Hoe is het met… Ron Meijer

Uit het oog maar niet uit het hart. In de rubriek ‘Hoe is het met…’ gaan we op zoek naar bekenden uit de Amsterdamsche voetbalwereld die uit het gezichtsveld zijn verdwenen. In deel 27: Ron Meijer (50), die als spits nog een vriendschappelijke wedstrijd voor Telstar speelde, maar door blessures het grootste gedeelte van zijn carrière doorbracht als speler en trainer van Voorland.

Als jongen van een Jordanese familie die supporter was van FC Amsterdam was hij eigenlijk voorbestemd om het shirt van DWS of Blauw Wit te gaan dragen. Maar een verhuizing naar de Watergraafsmeer gooide roet in het eten. “Mijn ouders wilden groter wonen en dat werd in Amsterdam-Oost in de Watergraafsmeer. Club in de buurt was Voorland en dus kwam ik daar terecht.”

Doordat hij klein van stuk was had hij het in de jeugd niet altijd even gemakkelijk. Toch besloot hij naar Zeeburgia te gaan om zichzelf uit te dagen. “Scoren deed ik ook daar vaak genoeg, maar als we tegen bijvoorbeeld Ajax moesten koos de trainer toch vaak voor een grotere en sterkere jongen. Als ik dan in het laatste kwartier inviel pikte ik nog vaak genoeg mijn doelpuntje mee. In de B-junioren eindigden we met Zeeburgia een punt achter Ajax in de competitie.”

In die tijd bezocht Meijer ook regelmatig wedstrijden van FC Amsterdam dat nog Europacupwedstrijden speelde in het Olympisch Stadion. “Met mijn familie ging ik dan naar het stadion. Dan zag ik mannen als Jan Jongbloed, Gerard van de Lem en Heini Otto op het veld staan. Dat wilde ik dan ook natuurlijk.” Om dat te bereiken besloot hij over te stappen naar de NDSM. De voetbalschool in Noord van Wil Brouwer waar vier keer per week getraind werd. “We speelden ook iedere week tegen betaald voetbalclubs. AZ, Ajax, Telstar en AZ bijvoorbeeld. In een wedstrijd tegen Ajax viel ik nog op door paar keer te scoren en ook tegen Telstar deed ik het goed. Na dat seizoen stond dus opeens Telstar op de stoep of ik wilde komen.”

Een keuze waar hij achteraf geen spijt van heeft. “Ook Haarlem en AZ waren geïnteresseerd. Maar Haarlem viel af en AZ kwam pas nadat ik al mijn jawoord aan Telstar had gegeven. Helaas werd het bij Telstar niet wat ik ervan gehoopt had. Door blessures, vooral aan mijn knie, kwam ik er niet uit de verf.” Een terugkeer naar de amateurs was een logische stap. “In verband met mijn studie besloot ik het bij de amateurs van de Spartaan te gaan proberen. Een contract bij Telstar zat er ook niet in vanwege mijn blessures. In mijn eerste seizoen werd ik gelijk topscorer en toen wilde DWS mij hebben.”

Bij DWS kwam hij Kenneth te Vrede, een andere topspits, tegen en samen vormden ze een duo. “Ik was twintig jaar en hoopte mij in de eerste klasse weer in de kijker te spelen van profclubs. Het liep ook lekker de gehele voorbereiding. Maar vlak voor de eerste competitiewedstrijd gingen we nog op trainingskamp en daar scheurde ik mijn enkelbanden af. Daarna heb ik eigenlijk nooit meer mijn niveau gehaald.”

Om toch te blijven voetballen stapte Meijer een seizoen later over naar Voorland. “In de derde klasse lukte het nog wel met een halve knie. Ik pikte regelmatig mijn doelpuntjes mee.” Toch keek Meijer ook verder en begon hij met het trainen van de pupillen bij zijn jeugdliefde. “Bij Voorland kreeg ik de kans mijn trainerspapieren te halen en de jeugd te trainen. Spelers als Mitchell Piqué en Kofi Mensah heb ik in de jeugd getraind. Met Piqué heb ik nog regelmatig contact, hij is nu trainer in België bij KV Mechelen. Dat is toch leuk om te zien.”

Door blessures moest hij al op jonge leeftijd noodgedwongen stoppen met voetballen. “Zelfs een kwartiertje werd mij op het laatst teveel. Maar ik hield zo veel van het spelletje dat ik absoluut geen afscheid kon nemen en daardoor werd ik al vroeg trainer. Als trainer van het tweede ben ik gepromoveerd naar de reserve eerste klasse en als trainer van het eerste heb ik de nacompetitie in de derde klasse gehaald. Later met Gerrie Breugem als veldtrainer promoveerden we alsnog naar de tweede klasse. Een andere club trainen is er in die tijd nooit van gekomen, ik had mijn jawoord altijd al aan Voorland gegeven en ik ben een man van mijn woord. Achteraf vind ik het jammer dat ik een aanbod van AZ om jeugdtrainer te worden destijds heb afgeslagen.”

Door zijn baan als financieel adviseur moest hij na tien jaar ook zijn carrière als trainer opgeven; beiden bleken niet meer te combineren. Toch is Meijer nog regelmatig terug te vinden op de Amsterdamse velden. “Ik ga regelmatig kijken bij het eerste elftal van JOS op zondag en dan drink ik daarna gezellig een biertje in de kantine. Dat doet mij een beetje denken aan Voorland van vroeger, diezelfde Amsterdamse gezelligheid. Ook trap ik op zaterdag zelf nog een balletje met de veteranen. Maar ook daar heb ik last van blessures, alleen niet meer van mijn knie.”

Tekst: Jesper Roele

Blijf op de hoogte en volg ons via Facebook, Instagram en Twitter!
▼Bezoek ook de clubpagina(s)