Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Na veertig(!) seizoenen gaat Cor ten Bosch ‘voorlopig’ met pensioen. De komende week zullen we met verhalen uit verleden en heden stilstaan bij één van de iconen van het Amsterdamsche Voetbal. In deel één kijken we terug op zijn eigen voetballoopbaan en de start van de trainersreis, die hem over vele velden in Nederland voerde. ,,Misschien doe ik wel een Advocaatje, zei ten Bosch met een lach. “Ik ga voorlopig eventjes stoppen. Ik ben namelijk nog niet gebeld”, knipoogde de gelouterde trainer.
Cor ten Bosch (73), de huidige trainer van JOS/Watergraafsmeer, werd met grote regelmatigheid de hemel in geprezen. En dat is niet zo vreemd. Bijna overal wist hij als hoofdcoach met spelers en club tot een succes te komen. Ook buiten Amsterdam wordt het vakmanschap van Ten Bosch regelmatig geroemd. In 2023 werd hij in de ‘nadagen’ een ‘Talpa-ster’, doordat hij werd gevolgd door een camerateam voor de serie ‘De Voetbaltrainer’. Ook het jaar dat Ten Bosch voor het eerst degradeerde, met zijn JOS/ Watergraafsmeer.
Vrije vogel
Komende zaterdag speelt JOS/Watergraafsmeer in principe de laatste wedstrijd van het seizoen. De kans lijkt namelijk niet groot dat er nog een vervolg komt voor de club, met nacompetitie voor promotie. Als dat het geval is, dan is Ten Bosch een ‘vrije vogel’ en komt er voorlopig een einde aan een zeer imposante carrière als voetbaltrainer.
Nog een paar dagen en dan verruilt Ten Bosch zijn ‘werk-jas’ op het voetbalveld voor het fulltime fitnesspak, dat hij een paar keer per week aantrekt. ,,Ik ga twee keer per week naar de sportschool en soms doe ik de oefeningen thuis. ,,Het is toch belangrijk dat ik in beweging blijf”, zegt de kwieke trainer-coach monter.
Zijn kleinzoon van zes voetbalt al. Tegenwoordig is dat normaal. Ten Bosch: ,,Ik ben gestart bij de junioren toen ik tien jaar werd. Dat was bij Blauw-Wit waar de familie lid was. Toen ik zeventien jaar was, mocht ik een proefwedstrijd bij Ajax spelen. Ik heb één jaar in de A1 van Ajax gespeeld. Ik kreeg daarna een tweejarig contract. Voor het ‘C-team’. Er speelden met enige regelmaat grote namen in die ploeg. Ik heb zelfs nog een halve wedstrijd met Johan Cruijff in één team gespeeld. Verder speelden Ton Pronk, Bennie Muller, Arie Haan en dat soort mannen mee. Johnny Rep, die met enige regelmaat bij ons sliep, was van plan bij zijn vader te gaan voetballen bij ZFC in Zaandam. We hadden beiden een aflopend contract, hij dacht dat zijn contract niet werd verlengd en die van mij waarschijnlijk wel. Toen we samen in de trein zaten, vroeg Rep wat ik ging doen. Dat leek me wel wat, samen met Rep naar ZFC. De afloop van de onderhandelingen was tamelijk onverwacht. Rep kreeg wel een nieuw contract bij Ajax en ik niet. Drie weken later scoorde Rep tegen het Argentijnse Estudiantes en ging ik van Ajax naar Aalsmeer. Ik zat inmiddels ook in ‘dienst’. Het was mooi geweest.”
FC Amsterdam
Ten Bosch pakte het voetballeven in Amsterdam weer op. ,,Ik heb mooie jaren gehad onder Ger Blok bij Volewijckers, wat toen Tweede divisie speelde (wat nu de KKD is, red.) Daarna kwam er een fusie met DWS, Blauw-Wit en de Volewijckers. Op een gegeven moment werd ik benaderd door Tonny Bruins Slot en Pim van de Meent om bij FC Amsterdam een contract te komen tekenen. Het werd een mooie tijd; ik kwam in het tweede contractjaar bij de A-selectie en heb dat jaar nog een kwartfinale Europa Cup wedstrijd gespeeld. We verloren met 5-1 bij FC Köln voor 25.000 toeschouwers. We hadden wel een aardig team hoor, met onder andere Jan Jongbloed, Rob Bianchi, Geert Meijer, Heini Otto, Jaap Visser en Gerard van der Lem.”
Dispensatie
,,Dat was wel mijn tijd in het betaalde voetbal. Ik besloot op een gegeven moment bij Zeeburgia met vrienden te gaan spelen. Ik heb daar, tot we kampioen werden, gevoetbald en ben daar ook later gaan afbouwen. Ik haalde mijn eerste trainersdiploma. De trainer van het eerste elftal werd ontslagen en de A1-trainer schoof door naar dat eerste elftal. Ik heb vervolgens viereneenhalf jaar de A1 getraind. In ons laatste jaar werden we kampioen. Ik wilde omhoog, wat meer en geen jeugd, dus ging ik praten met het bestuur. Maar, mijn diploma was niet toereikend. De club kreeg dispensatie van de KNVB. Toen stond daar in mijn eerste periode bij Zeeburgia de club KBV (later gefuseerd met Blauw-Wit, red.) op de stoep. KBV (Kampioen Bij Volharding) werd mijn nieuwe klus als nieuwbakken hoofdcoach en haalde ik alsnog snel mijn diploma. Het werd een mooie tijd, sommige van de jongens van toen zie ik nog af en toe.”
Osdorp
Een belletje uit Osdorp deed Ten Bosch twijfelen. ,,Het was tweede klasse AVB (Amsterdamse Voetbal Bond). Het stelde echt niets voor. De sponsor wilde echter veel meer. Ik ben toch gaan praten. Ik had wel een idee voor mezelf uitgedacht. Ik wilde carrière maken als trainer-coach. Mijn vrouw was net zwanger geraakt van ons tweede kind, op de dag dat ik een driejarig contract zou gaan tekenen. Ik heb er echt een wereldtijd gehad in de zes jaar dat ik trainer was. We promoveerden vijf keer. Het was woensdag en vrijdag trainen. Op woensdag had ik zes spelers, op vrijdag stonden er twintig op het veld. Op vrijdagavond, na de training, speelden we roulette. We hadden zelf de sleutel van het gebouw. Op een gegeven moment was de koek op, de sponsor ging met pensioen. Daarna heb ik een grote fout gemaakt, niet zozeer door met JOS te gaan praten en een twee jarig contract te tekenen. De spelers gingen tegen me aanzeuren om te blijven bij Osdorp en heb ik mijn woord met JOS gebroken. Ik heb nog een boze brief van JOS ergens thuis liggen uit die tijd. Cor van Rossum was de voorzitter (inmiddels ere-voorzitter, red.) en die sprak de legendarische woorden dat ‘Cor ten Bosch er bij JOS nooit meer in komt.” We zijn er uitgekomen, maar wel met kwaaie gezichten. Ik had er veel spijt van. Ik liet me meeslepen. Uiteindelijk ging het bij s.v. Osdorp helemaal fout en ben ik na dat seizoen alsnog vertrokken.”
Successen
,,Zeeburgia belde op of ik wilde praten. Zij speelden nog vierde klasse en de club lag ‘op z’n reet’. Het waren goede gesprekken. Ik moest voetbal-clinics organiseren met gasten die de schoenen nog verkeerd om aan hadden. We deelden folders in de wijk uit. Er was echt niets, geen cent. De club moest inkomsten genereren (lees: contributie) om te blijven bestaan. Ik nam zelf tien-vijftien spelers mee. We werden natuurlijk makkelijk kampioen in zowel de vierde en derde klasse.”
De successen bleven niet onopgemerkt. ,,Türkiyemspor wilde me wel hebben, maar de afkoopsom was een probleem. Ik had inmiddels een prima contract bij Zeeburgia. Nedim Imaç, de ambitieuze voorzitter, betaalde een iets lagere afkoopsom aan Zeeburgia en zo werd ik, met een overeenkomst op een bierviltje, trainer-coach van de meest besproken club van Amsterdam. Het was een hele belevenis. We werden ongeslagen kampioen, maar het avontuur duurde slechts één seizoen. Op de achtergrond was er wat gerommel met een speler bij Telstar die naar ons kwam in het nieuwe seizoen, culttrainer Kistemaker ging vervolgens weg bij Telstar en die moest blijkbaar op de stoel van Cor komen te zitten. En, dat gebeurde ook. Ik heb vooral genoten dat ene seizoen. De feesten, het kampioenschap. De band Trafassi trad ’s avonds op. De supporters wilde dat ik ging dansen, maar ik ga toch niet met kerels dansen. Uiteindelijk ben ik maar wat rondjes gaan draaien op de dansvloer, omdat iedereen dat persé wilde. Er werd vervolgens alles in mijn zakken gestopt. Hemd, broek. Ja, dat is een bepaald iets. Ik had uiteindelijk mijn zakken vol geld zitten, bizar. Ik heb nog altijd geen ruzie met geld. Het was écht overweldigend allemaal. Een week later belde Ado’20. Ik heb dat even aan me voorbij laten gaan.”
Voetbalschooltje
Ten Bosch kijkt met veel genoegen regelmatig terug. ,,Ik ben dik en dik tevreden met wat ik heb bereikt, met uiteindelijk allemaal heel mooie dingen. Ik denk er wel eens over na om weer wat met de jeugd te doen. Ik heb ooit ook een eigen voetbalschooltje gehad, omdat spelers onder mij wilden trainen. Ik deed ook de jongere kinderen. Ik vind de jeugd heel erg leuk. Op een gegeven moment was ik tijdens de training met een jongere groep wat spelertjes kwijt. Na tien minuten kwamen ze uit de bosjes, hadden ze cowboytje gespeeld……….”
Deel 2 en deel 3 met Cor ten Bosch verschijnen later deze maand mei.
