Jip Molenaar kan eigenlijk niet zonder een bal: ‘Ik voel me bij DVVA net een kind, zoveel zin om te voetballen’

DVVA kent een prachtig seizoen in de Eerste klasse. Een groep spelers die bij elkaar past, een trainer-coach die de cultuur begrijpt. Met een vijfde plaats doet de debutant het meer dan naar behoren. En Jip Molenaar heeft zijn voetbalplezier bij DVVA gevonden. Zit er meer in het vat?

Vroeger als klein kind, ging je voetballen. Dat is één van die dingen die je lang blijft herinneren. Als je aan een doorsnee voetballer vraagt of ze een herinnering van hun jeugd willen opnoemen, dan staat een potje voetballen gegarandeerd in het lijstje. Soms verlang je ernaar om die ‘goede oude tijd’ te kunnen herleven. “Het is zo gek allemaal”, zegt Jip Molenaar. “Ik voelde me weer kind dat zó graag wil gaan voetballen. De stap naar DVVA is beter dan ik ooit had durven dromen. Ik heb het plezier in het voetballen terug gevonden. Meer dan ik eigenlijk ooit heb gehad. Het samen trainen in een groep, de kleedkamerhumor en gewoon doen wat je heel leuk vindt. En nee, ik was nooit een trainingsbeest, dat is toch minder leuk. Ik heb zoveel zin in wedstrijden, echt gigantisch. Ik heb voor de winterstop zelfs een keer met Heren 4 meegedaan. Mijn vroegere medespelers uit het profvoetbal kijken me dan gek aan, als ik dat vertel. Die weten namelijk hoe ik altijd was.”

Jaar gestopt

Molenaar (22) sloot in het voorjaar van 2023 aan bij de club uit de Watergraafsmeer. Op enig aandringen van ex-profvoetballer James Efmorfidis, die zelf in 2022 neerstreek bij de geel-zwarte leeuwen. Molenaar: ,,Na mijn profavonturen bij FC Volendam, Eintracht Frankfurt en Telstar ben ik een jaar gestopt. Ik ben daarna een keertje gaan meetrainen bij DVVA, op de vraag van James. Het niveau was een stuk beter dan ik me had voorgesteld. Ik ben uiteindelijk mee blijven trainen tot het einde van het seizoen. Het beviel me zo goed dat ik graag wedstrijden wilde gaan spelen.”

Veel punten laten liggen

DVVA kende een goede start van het seizoen, met wat meer geluk had de ploeg hoger op de ranglijst kunnen of misschien wel moeten staan. ,,In de eerste instantie was het doel om erin te blijven. Niet gek, als promovendus. Maar, na ons eerste bekerduel tegen ZOB waarin we het eigenlijk alleen het eerste kwartier lastig hadden, kregen we het gevoel dat we prima mee zouden kunnen. De angst van de spelersgroep over het hogere niveau hadden we snel overwonnen. We gingen zelf meer voetballen, we kregen na die wedstrijd (1-1 gelijkspel, red.) het idee dat we niet tegen degradatie hoefden te knokken. De competitieopening tegen Batavia’90 was ik zelf niet bij, op voorhand was dat de gederfde kampioenskandidaat. We speelden 2-2, wat voor ons een erg goed resultaat was. Op Zuidvogels na, hebben we goed gepresteerd tot aan de winterstop. Helaas konden we vijf gelijke spelen niet in winst omzetten, daar hebben we heel veel punten laten liggen die eigenlijk drie-punters hadden moeten zijn. Als je die erbij optelt, had de wereld er nog positiever uitgezien voor ons. Ook van de koploper BFC hadden we moeten winnen.”

Vertrouwen

Het vertrouwen is logischerwijze hoog bij de Amsterdammers. ,,De sfeer is goed. Het zijn hier allemaal ’tering’ leuke gasten. We zeggen elkaar soms echt wel de waarheid, maar er wordt nooit gescholden. We kunnen meedoen om de play-off plekken, vind ik. Op basis van de eerste seizoenshelft mogen we dat best uitspreken. We verdienen dat ook. We waren vaak de betere ploeg. We kunnen ook echt leuk voetballen, ik hoop dan ook dat de ploeg langer bij elkaar blijft. Iedereen die ik spreek, spreekt nu over DVVA. Er wordt zelfs vaak geïnformeerd naar meetrainen met ons. De cultuur van DVVA is zó belangrijk. Voor nieuwe spelers is het essentieel dat ze bij ons passen. Het hoeven echt geen topspelers te zijn. Belangrijkste is dat ze goed in de spelersgroep passen. Dat geldt ook voor de nieuwe trainer; hij zal om moeten kunnen gaan met die bijzondere cultuur.”

Vrijheid

Molenaar, dat een bedrijfje in crypto en trading heeft, kan zijn werk, privé leven en voetballen ideaal combineren en dat is een belangrijke voorwaarde. ,,Ik werk nu anderhalf jaar full time. Ik was bijvoorbeeld recent in Kaapstad, ik kan mijn werk dan gewoon meenemen. Het voetballen lijdt er niet onder. Ik heb geen contract, geen harde verplichtingen. Die vrijheid is belangrijk voor me. Maar, het is wel zo leuk dat ik probeer mijn tripjes om het voetballen heen te organiseren. Op de eerste twee competitiewedstrijden na, heb ik helemaal niets gemist. Ik woon ook in Amsterdam, het bevalt me hier onwijs goed. Ik heb geen reden om weg te gaan. Ik ben een gelukkig mens.”

Tekst: Harold van Ineveld