Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Uit het oog maar niet uit het hart. In de rubriek ‘Hoe is het met…’ gaan we op zoek naar bekenden uit de Amsterdamsche voetbalwereld die uit het gezichtsveld zijn verdwenen. In deel 31: Enrico Small (55), jarenlang vleugelflitser van DWV, oud-prof en inmiddels verbonden aan Only Friends.
Hij was nog een jochie toen Small op zestienjarige leeftijd in het eerste elftal van DWV debuteerde. Tussen leermeesters als Joop Leenders, Cor Barbé en Frank Braspenning keek hij zijn ogen uit. “Daar had je toen een beetje ontzag en respect voor. Als ik in de kleedkamer kwam, moest je eerst goed kijken waar je kon gaan zitten. Je haalde het niet in je hoofd om andermans plek te pakken”, blikt Small terug. In de Hoofdklasse maakte hij zoveel indruk dat Ajax hem in de jeugdopleiding wilde hebben. Small trainde mee met de A1, maar speelde zijn wedstrijden in de A2. Dat zag hij niet zitten en dus was hij een jaar later weer in het shirt van DWV te zien.
Toch bleef het grote Ajax aan hem trekken. Jaren later werd hij aangetrokken voor het C-elftal, onder leiding van Tonnie Bruins Slot. “Daar waren net de contracten afgelopen, dus moest ik weg. Wel zijn we kampioen geworden.” Small speelde vervolgens voor AZ en Heerenveen alvorens hij bij Sloterplas terugkeerde in het amateurvoetbal. Aan het einde van zijn periode van twee seizoenen bij Sloterplas liep de voormalig linksbuiten zelfs enkele maanden stage in het Belgische Kortrijk. Een contract zat er niet in omdat de toenmalige Duitse trainer liever een Duitse spits wilde aantrekken.
Small ging verder in het zaterdagvoetbal. Zijn leukste tijd beleefde hij bij IJsselmeervogels. “Dat was echt een uitdaging. Daar werd je gewaardeerd als voetballer en de entourage en het spektakel telden ook mee. Hele dorpen liepen uit. Ik had eigenlijk langer dan twee jaar willen blijven, maar ze gingen alles omgooien en er moest opeens zoals Ajax gevoetbald worden.” Na korte periodes in Huizen en Spakenburg sloot hij uiteindelijk bij Türkiyemspor op 34-jarige leeftijd zijn loopbaan op hoog niveau af. “Op een gegeven moment ben je te oud en kan je het tempo niet meer aan. Het was even too much. Dan krijg je kleine blessures, herstel je moeizamer en moet je afhaken. Je moet de keuze zelf maken en de eer aan jezelf houden, dat ze je niet wegsturen omdat je te oud bent.”
Met vrienden speelde Small voor de gezelligheid nog wel op lager niveau, onder meer in het shirt van De Meteoor en HBOK. Hij kijkt met een positief gevoel terug op zijn carrière. Enig kritiekpuntje: Small heeft niet alles eruit gehaald. “Ik leefde er niet helemaal voor. Veel op stap gaan, niet serieus in de benadering van topsport”, is hij zelfbewust. Op het veld was Small een intuïtieve en onvoorspelbare linksbuiten. Flegmatiek ook. “Je kon mij een halve wedstrijd niet zien en opeens maakte ik een goal. Tegenwoordig wordt dat meer geaccepteerd. Vroeger moest je echt meeverdedigen.”
Momenteel is hij verbonden aan Only Friends, al heeft Small daar deze periode weinig tijd voor vanwege de drukte als limousinechauffeur. Bij Only Friends helpt hij zijn goede vriend en oud-ploeggenoot Dennis Gebbink en voetbalt in een team vol minder-valide spelers. “Ik heb super veel respect voor Dennis. Hij heeft eigenlijk zijn eigen leven weggecijferd. Als je ziet hoe de mensen met een handicap genieten.. Het is elke keer een wake-up call. Wij proberen ze te ondersteunen en te helpen. Meer kan je niet doen. En ze hebben er plezier in.”
