Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Uit het oog maar niet uit het hart. In de rubriek ‘Hoe is het met…’ gaan we op zoek naar bekenden uit de Amsterdamsche voetbalwereld die uit het gezichtsveld zijn verdwenen. In deel 30: Raymond van Damme (52), voormalig Ajax-talent, jarenlang doelman van Neerlandia en momenteel bezig aan zijn 23ste en laatste seizoen als keeperstrainer bij Legmeervogels.
Geheel toevallig verscheen Raymond van Damme ruim veertig jaar geleden voor het eerst onder de lat toen hij zich tijdens een selectiewedstrijd bij DWS aanbood omdat er geen keeper. Sindsdien was hij niet meer uit het doel te krijgen. Althans, in de jeugd van Ajax was er een kleine periode dat hij de ene week keepte en de andere week als voetballer fungeerde. “Ik had een goede trap, was in mijn jeugd iets groter dan de rest en het scoren ging mij makkelijk af. Wel veel intikkertjes”, weet Van Damme nog. “Als we achterstonden, werd ik opeens in de rust gewisseld om in de spits te gaan staan.”
De doelman liep drie jaar rond in de jeugdopleiding van Ajax, in de lichting van Glenn Helder en Dennis Bergkamp. Dat eindigde omdat hij de concurrentiestrijd van Roy Beukenkamp (later ADO Den Haag en FC Groningen, nu scout bij Manchester United) verloor. “Zij vonden dat hij beter was. Volgens mij hebben ze dat goed gezien, want hij heeft een aardige carrière gehad”, grinnikt Van Damme, die daarop naar AFC vertrok. Omdat er geen goede doorstroming was vanuit de jeugd naar de senioren (“net zoals nu kreeg je daar geen kans”) maakte hij de stap naar Pancratius. Daar keepte hij drie seizoenen om vervolgens voor Neerlandia te kiezen.
Liefst veertien jaar stond hij onder de lat in Amsterdam-West. Van Damme maakte onderdeel uit van een vaste groep die geruime tijd een hecht geheel vormde en bleef daar altijd loyaal aan. Dat is overigens niet zo gek. “Ik heb 28 jaar bij de Makro gewerkt, ben al meer dan dertig jaar met mijn vrouw. Ik ben geen hopper en hou niet zo van verandering. Als ik het naar mijn zin heb, blijf ik”, verklaart de doelman. Met de tweedeklasser werd hij elk jaar ‘kampioen van de voorbereiding’: pieken in het voorseizoen en zodra de competitie van start ging, kwam er een dipje. “Maar uiteindelijk kwamen we altijd goed terug met periodetitels.”
Op zijn 34ste was hij van plan zijn handschoenen op te bergen. Via Dick Schoenacker, die Van Damme kende via Legmeervogels (waar hij ondertussen keeperstrainer was), werd hij gepolst voor de Ajax Veteranen. Daar stond hij nog dertien jaar onder de lat. “Het eerste jaar was meteen het allermooiste jaar en werden we ongeslagen kampioen.” Van de jaren daarna herinnert hij zich onder meer tripjes naar Boston, Italië of Hamburg. “Dan speelden we eerst tegen de oud-profs van HSV en daarna een wedstrijdje kijken in het stadion. Het was geweldig wat je op zulke momenten meemaakte.”
Van Damme waande zich een enkele keer zelfs als bekende voetballer op de momenten dat hij inviel bij Lucky Ajax; op sportparken met zo’n vijftienhonderd toeschouwers en iedereen die aandachtig naar Ajacieden als Frank de Boer, Sjaak Swart of Simon Tahamata keek. “Dat was een hele happening. Mij kenden ze niet, maar sommigen dachten dat ik Jeroen Verhoeven was. Dan kreeg ik bij elke uittrap al gauw ‘Pizza’ te horen. De sfeer was hartstikke leuk, echte voetbalhumor. Als iemand een kans voor open doel miste, hoorde je gelijk: ‘heb je de dozen nog om je schoenen?’ En na afloop rende alle jeugd het veld op om handtekeningen te vragen. Ook aan mij.”
Tegenwoordig staat hij niet meer onder de lat, maar ervoor om de keepers van Legmeervogels te trainen. Dat combineerde hij eerst met het keepen bij Neerlandia (“dinsdag trainen, donderdag zelf en zondag natuurlijk mijn eigen wedstrijd”) en bleef Van Damme ook daarna doen. Daar komt na dit seizoen, na 23 jaar, een einde aan. Het schoot hem in het verkeerde keelgat dat de Uithoorners een ander, nota bene voormalig keepertje van Van Damme, hebben aangetrokken zonder hem eerst in te lichten.
Dat steekt hem nog steeds. “Ik wil het goed afsluiten met de keepers, met hun heb ik een prima band, maar er zijn een paar mensen die ik even niet meer hoef te zien. Na 23 jaar mag je toch met een bepaald respect behandeld worden en niet: vuilnisman, mag deze zak ook mee? Zo voelt het hoe ik aan de kant ben gezet. Ze hebben mij behoorlijk geraakt.” Met een nieuwe club is hij nog niet bezig. Wel staat Van Damme ervoor open. “Eigenlijk wil ik niet op deze manier stoppen. Als er niks komt, dan is dat maar zo en ga ik mijn zoon (Dalian, red.) supporten bij Hillegom.”
