Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Sem van Bruggen twee keer trefzeker bij Martinus. Afscheid Kleiren. Martinus promoveert naar de eerste klasse
Op de dag dat Nederland Oranje kleurt, mocht Sporting Martinus nog even een ‘potje’ spelen. Tegenstander SVA Assendelft zat in hetzelfde promotieschuitje, beiden startklaar om clubhistorie te schrijven. Zowel Martinus als SVA bereikten de finale van de play-offs, door de strafschoppen in de halve finale – na verlenging – beter te benutten.
Wonder
Vijf minuten later dan gepland kon Martinus, redelijk in vertrouwde formatie mét Dean Palmer op doel, aftrappen. SVA probeerde halverwege de helft van Martinus via de eenzame spits Daan Rijkhoff wat lichte tegendruk te geven. De spelopbouw van de Amstelveense ploeg werd er echter nauwelijks door verstoord en zo kon Martinus in een heerlijke flow komen. De geelroden hadden de wedstrijd pijlsnel in handen. Via een snelle kantwisseling werden de vleugelflitsers in stelling gebracht. Martinus kwam zo heel vlot dicht bij bij het doel van SVA. Een corner is het eerste gevaarlijke moment, er zouden er nog vele volgen zondagmiddag. SVA-keeper Max Boon had het druk en verrichte een paar wonderen, collega-keeper Palmer was in de beginfase vooral een alerte toeschouwer aan de andere kant.
Tempo
De eerste enorme kans na tien minuten voor Martinus miste net het vijandelijke doel; vanaf rechts werd opnieuw voor een snelle wisseling van spelkant gezorgd, via Siem Klok, gevolgd door een dieptepass. Martinus, doorgaans de vriendelijke, aaibare rottweiler van de populaire overbuurman, beet zich volledig vast en liet SVA letterlijk geen seconde met rust. Overal zaten de Martianen er bovenop, bepaalde het tempo. SVA kende vooral de ‘return stand’. Met aanvallend spel, voornamelijk via de vleugels om het centrum open te houden, bleef Martinus aandringen op de helft van SVA én had verdedigend ook de zaak uitstekend onder controle.
SVA wilde wel, maar moest zich vooral behelpen met kunst- en vliegwerk om een achterstand te voorkomen. Bovendien was het zelf slordig aan de bal. Na vijfentwintig minuten kroop SVA iets meer uit de schulp en kwam doelman Palmer even in beeld. De duels op het middenveld werden steviger, SVA was niet van plan zich zomaar naar de slachtbank te laten leiden.
Kansenregen en doelpunten
De alom oude voetbalwet bleek nog altijd te bestaan. Miscommunicatie tussen keeper Palmer en zijn verdediging leverde een koddige situatie op. Palmer kon nog reddend handelen op de eerste inzet, maar was kansloos op de tweede inzet van Rijkhoff: 0-1. Martinus was duidelijk even in de war, liet SVA zowaar loslopen. Twee-drie mogelijkheden kort achter elkaar van SVA deed Martinus bijna wankelen. Een fantastische redding van diezelfde Palmer op een prachtig schot van Gianluca Locatelli, voorkwam voor rust de 0-2. De flow bij Martinus leek eventjes weg en SVA dacht stiekem aan uitbreiden van de voorsprong. Juist op dat moment, na een half uur spelen, gaat het ook mis bij SVA waar keeper Boon en de verdediging elkaar in de weg liepen. Sem van Bruggen ging gehaaid, met de gegeven kluif, ermee van door: 1-1.
Coach Michael Crombeen schreeuwde en duwde zijn manschappen vooruit. SVA had namelijk geen kans nodig om tot een doelpunt te komen, weghouden van het eigen doel bleef het devies. Van Bruggen bleef ijverig hoog druk zetten op keeper Boon, waardoor de bal veelvuldig rondom de middenlijn in bezit kwam van Michael Mol of zijn kompaan Christoph Kleiren,. Zo kon de ’thuisploeg’ snel tot aanvallen over gaan. Het leverde flankballen voor het doel op en dreigend ogende situaties. De enkele losse flodder – recht op doel van afstand – verontruste Boon verder niet meer, zo kort voor de rustpauze.
De wonderthee was nog nauwelijks in de slokdarm verwerkt, of Van Bruggen liet zich wederom gelden en zo stond Martinus al heel snel na rust op polepositie: 2-1. De iets te comfortabele houding leverde direct een mogelijkheid op – aan de andere kant – voor Rijkhoff, die zijn reputatie tegen Martinus als gevaarlijke aanvaller waarmaakte. Martinus verdiende in de fase na rust meerdere hoekschoppen, die stuk voor stuk voor bezweette gezichten zorgde op de bank van SVA.
Martinus promoveert
De 3-1, na een goed uur spelen, bleek de nekslag. Martinus bleef zoekende naar de mogelijkheden, toonde durf, moed en lef en schroefde nog eens het hoge tempo op. SVA was wederom slordig, stapelde individuele fout op fout. Onder die druk verschalkte Perry Plugge zijn eigen doelman Boon van een meter of vijfenveertig met een ‘bekeken lob’. SVA-Coach Jeroen Beukman greep onmiddellijk in. Met een dubbele wissel trok SVA ten strijde, wat voor Martinus ‘kaasje’ was. Een zee van ruimte ontstond. Het duurde minder dan vijf minuten, voordat Luca Misumi de 4-1 tegen het net mocht schieten: een aanval over de rechterflank werd heel beheerst afgerond.
Aanvoerder Kleiren kreeg een welverdiende publiekwissel; een memorable moment waar spelers en publiek terecht bij stil wilden staan. Ook uniek in een wedstrijd waar er een echte prijs, sinds jaren, te verdienen viel. Het verhaal ineen van de oppermacht die Martinus toonde. Misverstanden bij SVA, dat zich inmiddels gewonnen gaf, zorgde voor de 5-1. Martinus invaller Martijn Guitink wist optimaal te profiteren. Het was de absolute verdienste van de ploeg uit Amstelveen, omdat het non-stop de tegenpartij uit Assendelft afjoeg en nauwelijks momenten in de wedstrijd hen het gevoel gaf dat er überhaupt iets te halen viel.
Martinus promoveert op eigen krachten naar de eerste klasse, wat het extra interessant maakt voor het voetbal in de regio. Het gemis komend seizoen van dé Derby tegen RODA’23 zal ruimschoots goed gemaakt worden.
Foto archief: Jos Spitteler
