Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Uit het oog maar niet uit het hart. In de rubriek ‘Hoe is het met…’ gaan we op zoek naar bekenden uit de Amsterdamsche voetbalwereld die uit het gezichtsveld zijn verdwenen. In deel 11 Paul Bekker (34), die in 2012/13 Topscorer van Amsterdam werd en op zijn 31ste al afscheid nam van JOS/Watergraafsmeer.
Het had weinig gescheeld of Bekker was nooit bekend geworden als doelpuntenmachine. Tot zijn achttiende stond hij onder de lat bij HBS. “Als keeper was ik niet slecht hoor, misschien wel beter”, blikt hij ruim vijftien jaar later terug. “In de A1 hadden wij een spits rondlopen die er geen hout van kon. Hij miste zoveel kansen.. Ik raakte er zo gefrustreerd van dat ik naar de trainer toeliep en zei: dat doe ik veel beter.” Zijn jeugdtrainer gaf hem de kans en een nieuwe topschutter was geboren.
In totaal speelde hij twintig jaar voor de Hagenezen, totdat hij in de zomer van 2012 naar JOS/Watergraafsmeer vertrok. In zijn eerste jaar in Amsterdamse dienst werd hij, met 25 doelpunten, gedeeld topscorer van Amsterdam, samen met Rachid el Yaghmouri (OFC). Het seizoen daarna had Bekker een belangrijk aandeel in het kampioenschap in de zondag eerste klasse A en als klap op de vuurpijl mocht hij in september 2014 met JOS/Watergraafsmeer in de KNVB Beker aantreden tegen Ajax. “Ik heb een geweldige tijd gehad bij JOS. Niet alleen op voetbalgebied. Daar hebben we natuurlijk hartstikke mooie resultaten geboekt, maar dat is gekomen doordat wij als groep heel hecht waren. Iedereen had het echt naar zijn zin, we hadden hartstikke veel lol in de kleedkamer.”
In alle stilte nam hij in mei 2015, na drie seizoenen in het shirt van JOS, afscheid van de club en voetballen op hoog niveau. En dat op 31-jarige leeftijd. Bekker ging in een vriendenteam (Swift 6) verder. Ook daar stond hij in de punt van de aanval, al ging het vrij snel mis. De eerste wedstrijd in de reserve vierde klasse scheurde hij zijn kruisband af: einde seizoen. Het seizoen daarna bewees de spits het scoren nog niet te zijn verleerd. Swift werd kampioen in diezelfde reserve vierde klasse, dankzij veertig doelpunten van Bekker. De afgelopen twee seizoenen kwam hij een stuk minder in actie. “Mijn studie staat op de eerste plaats. Als ik tijd heb, voetbal ik weleens een wedstrijdje mee.”
Vanwege zijn twee kinderen, werk bij de GVB en studie als leraar Aardrijkskunde – Bekker geeft ook vier keer per week les op een school in Purmerend – heeft Bekker weinig tijd om daarbij ook nog zijn oude club JOS/Watergraafsmeer te bezoeken. Een paar keer per jaar probeert hij zijn gezicht te laten zien op Sportpark Drieburg, waaronder een uitwedstrijd met Swift 6. “Het verwatert ook een beetje. Af en toe kom ik mensen tegen, dan is het weer leuk. Ik volg JOS wel op afstand en probeer ook te kijken wat de rest van mijn oud-teamgenoten aan het doen zijn.” Zo viel hem de laatste weken steeds iets op aan de wedstrijdverslagen van de eersteklasser. “Elke week lees ik dat Bossie (Richmond Bossman, red.) de assistjes levert. Eigenlijk is er nog niet heel veel veranderd.”
Foto: Martin van Zurk
