat we de laatste wedstrijden vooral tegen ploegen hebben gespeeld die bovenin meedoen, dus nu is het aan ons om de komende weken de punten te gaan pakken. Eerst hebben we een weekend vrij, maar daarna spelen we tegen NSC en Putten. Beiden zitten ook niet in hun beste fase en dus moeten we er alles aan doen om daar de punten te pakken. We staan nu namelijk een paar plekken lager dan waar we horen te staan.’
Tekst: Mitch Marinus
Foto: Jose Mol
