Hoe is het met… Julian Emanuelson

Uit het oog maar niet uit het hart. In de rubriek ‘Hoe is het met…’ gaan we op zoek naar bekenden uit de Amsterdamsche voetbalwereld die uit het gezichtsveld zijn verdwenen. In deel 35: Julian Emanuelson (42), ex-prof in Oostenrijk en bracht Voorland samen met zijn vrienden bijna naar het hoogste amateurniveau van Nederland.

Samen met Robert Hoever en Jerrel Linger vormde Emanuelson een hecht trio dat jarenlang met elkaar speelde. Hoever leerde hij kennen in zijn tijd bij Haarlem, Linger kwam er in Lisse bij. Hun weg bracht ze vervolgens langs Türkiyemspor, Voorland, De Dijk en nu de veteranen van Real Sranang. “Door de jaren heen zijn we altijd bij elkaar gebleven”, zegt Emanuelson. “Als je een goede connectie hebt met jongens die jou op het veld begrijpen en je weet wat je van elkaar kan verwachten, voelt dat vertrouwd.”

Na de jeugd van Ajax te hebben doorlopen, stroomde de middenvelder door naar de amateurtak van de Amsterdammers. Het plan van de club was om de Zaterdag 1 als een soort verlengstuk te laten fungeren voor talenten die de stap naar het eerste elftal niet konden maken. Als voormalig jeugdinternational (vier interlands in Nederland O18, red.) stond Emanuelson opeens op de amateurvelden. “Er waren maar weinig jongens die daar behoefte aan hadden en de plannen kwamen niet zo goed uit.” Na één jaar koos hij ervoor om bij Haarlem voor een nieuwe kans in het betaald voetbal te gaan.

Emanuelson speelde drie jaar voor de inmiddels ter ziele gegane eerstedivisionist. Via de Utrechtse amateurclub Holland belandde hij begin 2000 in Oostenrijk. Daar zocht de Nederlandse trainer Eric Orie voor FC Lustenau 07 een speler die de hele linkerkant kon bestrijken. “Dat was iets wat ik nog nooit gespeeld had. Echt het Duitse 3-5-2 systeem en dat moet je wel liggen”, blikt Emanuelson terug. “Niet dat ik het niet leuk vond, alleen zes maanden was misschien iets tekort. Ik kwam in de winter aan, dan is het skiën en sneeuw. Je hebt even nodig om te acclimatiseren, te wennen aan het land, en op dat moment raakte ik geblesseerd. Ik kon blijven, maar wilde terug naar Nederland om daar te revalideren.”

Daarmee kwam er ook meteen een einde aan zijn profloopbaan. Voor zijn gevoel heeft het misschien iets tekort geduurd, ook kijkende naar welke weg zijn jongere broertje Urby heeft bewandeld. “Maar ik had niet de behoefte om steeds stages te lopen. Nu kunnen jongens op vijftien- of zestienjarige leeftijd naar grote clubs in het buitenland, dat was in onze tijd minder aantrekkelijk”, vervolgt hij. “Je kon niet iedere dag bellen met je familie en moet sterk genoeg zijn om mentaal te overleven.”

Eenmaal hersteld van een rugblessure, die hem bijna een jaar aan de kant hield, sloot Emanuelson zich in de zomer van 2001 aan bij FC Lisse. Daar werd hij herenigd met Hoever en leerde Linger kennen. Zij vertrokken twee jaar later naar Türkiyemspor, Emanuelson volgde het seizoen daarop om dichterbij huis te kunnen voetballen. Na één seizoen Türkiyemspor gingen ze met z’n drieën verder bij Voorland. In Amsterdam-Oost bereikten ze vanuit de derde klasse bijna de top van het amateurvoetbal. “Alles klopte. Het was echt een eenheid, we wilden voor elkaar werken. Iedereen wist wat je aan de ander had en wanneer het erom ging, stonden we er ook.”

Na het mislopen van eventuele promotie naar de Hoofdklasse – destijds het hoogste niveau – viel de groep uit elkaar. In het kielzog van trainer Uli Landvreugd (nu AFC) ging Emanuelson naar vierdeklasser De Dijk. “Toen merkte je dat het beste eraf was. Ik heb geprobeerd mezelf zoveel mogelijk te laten zien, maar je wordt ouder en dan moet je het overlaten aan de jongere jongens.” Inmiddels speelt hij, samen met Hoever en Linger, bij Real Sranang. “Zolang ik er nog plezier in heb, blijf ik het doen. Ik kan ook niet zo makkelijk zeggen dat ik ermee stop. Ik zeg telkens tegen iedereen: ik trek het nog een jaartje, maar ik geniet er nog steeds van.”

Ondertussen behartigt Emanuelson ook de zaken van Urby, momenteel spelend voor FC Utrecht. Daarnaast pakt hij komende zomer zijn trainersloopbaan weer op. Emanuelson had twee jaar de leiding over Zeeburgia O17-2 en dit seizoen een halfjaar bij Dream Team. “Maar in de zes maanden dat ik nu niks heb gedaan, merk ik toch dat ik het mis langs de lijn en die jongens beter te maken”, besluit de 42-jarige jeugdtrainer, die volgend seizoen De Volewijckers O17-1 begeleidt.

Blijf op de hoogte en volg ons via Facebook, Instagram en Twitter!
▼Bezoek ook de clubpagina(s)