Geen WK voor Tessel Middag: “Ik wil echt niet dat dit nog een keer gebeurt”

Het Nederlands vrouwenelftal gaat in de zomer van 2019 naar het WK in Frankrijk, maar zonder Tessel Middag. De 25-jarige oud-Ajacied is aan het herstellen van een tweede afgescheurde kruisband en heeft een streep gezet door een mogelijke deelname. Een dag nadat Oranje zich plaatste voor het WK, sprak de Amsterdamse openhartig over haar herstel. “Ik kies voor mijn lijf en de langere termijn, hoe moeilijk dat ook is.”

Het wordt heel even stil als het Nederlands elftal ter sprake komt. Tessel Middag heeft het er moeilijk mee. Ze zegt de beslissende play-off te hebben gekeken, maar niet tot het laatste fluitsignaal. De juichtaferelen hoefde ze niet te zien. Begrijp haar goed: ze is hartstikke blij voor de speelsters en staf. De 44-voudig international weet hoe het is, ze was erbij toen het vier jaar geleden ook lukte. “Maar voor mijzelf is het dubbel dat ik daar niet bij ben”, zegt Middag. “Op sommige momenten is het heel zwaar. Zeker als het Nederlands elftal speelt, dat vind ik het lastigst. Dan word je steeds met je neus op de feiten gedrukt dat je er niet bij bent.”

Deelname aan het WK komt voor haar te vroeg. Voor zo’n zware blessure staat een hersteltijd van negen tot twaalf maanden. Omdat het voor de tweede keer is gebeurd – een jaar nadat het voor het eerst misging en ze het EK in eigen land aan haar voorbij zag gaan – gaan de fysiotherapeuten uit van twaalf maanden. De eerste weken na haar blessure was Middag, nu vier maanden later, daar niet bewust mee bezig. “Het was zo’n schok voor mij, het had eigenlijk niet op een ongelukkiger moment kunnen gebeuren. Ik had voor mijn blessure een mondeling akkoord met West Ham United, maar er was nog geen contract getekend. Het was super veel geregel. Ik wist voor mijzelf: ik wil in Nederland revalideren, want ik kan het niet aan om dat nog een jaar in het buitenland te doen. En waar dan? Amsterdam of Zeist? Toen alles een beetje duidelijk en gestabiliseerd was, vroeg ik aan de fysio: kan ik het WK halen? We hebben het daarover gehad, een tijdspad uitgestippeld en kwamen er vrij snel achter dat het een te ambitieus plan is om daarvoor te gaan.”

Het is namelijk de vraag of je het risico wil lopen alles op alles te zetten om er alsnog bij te kunnen zijn. Die vraag beantwoordt ze heel snel met een duidelijk ‘nee’. “Ik wil echt niet dat het nog een keer gebeurt. Het is iets heel ingrijpends. Je loopt weken op krukken, bent volledig afhankelijk. Liever het WK missen en het seizoen daarna eindelijk eens voor langere tijd voetballen, dan dat het weer misgaat. Want dan is het over. Ik kies voor mijn lijf en de langere termijn, hoe moeilijk dat ook is.”

Ze doet haar verhaal in het clubgebouw van Swift, de club waar zij van haar twaalfde tot achttiende voetbalde. De revalidatie gebeurt ernaast, bij het Sportmedisch Centrum. Het was ook een bewuste keuze om in Amsterdam aan haar herstel te werken, met familie en vrienden dicht in de buurt. Een keuze voor haar mentale welzijn. “In Engeland was ik natuurlijk niet helemaal in mijn eentje, maar dit voelt veel vertrouwder”, zegt ze, doelend op het jaar dat ze in Manchester – Middag stond twee seizoenen onder contract bij City – revalideerde. Bij het herstel in Nederland liggen de accenten net iets anders. “Ik doe al vrij vaak dingen met de bal, dat geeft toch een beetje het gevoel dat je echt toewerkt naar een terugkeer op de velden. Het gevoel dat je voetballer bent, komt langzaam terug.”

Een week geleden was Middag voor even naar Londen, in februari verhuist ze zeer waarschijnlijk definitief. Ondertussen heeft ze via de telefoon regelmatig contact met de trainer en zijn de lijntjes tussen haar fysiotherapeut in Amsterdam en de performance trainer in Engeland kort. “Zij weten precies hoe ik ervoor sta, zodat ik in februari direct doorkan”, legt Middag uit. West Ham United is nieuw in de Engelse competitie en naast de international staan ook landgenoten Lucienne Reichardt en Esmee de Graaf daar onder contract. “Met Lucienne heb ik bij ADO Den Haag gespeeld, het is leuk dat ik haar weer tegenkom. En toen ik in Londen was, heb ik bij Esmee op zondagavond samen met haar ouders Boer Zoekt Vrouw gekeken. Lekker Nederlands.”

Ze kijkt ernaar uit om straks een nieuw avontuur aan te gaan. Weliswaar in hetzelfde land en in dezelfde competitie, toch is de omgeving heel anders. Van Manchester naar Londen, van ’the sky is the limit’ naar een club die iets kleiner en gezelliger is. In het shirt van West Ham United hoopt Middag over een klein jaar weer te kunnen stralen. “Ik denk dat ik mentaal alleen maar volwassener word van al die tegenslagen. Meer levenservaring. In die zin zal ik nooit echt de oude worden, omdat de ervaringen toch iets met je doen en je veranderen. Voetballend hoop ik heel erg dat ik mijn oude spel kan laten zien en voor lange tijd fit ben. En uiteindelijk weer voor het Nederlands elftal opgeroepen word. Dat is mijn grote doel.”

Tekst: Joachim van der Marck
Foto’s: West Ham United

Blijf op de hoogte en volg ons via Facebook, Instagram en Twitter!
▼Bezoek ook de clubpagina(s)