Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Raymond Fafiani neemt nog vóór de start van het nieuwe seizoen afscheid van het voetbal. De middenvelder liet deze week aan zijn huidige club JOS/ Watergraafsmeer weten dat hij per direct gaat stoppen met voetballen. Na 35-jaar op het voetbalveld, zet Fafiani dus vrij abrupt een punt achter zijn voetbaltijd. ,,Ik heb altijd gezegd: ‘Tot je echt niet meer kan, dan pas moet je stoppen’. Die tijd is dus nu gekomen.”
Trip down Memory Lane
Voetbal werd er met de paplepel ingegoten bij de jonge Raymond: “Ik was vijf jaar, ik ben begonnen met voetballen bij TOB in Amsterdam-Noord. Mijn vader Ben was mijn trainer. Ik kan me alleen nog herinneren dat we omhalen gingen oefenen. En, we moesten af en toe op gravel trainen. Dat was dat harde rode spul. Tegenwoordig ondenkbaar, toen een goed alternatief. Ik heb daarna tot mijn veertiende jaar bij DWV gespeeld. Na een week gras werd het daar al snel een zandbak, waar we de rest van het jaar op trainden. Erg jammer trouwens dat die club niet meer bestaat.”
Vitesse
De jonge Fafiani viel op door zijn talent. ,,Ik werd gescout door Jan Jongbloed die namens Vitesse kwam kijken. Vitesse had echt een topjeugdopleiding in die tijd. We trainden en speelden bij Nieuw Monnikenhuize en SML, een amateurclub in Arnhem. Later kwam het Gelredome en trainden we op Papendal. Ik woonde als jonge speler bij een gastgezin in Doesburg, vlak bij Arnhem. Joop Brand was het hoofd van de jeugdopleiding. We streden bij Vitesse altijd om de eerste plaatsen in de jeugd op het hoogste niveau. Ook die tijden zijn veranderd, in Arnhem. Mijn oudste zoon Christopher speelt in de O16 van Vitesse en in Oranje O16. Dat wordt een groot talent, schat ik in.”
Fafiani zelf (19) debuteerde in 2003 in het betaald voetbal in het shirt van Vitesse, toen actief in de Eredivisie. Na zijn debuut tegen RODA JC kwam Fafiani tot in totaal dertien competitiewedstrijden en één doelpunt, alvorens hij aan het einde van het seizoen 2003/04 naar FC Twente vertrok.
Palingsound
Onder Rinie Coolen bij FC Twente en Hennie Spijkerman bij PEC Zwolle, werkte Fafiani verder aan zijn profloopbaan. Na vijfenvijftig wedstrijden werd Telstar in Velsen-IJmuiden zijn nieuwe thuis. Van 2006 tot en met 2012 kwam Fafiani uit in het spierwitte shirt voor de ‘Witte Leeuwen’. Daarna klonk drie seizoenen lang de palingsound in Huize Fafiani. In het eerste seizoen in ‘het andere Oranje’ werd Raymond direct bij de Palingboeren uitgeroepen tot speler van het jaar. Na drie seizoenen vis en één seizoen in het diepe zuiden bij Fortuna in Sittard werd het na 281 duels in het betaalde voetbal tijd om terug te keren naar de hoofdstad.
Mooie momenten
Fafiani: Ik kan terug kijken op een prachtige voetbalcarrière. Ik ben tevreden! Mijn transfer naar FC Twente beschouw ik als één van mijn hoogtepunten. De Grolsch Veste is een prachtig stadion als deze helemaal vol zit. Met Volendam kwamen we een haartje te kort voor de eredivisie. Dat is een hoogte- en dieptepunt tegelijk. Met Telstar hebben we menig periodetitel feestje gevierd en het spelen in de stadions van PSV, Feyenoord en Ajax blijft een geweldige herinnering. Met elke club heb ik meerdere mooie momenten gekend.”
Winst op Engeland met Jong Oranje
Tijdens zijn prille profloopbaan werd Fafiani geselecteerd door Jong Oranje Bondcoach Foppe de Haan. De geboorte van een gouden generatie was aanstaande met een EK winst als eindresultaat en Fafiani leek onderdeel te worden. Fafiani speelde uiteindelijk vijf officiële interlands voor Jong Oranje, waaronder de legendarische wedstrijd tegen Jong Engeland in het Pride Park Stadium van Derby County. Voor 33.000 toeschouwers werden de Engelsen voor het eerst in de historie – op eigen grond – op een (1-2) nederlaag getrakteerd. Met spelers als Nicky Hofs, Frank van Mosselveld, Edson Braafheid, Stijn Schaars, Daniel de Ridder en Colins John in de basis, samen met Fafiani. Remko Pasveer, Hedwiges Maduro en Demy de Zeeuw zaten die wedstrijd op de bank.
Derde divisie
Ook bij JOS was Fafiani op latere leeftijd succesvol. ,,Via Richmond Bossman, ‘mister JOS’, kwam ik in contact met JOS/ Watergraafsmeer. Bij JOS heb ik een heel mooie tijd gehad en zes jaar gespeeld. De promoties waren voor ons als spelersgroep leuk en mooi voor de club. De Derde divisie bereiken was een hoogtepunt, dat was bij JOS nog nooit gebeurd. Het laatste seizoen in de Derde divisie werd een lang jaar. Ik koester de mooie en positieve herinneringen met en aan trainer Cor ten Bosch, de groep, de omgang met elkaar en de oudere jongens. Ik mis het nu al.”
Cirkel rond
Fafiani blik nog een keer terug en vooruit. ,,Ik heb altijd gezegd: ’tot je écht niet meer kan, dan pas moet je stoppen’. Die tijd is dus gekomen. Helaas, want ik wilde nog spelen dit seizoen en op deze manier afscheid nemen had ik niet voorzien. Ik heb het afgelopen seizoen maar vier wedstrijden gespeeld en het seizoen daarvoor kwakkelde ik ook met een slepende blessure. Inmiddels is mijn jongste zoon gaan voetballen bij Purmersteijn. Ik heb een middelste zoon van 10 jaar die al bij Purmersteijn speelt. Ze kennen me daar al, haha. Iets in speler scouting? Ik sluit niets uit. Momenteel gaan mijn drie kinderen voor alles. Ik wil kijken hoe alles gaat ‘draaien’ met de dagen en tijden van hun sport. Als ik dat allemaal een plekje heb gegeven, dan ga ik verder kijken. Ik houd alles open. Bij JOS ben ik al aangesproken, maar ik ga eerst een beetje koekeloeren wat ik leuk vind in de voetballerij. Ik heb het jeugdvoetbal altijd leuk gevonden. Tijdens mijn profloopbaan heb ik vaak trainingen gegeven en voetbal-clinics. Soms wat vrijblijvender, soms wat serieuzer. Ik train ook graag met mijn eigen kinderen, die dit regelmatig aan mij vragen. Ik kan me dat ook nog goed herinneren met mijn eigen vader, aan wie ik dat op mijn beurt ook vroeg. De cirkel is dus ook echt rond.”
Ook vriend worden van Het Amsterdamsche Voetbal? Lees snel verder
