Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Voetbalvereniging Geinburgia viert dit jaar haar 75-jarig jubileum met een feestelijk programma. Wat ooit begon als een klein clubje, is uitgegroeid tot het kloppende hart van Driemond. Afgelopen weekend werd er groot uitgepakt vanwege de mijlpaal, maar ook met oog op de toekomst.
Oprichting van de club
Geinburgia begon, zoals zo vele clubs, ontzettend klein. Een groepje enthousiastelingen uit Driemond wilde voetballen en speelde hun eerste potje op een grasveld in de polder bij het gein. Snel daarna vonden de fanatieke jongens een verzamelplek in het schaftlokaal van de Sluis-fabriek. Hier werden activiteitenavonden gehouden, niet eens op voetbalgericht, maar er kwamen veel mensen op af en de groep groeide alsmaar weer.
Door de rappe toename was er behoefte aan structuur, en zodoende werd er een bestuur opgericht. Er kwam een klein bestuur met Henk Groenveld als eerste voorzitter. Op 11 april 1950 begon het balletje echt te rollen en werden de eerste plannen besproken voor het opzetten van een voetbalvereniging. Maar eerst moest er een goede naam komen. Omdat het dorp vroeger Geinbrug heette, werd ‘Geinbruggia’ als optie genoemd. Die naam klonk echter wat vreemd in de oren. ‘Geinburgia’ daarentegen klonk beter en werd snel geaccepteerd binnen het bestuur.
Veel locaties
Ze wilden snel beginnen met voetballen, alleen hadden ze nog geen voetbalveld. Gelukkig werd dit probleem snel opgelost. Voorzitter Henk Groenveld en medebestuurslid Harry Grijping gingen namelijk naar de heer Otten, die grond bezat in het Gein, om te vragen of ze een deel van zijn land mochten gebruiken als veld. Hij had nog een deel land dat hij niet gebruikte en dat leende zich goed voor een voetbalveld. Het bestuur greep die kans met beide handen aan en het eerste veld was een feit. Snel daarna, op 30 mei 1950, werden de clubstatuten van Geinburgia ondertekend en werd het officieel een voetbalvereniging.
Hoewel de club veel plezier aan het veld van de heer Otten heeft beleefd, bleef het toch een weiland en wilde ze naar een nieuwe locatie. Deze werd gevonden aan het einde van de Herfstraat en daar leefde de club helemaal op. In hun beste tijd waren er vijf zondag teams en een breed scala aan jeugdteams.
Op die locatie is Geinburgia een lange tijd gebleven, totdat ze in 2011 verhuisde naar het nieuwe sport- en activiteitencentrum MatchZO. Geinburgia is daar nog altijd gevestigd, en hoopt er nog lang te kunnen blijven.
De plannen van het heden
Ondanks de mooie locatie gaat het niet vanzelf bij Geinburgia. Sinds de coronaperiode is het ledenaantal afgenomen, vooral onder de jeugd. Het bestuur hoopt met nieuwe plannen en activiteiten de club weer aantrekkelijk te maken voor jonge voetballers.
“We hopen dat er jongens terugkomen die ooit vertrokken zijn,” vertelt voorzitter Peter van Buuren. “We hebben er veel zien vertrekken omdat ze dachten dat het gras groener was bij de buren. Maar sommigen kwamen erachter dat het bij Geinburgia zo slecht nog niet was — en zijn teruggekeerd. Daardoor groeit onze jeugdafdeling langzaam weer. Die positieve lijn willen we vasthouden.”
Om dat te bereiken, investeert de club onder andere in de jeugdtrainers. Er zijn nieuwe trainers aangetrokken om de organisatie te versterken en om frisse ideeën binnen te brengen. Eén van die initiatieven is het aanbieden van trainerscursussen. Trainers die daarin geïnteresseerd zijn, krijgen de kans zich verder te ontwikkelen en leren hoe ze jonge voetballers op een moderne manier kunnen begeleiden.
Activiteiten
“Ook tijdens het jubileumfeest hebben we vooral ingezet op jeugdactiviteiten,” vertelt Van Buuren. “We hadden een grote stormbaan, een groot dartbordkussen waar je met de bal op moest mikken, en kliko schieten. Daarnaast stond er een opblaasbare sjoelbak en hadden we een techniekcircuit waarbij de kinderen zo snel mogelijk langs verschillende obstakels moesten dribbelen en scoren. Alles was erop gericht om jeugdtrainers met hun teams leuke en actieve spellen te laten doen.”
Helaas ging het niet precies zoals Geinburgia had gehoopt, want om één uur begon het hard te regenen en moesten ze met zijn allen naar binnen. Gelukkig stonden daar wel warme pannenkoeken op ze te wachten.
Na het pannenkoeken konden de kinderen, vanwege het weer, helaas niet meer naar buiten, dus trokken ze de sporthal in om te zaalvoetballen. “Ik wil echt mijn complimenten geven aan de leiders,” zegt Van Buuren. “Met hun creativiteit wisten ze ter plekke teams samen te stellen en wisten ze zonder blikken of blozen een hele zaalvoetbalcompetitie op poten te zetten. Ze denken fantastisch met ons mee.”
Ondanks het slechte weer werd het een lange, vrolijke middag waarin er fanatiek werd gezaalvoetbald — de regen was al snel vergeten. “We zijn doorgegaan tot zeker half vijf,” vertelt hij. “Toen zag je overal rode koppies, en sommigen begonnen zelfs een beetje in slaap te vallen. Dat zegt genoeg: ze hebben een geweldige dag gehad.”
Tekst: Jakob Valk
