Onwaarschijnlijke inhaalrace van karaktervol WV-HEDW

Ingedeeld in de oostelijk geöriënteerde Eerste klasse F lukte het WV-HEDW niet in de seizoensopening vorige week thuis de eerste slag binnen te halen. Het niet verzilveren van de vele scoringskansen leidde tot ‘slechts’ een ietwat teleurstellend doelpuntloze puntendeling met Bennekom. Het was dan ook zaak voor de ploeg van trainer Kelly Giessen om in de eerste uitbeurt, bij DUNO in Doorwerth, alsnog een klinkend resultaat neer te zetten. Op voorhand geen eenvoudige opgave, omdat de thuisploeg zelf wel de eerste wedstrijd in winst wist om te zetten.

Het gewenste klinkende resultaat bleef uit, maar op het natte gras ontvouwde zich wel een ware thriller met een ronduit spectaculair scoreverloop. De karaktervolle wijze waarop tien Amsterdammers zich tegen de elf van DUNO terugvochten van 2-0 achter naar 2-1 en na rust van 4-1 naar 4-4 gaf de ploeg uiteindelijk toch een fikse boost om op voort te bouwen voor de komende wedstrijden. Want feitelijk werd met de inhaalrace iets gepresteerd wat niemand halverwege de eerste helft nog voor mogelijk had gehouden.

Onthutsende start

Al binnen twee minuten keek WV-HEDW door slap wegwerken van Ziyad Mansy tegen een 1-0 achterstand aan. De thuisploeg, met een paar opvallend goede aanvallers in de gelederen, sneed in de eerste tien minuten als een mes door de Amsterdamse verdedigingsboter. Giessen kon vanaf de zijlijn zijn ogen nauwelijks geloven. Zijn luide cynische commentaar was niet mis te verstaan: “We beginnen lekker zeg.” In het veld ging het echter van kwaad tot erger, want in de negende minuut kwam de thuisclub zelfs op 2-0, opnieuw na niet overtuigend verdedigend werk. Nog geen kwartier gespeeld stuurde Giessen al de eerste wissels de dugout uit om warm te lopen. Een bizar vroege wissel van liefst drie man was aanstaande, maar voor het zover was werd het nóg erger. WV-HEDW kwam namelijk nog niets eens halverwege de eerste helft met tien man te staan, omdat Sureyo Macrander wegens het onderuithalen van een doorgebroken aanvaller direct rood incasseerde.

Inktzwarte wolken

Niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk hingen er nu inktzwarte wolken boven de tien resterende WV-HEDW-ers. Niemand gaf nog een cent voor hun kansen, er was alleen nog maar de hoop dat de nederlaag binnen de perken zou blijven. Al snel na de onvermijdelijke harde ingreep van Giessen, met liefst drie wissels, begon het beter te lopen in het elftal. “Ik had ze wel alle elf kunnen wisselen, zo slecht was het,” mopperde de coach na afloop nog na. Max Dekker, Tim de Jong en Jordy Dijkhuizen brachten te koste van o.a. Dylan Cardol en Ziyad Mansy merkbaar meer body in de ploeg. Al snel bleek dat DUNO verdedigend kwetsbaar was. De eerste die daar echt van profiteerde was invaller Tim de Jong, door in een scrimmage de bal in het net te tikken en daarmee de aansluitingstreffer op zijn naam te brengen. Er kwamen meer kansen, onder andere voor Romello Austin, maar hij vond vooralsnog de DUNO-doelman op zijn weg.

Nieuwe dreunen

De start van de tweede helft verliep echter opnieuw behoorlijk catastrofaal. Binnen een kwartier was de achterstand weer opgelopen naar liefst 4-1. Eerst profiteerde DUNO van foutief verdedigen van Oscar Abouseada en even later lukte het niet om een hoekschop weg te werken waarna de bal licht aangeraakt door Jack van Moerkerk achter de eigen doellijn belandde. Opnieuw dreigde een pijnlijk demasqué. Wonderlijk genoeg echter rechtte WV-HEDW tegen alle verwachting in de rug. Want ondanks dat de gevaarlijke DUNO-aanvallen onverminderd bleven komen, trokken Romello Austin, Max Dekker en nadrukkelijk ook de latere invaller Roy van Essen steeds nadrukkelijker ten aanval. Ruim twintig minuten voor tijd trof Jack van Moerkerk uit één van die aanvalsopzetten koelbloedig het doel. Tien minuten bracht een vlammend schot van rechtsback Yamiro Macrander de achterstand terug tot nog slechts één doelpunt: 4-3.

Gelijkmaker in extremis

Geteisterd door een heftige regenbui bleven beide teams ook in de slotfase de aanval zoeken. Gelukkig voor WV-HEDW toonde doelman Dion Thomas daarbij herhaaldelijk zijn kwaliteiten. Aan de andere zijde lukte het de DUNO-defensie maar niet om de gelederen gesloten te houden, waardoor zowel Austin als Dekker nog een paar fraaie schietkansen kregen. En tenslotte, diep in de extra tijd, was het Roy van Essen die met een goed gericht schot toch nog één punt uit het heftige Doorwerthse vuur wist te slepen. De scheidsrechter blies vrijwel direct daarna voor het einde, DUNO ontgoocheld en WV-HEDW opgelucht achterlatend.

“Een dubbel gevoel heb ik nu,” legde Kelly Giessen uit. “Zo’n ongelofelijk slechte start, ik begrijp er niets van. Lag het aan het echte gras, was het de busreis van een uur? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik een heel brede en gelijkwaardige selectie heb. Waardoor ik met vertrouwen kan wisselen. Door zo beroerd te starten gaven we direct al onze kansen op een mooi resultaat weg, daar baal ik van. Maar ik zag daarna ook hoeveel karakter en weerbaarheid er in de ploeg zit. Daarvoor geef ik ze allemaal een groot compliment.”

Het moge duidelijk zijn dat WV-HEDW het liefst de kortste weg terug naar de landelijke divisies neemt, maar of dat realistisch is? Giessen waagde zich zo vroeg in het seizoen echter nog niet aan uitspraken over de mogelijkheden daartoe. “Vorige week speelden we lange tijd sterk en ook vandaag zag ik fases met goed voetbal. Er zit echt wel kwaliteit in ons spel, en vandaag bleek het met het karakter ook prima in orde te zijn. We zullen het zien de komende tijd gaan zien.” Bekijk hier alle uitslagen, de stand en het komende programma in de Eerste Klasse F

Jakob Kos