JOS/ Watergraafsmeer mist eerste kans: ‘Nog niets verloren’.

De spanning neemt toe. De eerste poging is mislukt, maar de strijd niet verloren. Staphorst speelde net wat slimmer en trok woensdagavond in de Watergraafsmeer aan het langste eind: 1-2. ,,Er is nog niets verloren”, hield Cor ten Bosch iedereen voor.

Voor een handvol verenigingen is het voetbalseizoen nog niet voorbij. Die spelen nacompetitie voor promotie of juist voor Divisie/ klasse behoud. Woensdagavond kwamen de eerste ploegen in actie: JOS Watergraafsmeer kreeg afgelopen weekend een aangename cadeaubon in de schoot geworpen en mag meedoen in de strijd om promotie naar het vierde niveau (lees: de Derde divisie) van Nederland, Staphorst leeft al enige tijd in onzekerheid of het in die Derde divisie mag blijven.

Grootmachten

Als kleine broer, gelegen tussen de plaatsen Kampen, Steenwijk, IJsselmuiden en Genemuiden ligt het dorpje Staphorst. Het is de meest kerkelijk gemeente van Nederland. De gemeente spreekt tot de verbeelding. De lange lintbebouwing met haar kleurrijke boerderijen, de klederdracht, die nog steeds volop gedragen wordt, en de vele tradities en gewoonten, maakt Staphorst tot een unieke gemeente. Het is een heel welvarend dorp. Ook de (kleine) voetbalclub Staphorst timmert flink aan de weg, ongetwijfeld ondersteunt door de lokale en regionale middenstand. In veel opzichten is het vergelijkbaar met de grootmachten Spakenburg en IJsselmeervogels. Het is wel iets gemoedelijker. Tot aan 2015 won Staphorst, sinds de oprichting, twaalf prijzen en promoties. De laatste tien jaar werd de vereniging winnaar van de districtsbeker, won het de landelijke beker voor amateurs, opnieuw een districtsbeker en vierden de Staphorsters drie seizoenen geleden de promotie naar de 3e Divisie. Het hoogste ooit in de clubgeschiedenis. Kortom: een club om rekening mee te houden.

Gelijkwaardig

Veel supporters hadden de moeite genomen te komen kijken, Staphorst liet zich ook niet onbetuigd op dat onderdeel. Het was gezellig druk langs de lijn en het publiek zag een gelijkwaardige wedstrijd in de eerste vijfenveertig minuten. Het waren uitvallen, een sporadische vrije trap en veel hoekschoppen waaruit JOS en Staphorst voor dreiging zorgden. Het was zeker geen bedrijfsvoetbal, maar hard tegen hard, met (veel) risico? Nee, er werden slechts twee gele prenten uitgedeeld in de vriendelijke wedstrijd, netjes verdeeld door arbiter Van Veelen die verder geen heel lastige avond kende.

Knullig

De tweede helft kwam JOS goed uit de kleedkamer. Doelman Zwinselman redde direct heel bekwaam namens Staphorst. JOS benutte de dreigende momenten en kansen die ze creeërden niet, in een fase dat het veel beter draaide bij de Amsterdammers en Staphorst achter de feiten aan liep. Zwinselman redde zijn ploeg Staphorst meerdere keren met goede reddingen.

Twaalf minuten voor tijd komt JOS op een verdiende voorsprong, iets wat in de lijn van het spel lag. Een flinke opsteker? ,,Dat zeker, vond Ten Bosch!” Boris Santen joeg de bal achter de kansloze Zwinselman: 1-0. Uit een knullig moment kreeg Staphorst de kans om weer gelijk te komen; oog in oog met Bas Schol faalde Martin van ’t Ende. De ruim overgeschoten bal is tot op heden zoek….

Invallers

Bij JOS ging de vermoeidheid parten spelen. ,,We stonden verdedigend wel beter georganiseerd. Maar, het verschil tussen de Derde en Vierde divisie was ook merkbaar”, constateerde Ten Bosch. JOS verweerde zich kranig, qua intensiteit en snelheid van handelen werd het steeds lastiger voor de thuisploeg. Invaller Jan Paul Hooikammer tekende voor de gelijkmaker (1-1) en Staphorst rook daarna bloed. Een gevaarlijk schot ging nog voorlangs bij keeper Schol, maar op een kopbal van een andere invaller, Martijn Brakke – koud vier minuten in het veld – die via de schouder en tussen drie verdedigers het net tref had JOS geen antwoord meer: 1-2.

Heksenketel

Staphorst wint de eerste confrontatie met JOS. Voor beide ploegen gold dat het niet makkelijk ging. Zaterdagmiddag (14.30 uur) speelt JOS in Staphorst. ,,We hebben ons geweldig geweerd en daar mogen we trots op zijn. Een goede ploeg, die sinds de trainerswissel is gaan draaien. En toch, er is nog niets verloren”, was Ten Bosch overtuigd. ,,Het wordt daar een heksenketel, maar we hebben absoluut kans.” Zaterdag 1 juni volgt dus deel twee van de confrontatie. En of de return wedstrijd tegen Staphorst ook op zondag 2 juni gespeeld kon worden, voor een dagje extra rust? ,,Nee, dat was niet mogelijk”, knipoogde Ten Bosch.

Foto’s: Mario Wormhoudt