Ludcinio Marengo maakte begin deze maand wereldkundig dat hij zijn carrière een vervolg geeft in Bulgarije. Daar tekende hij voor FC Tsarsko Selo, een bijzondere club in het hedendaagse voetbal. “Het bevalt tot nu toe zeer goed. Ik ben prettig opgenomen door de jongens en voel me direct thuis”, vertelt de buitenspeler.
SK Brann
De Amsterdammer maakte bij FC Volendam, uitkomend in de Keuken Kampioen Divisie, ooit zijn debuut in het Betaald Voetbal. Na drieënhalf jaar besloot hij over te stappen naar de Eredivisie, waar hij voor ADO Den Haag en Go Ahead Eagles voetbalde. Marengo maakte van daaruit de transfer naar SK Brann, Noorwegen. “Ik heb daar mooie en mindere tijden gekend, maar ik heb er zeker geen spijt van”, blikt Marengo terug. “Persoonlijk heb ik bij SK Brann mooie wedstrijden gespeeld. Bovendien was het een warme club met fijne supporters. We zijn twee keer bij de bovenste plekken geëindigd en hebben ons geplaatst voor de Europa League.”
Zoektocht
Niets leek hem een langer verblijf in de weg te zitten, maar toen sloeg het noodlot toe. Een zware blessure gooide namelijk roet in het eten en dus besloot SK Brann zijn aflopende contract niet te verlengen. Wat volgde was een trainingsstage bij De Graafschap. Hij slaagde daar niet in om een contract af te dwingen, waarna hij met zijn zaakwaarnemer Gwendell van Riemsdijk voor zichzelf trainde. “Ik kreeg regelmatig aanbiedingen, al was dat niet iets wat ik zocht”, legt hij de lange zoekactie uit.
Totdat een club uit Bulgarije langskwam. “De mensen binnen FC Tsarsko Selo toonden mij eigenlijk gelijk waardering en zeiden dat ze me graag wilden hebben. Bovendien heeft de club veel ambities, aangezien deze pas bestaat sinds 2015. Wat de ambities zijn? De club wil in de hoogste divisie blijven spelen en bestaat pas sinds 2015, dus het zegt heel wat dat ze nu in de hoogste league spelen. Mijn rol is om voorin voor veel dreiging te zorgen. We hebben sowieso een wat meer aanvallende groep dan in Noorwegen, wat mij beter ligt.”
Marengo heeft het tot nu toe dan ook goed naar zijn zin. “Het is hier eigenlijk hetzelfde als in Nederland, maar dan wat goedkoper. We hebben bovendien een redelijk goede groep, maar we moeten sowieso hard werken. Ik voel me goed en met m’n lichaam gaat het eveneens uitstekend, dus ik ben meer dan tevreden”, aldus Marengo.
Tekst: Jordi Smit
Foto: Orange Pictures