Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
SV Hoofddorp begon enigszins wisselvallig, maar inmiddels zit de ploeg van trainer Jorg Smeets in de lift en dateert de laatste nederlaag in de competitie van 17 november 2024, tegen de Zouaven. Mede door een erg stabiele verdediging krijgt de ploeg de laatste wedstrijden weinig goals tegen. Een belangrijke spil in de ploeg van SV Hoofddorp is centrale verdediger Mats de Reus. De eerstejaars student fysiotherapie vertrok als kind van de club voor een uitstapje naar Alphense Boys, maar inmiddels is hij weer terug bij de club waar hij ook lange tijd in de jeugd speelde. “Ik zou graag binnen 5 jaar met SV Hoofddorp op divisie niveau willen spelen.”
Groot verschil
Na twee seizoenen bij Alphense Boys gevoetbald te hebben, keerde de Reus in het seizoen 2022/2023 weer terug bij zijn oude liefde SV Hoofddorp. Van jeugdvoetbal naar de senioren. Een switch waar hij in eerste instantie best wel moeite mee had. “Ik vond dat verschil tussen jeugdvoetbal en seniorenvoetbal heel groot eigenlijk, ik had daar best veel moeite mee. Bij de senioren gaat alles wat gecontroleerder. In de jeugd was het vaak hard rennen en zo snel mogelijk bij het doel van de tegenstander proberen te komen. Tegenwoordig is het meer nadenken over het in bezit houden van de bal in plaats van kijken hoe snel je weer een aanval kunt starten. Daar had ik aan het begin best wat moeite mee. Ik wilde aan het begin van mijn periode bij de senioren veel te snel naar voren en veel beslissende passes proberen te geven. Ik wilde teveel, daar kwam het op neer.”
Jeugd
Als jongen van de club, is het leuk en mooi om te zien dat de Reus weer is teruggekeerd. Zijn eerste stappen op het voetbalveld zette hij echter niet bij SV Hoofddorp, maar bij SV Overbos. “Ik heb een jaartje bij SV Overbos gespeeld, bij de mini’s. Toen wij hier kwamen wonen, toen was het vol bij SV Hoofddorp en kwam ik op de wachtlijst. Na een jaar was er wel plek en toen ben ik overgestapt. Ik heb mijn eerste periode bij SV Hoofddorp als heel leuk ervaren. Ik heb altijd heel veel vrienden gehad vanuit het voetbal. Het ging vooral om lekker voetballen, maar toch ook nog wel op een redelijk niveau in de jeugd. Voor mijn overstap naar Alphense Boys waren er nog wel een aantal andere amateurclubs die ook interesse toonden en vroegen of ik bij hen wilde komen spelen. Vaak was dat op hetzelfde niveau of één divisie hoger en daarvoor vond ik het niet waard om weg te gaan bij SV Hoofddorp. Toen Alphense Boys uiteindelijk kwam, heb ik wel heel lang getwijfeld. Uiteindelijk heb ik het toch gedaan, omdat ik wilde kijken of ik wellicht nog profvoetballer kon worden. Alphense Boys speelde destijds in de hoogste divisie en alles was daar erg professioneel geregeld. De afstand was wel een ding: in het eerste jaar brachten mijn eigen ouders mij altijd naar de trainingen en de wedstrijden, maar in het tweede jaar speelde er een jongen uit Nieuw-Vennep een lichting onder mij en toen konden wij samen rijden en dat scheelde wel voor mijn ouders. Uiteindelijk was de afstand (destijds volgde de Reus ook een opleiding Sportmanagement en Ondernemen in Amsterdam) de reden dat ik wilde vertrekken bij Alphense Boys. Er is in die twee jaar wel veel in mijn persoonlijkheid veranderd. Ik ben daar op jonge leeftijd best volwassen geworden. Mede omdat je als doel hebt om profvoetballer te worden. Met het leren voor school bijvoorbeeld, dacht ik: ik regel het nu wel even, dan heb ik daarna alle tijd om te voetballen. Dus ik denk dat die stap naar Alphen aan Den Rijn uiteindelijk goed voor mij geweest is.”
Terug op het oude nest
Hoofddorp – Amsterdam – Hoofddorp – Alphen aan Den Rijn – Hoofddorp: het waren drukke en lange dagen voor de Reus, die dus ook in Amsterdam studeerde. De combinatie van de reistijd en het perspectief om nog profvoetballer te worden, deed hem doen besluiten om terug te keren naar SV Hoofddorp. “Ik vond het reizen op een gegeven moment teveel tijd gaan kosten en de kans dat ik nog profvoetballer zou worden, was eigenlijk bijna nul. Toen dacht ik dan ga ik gewoon weer bij SV Hoofddorp spelen, lekker in de buurt en een club waar veel vrienden van mij spelen. Ik heb toen een appje gestuurd naar een bekende van mij, met de vraag of ik een gesprek kon krijgen met daarbij de vraag of ik weer terug kon komen en in welk team dat dan eventueel zou zijn. Uiteindelijk werd dat dus de selectie. In mijn eerste seizoen was ik een beetje de 17e/18e man, die er soms nog in moest komen als er nog wat ballen weggekopt moesten worden. Ik merkte toen wel echt al dat het een heel leuk team is, waar iedereen bij het teamproces betrokken wordt. Vorig seizoen ben ik meer gaan spelen en uiteindelijk ook basisspeler geworden en dit jaar had ik voor mezelf als doel om alles te gaan spelen en dat lukt tot op heden aardig. Twee van mijn beste vrienden zitten ook in mijn team: Dylan van Schaik en Lucas Rombout, dus dat is ook erg leuk om met hen samen in een elftal te spelen.”
Stijgende lijn
SV Hoofddorp begon wisselvallig aan de competitie en het dieptepunt was wellicht half oktober, met een smadelijk thuisnederlaag tegen ZSGOWMS (1-4, red.). Sinds 1 december 2024 heeft de ploeg van Smeets niet meer verloren en op 9 februari kregen zij pas hun eerste goals tegen na de winterstop. Er zit dus stijgende lijn in de prestaties van de ploeg. “Ik denk dat we het goed hebben staan achterin. Ik sta met Brenden (den Breeijen, red.) centraal, maar de backs doen het eigenlijk ook al het hele seizoen goed. Er is achterin niet echt een persoon die de rots in de branding, maar we doen het gewoon samen. Het is iets ongrijpbaars hoe het dan ineens kan, dat alles op zijn plek valt en we bepaalde wedstrijden wel over de streep trekken. Ik denk dat we als team in bepaalde wedstrijden die we verloren hebben, niet alles gegeven hebben, want ik ben er wel van overtuigd dat wij als team een hoog niveau kunnen halen. Vlak voor de winterstop is er na een gesprek tussen de aanvoerder en de staf besloten om een andere aanvoerder te kiezen en dat werd ik uiteindelijk. Ik was al tweede aanvoerder, dus ik ben een plekje opgeschoven in de hiërarchie. Ik dacht eerst wel bij mezelf, ben ik hier wel klaar voor? Omdat ik eigenlijk pas een jaar echt in de basis sta en nog best jong ben. Het was wel een doel van mij om ooit aanvoerder te worden en nu ben ik er ook wel trots op. Uiteindelijk is het alleen echt maar een band die om je arm zit. Ik ben geen persoon die echt de leiding gaat nemen. In de kleedkamer is dat wellicht anders, maar tijdens de wedstrijd doen wij alles samen als team. Het teamgevoel is goed bij ons, dat merk ik wel. Jongens groeien meer naar elkaar toe en worden zelfs vrienden buiten het veld, dus dat is mooi om te zien. Als de resultaten dan ook nog eens meezitten, dan wordt het alleen maar leuker.”
Doelen
Inmiddels is SV Hoofddorp koploper Aalsmeer tot op zes punten genaderd, met een wedstrijd minder gespeeld. In de spannende eerste klasse A kan er dus nog van alles gebeuren. “Op trainingskamp hebben wij ons met z’n allen als doel gesteld om in de top 3 te eindigen en dat wij dan op die manier bijna zeker nacompetitie spelen voor promotie naar de vierde divisie. Zelf zou ik binnen vijf jaar met SV Hoofddorp wel vierde divisie willen spelen. Ik kijk niet echt om mij heen om weer naar een andere club te gaan. Ik ben nu heel blij bij SV Hoofddorp en ik wil eigenlijk gewoon met SV Hoofddorp hoger gaan spelen. Toen ik in de eerste klasse kwam te spelen en ik kwam vanuit de jeugd dacht ik dat eerste klasse niet zo’n hoog niveau was. Maar als je dan mensen spreekt die ook gevoetbald hebben, dan wordt er toch vaak aangegeven dat de eerste klasse best een aardig niveau is. Ook daarom kun je jeugdvoetbal en seniorenvoetbal niet echt met elkaar vergelijken.”SV Hoofddorp speelt op zondag 2 maart de uitwedstrijd tegen AGB. De wedstrijd begint om 14.30 uur. Kijk hier voor de stand en het programma in de eerste klasse A.
Tekst: Richard Lynch
