De eerste stadsderby in de Vierde Divisie A verliep precies zoals het een derby betaamt: matig ogend voetbal, weinig doelpunten en een meer dan gemiddeld aantal handelingen zonder het beoogde resultaat. Toch was het uitstekend toeven op het ‘eigen tuintje’, de knusse thuishaven van DVVA. Aan gezelligheid geen gebrek vooraf, tijdens en na de wedstrijd. Dat het talrijke publiek slechts een lange zijde kon benutten om de wedstrijd te bekeken, maakte de sfeer zelfs bijna huiselijk.
Voor de DVVA-ers onder de toeschouwers nam de feestvreugde na afloop alleen maar verder toe. Want toen de rookwolken waren opgetrokken, hosten hun geelzwarte favorieten uitgelaten in het rond. DVVA trok namelijk met 1-0 aan het langste eind, wat een vooraf vurig gehoopte maar zeker niet verwachte winst betekende.
Eerste klap een daalder waard
Bij de eerste stadsderby in de Vierde Divisie A verschenen nieuwkomer DVVA en good-old Swift allebei met vertrouwen aan de aftrap, geruggesteind door beider goede competitiestart. DVVA verloor weliswaar de eerste wedstrijd, maar vorige week lukte het de ploeg van trainer Hans Schakel om mede-promovendus Kolping Boys met liefst 5-1 naar huis te sturen. Swift-coach Jimmy Simons zag ondertussen zijn ploeg achtereenvolgens winnen bij datzelfde Kolping Boys en gelijkspelen tegen Ter Leede.
Onder het motto van ‘de eerste klap is een daalder waard’ schoot DVVA als een duveltje uit een doosje uit de startblokken. Nog geen 20 seconden gespeeld had het al 1-0 kunnen staan, als Swift-doelman Max Klink het schot van Wiecher van Helbergen niet tot hoekschop had getikt. Een hoekschop die prompt leidde tot een tweede kans, en dat allemaal nog in de eerste minuut. DVVA had de prooi beet en liet voorlopig nog niet los. Klink moet opnieuw zijn capaciteiten aanspreken op een vrije trap van Ties Bos. Diezelfde Bos had kort daarna net te weinig geluk toen hij op de middenlijn Klink ver voor zijn doel zag staan. De doelpoging zeilde maar net naast.
Degelijk
“Mijn ploeg had het in die beginfase absoluut lastig,” erkende Simons na afloop. Maar de Swift-coach zag de veldverhoudingen gaandeweg wel steeds gelijkwaardiger worden. Zijn aanvallers drongen een paar keer tot diep in de DVVA-defensie door. Maar meer dan een wegens buitenspel afgekeurde goal leverde het aandringen niet op, daarvoor liep de Swift-machine niet geolied genoeg en was de DVVA-defensie onder leiding van Guido de Graaf en Friso Kaashoek tegelijkertijd te degelijk.
Aan de andere zijde had Raj van Pareren ook een hoofdrol. Enerzijds door zijn solide optreden in de Swift-defensie, anderzijds ook door de twee grote spandoeken aan hem gewijd, die fijntjes apelleerden aan zijn eerdere uitspraak dat hij met veel DVVA-jongens in de jeugd bij Swift heeft gespeeld en dat die nu eens flink zouden worden aangepakt. Het liep anders voor Van Pareren, ook in persoonlijke zin, want een kwartier na rust moest hij zich geblesseerd laten vervangen. Voor het wedstrijdbeeld maakte dit overigens maar weinig uit. De ploegen waren en bleven aan elkaar gewaagd, al toonde Swift nu wel een duidelijkere aanvalsdrang. De thuisploeg bleef eenvoudig overeind, en noemenswaardige scoringsmogelijkheden bleven voor beide doelen zo goed als uit. Vroeg in de tweede helft tekende zich dan ook al een doelpuntloos gelijkspel af. Swift-aanvaller Jan Willem Tesselaar miste echter een unieke kans om zijn ploeg op voorsprong te zetten, door een penalty (toegekend na overtreding van Jouke Spanninga op Rijk Siemerink) en de hoek te schieten waar doelman Lode van Hattum met succes naar dook. “Hier hadden wij zeker de winst moeten pakken,” wist Jimmy Simons. Gesterkt door de ontsnapping rechtte DVVA de rug. En het werd voor de thuisploeg uiteindelijk nog mooier: invaller James Emorfides plaatste tien minuten voor tijd een vrije trap van buiten de zestien langs het muurtje in de verre hoek naast Max Klink. De doelman kwam er nog wel aan, maar via de paal verdween de bal alsnog in het net. Goudhaantje Emorfides: “Ik zag de keeper precies in het midden staan, daarom mikte ik in de uiterste verre hoek waar hij niet bij zou kunnen.”
De luidbejubelde winst was hiermee binnen, want DVVA kwam daarna geen moment meer in gevaar.
Hans Schakel was na afloop uiteraard zichtbaar tevreden: “Wat mij betreft is het niet zo dat hier de gelukkigste won. De wedstrijd leek op schaken op hoog niveau. Mijn ploeg heeft de winst afgedwongen door zich perfect aan het wedstrijdplan te houden, een plan dat bestond uit afwisselend hoog druk zetten en dan weer terugvallen op wat ik noem het neerzetten van een sterk middenblok. Ik geef de jongens een groot compliment voor de uitvoering van ons plan.”
Wissels
Schakel wees er vervolgens op dat hij nu in alle drie gespeelde competitiewedstrijden zijn maximale aantal van vijf wissels had ingezet. “Uiteraard speelt daarbij mee dat niet iedere speler de negentig minuten aankan, maar belangrijker is dat ik met die wissels het team van nieuwe energie kan voorzien. Het gaat om kwaliteitsspelers die kunnen coachen en het verschil kunnen maken. James Emorfides sprong er vandaag natuurlijk uit met zijn doelpunt, maar feitelijk houden alle wissels de ploeg op zijn sterkst.”
Zuur
Voor Jimmy Simons waren de druiven weliswaar zuur (“Juist een derby wil je niet verliezen.”), maar tegelijkertijd benadrukte hij dat hij over de eerste drie weken bezien niet ontevreden is over de ontwikkeling in zijn ploeg. “We zijn nog vol in de opbouw. Vandaag was het echt niet slecht, al creëerden we te weinig. Elke week lukt het ons beter om samen de juiste dingen te doen. Dat laatste, daar gaat het om.”Bekijk hier alle uitslagen, de stand en het komende programma in de Vierde Divisie A
Jakob Kos
Foto’s: Mario Wormhoudt