Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Als je Richmond Bossman zegt, zeg je JOS Watergraafsmeer. In het seizoen 2011/2012 kwam hij bij de club en hij is daarna nooit meer vertrokken. Na tientallen wedstrijden in de Jupiler League bij Telstar, waar hij vaak de voorhoede vormde met de kopsterke Jan Bruin en de razendsnelle Melvin Holwijn, vertrok hij voor een kortstondige periode naar FC Oss (nu weer TOP Oss, red.). Via goede vriend Giovanni Zebeda, met wie hij bij Telstar gespeeld had, kwam hij uiteindelijk bij de club op Sportpark Drieburg terecht. Richmond Bossman: “Ik ben een kind van de club geworden en ik heb het nog steeds heel erg naar mijn zin.
Beginperiode bij JOS Watergraafsmeer
In het eerste seizoen dat Bossman bij JOS Watergraafsmeer speelde, had hij Sander Middelbeek als trainer. Bossman, ook wel Bosje of The Boss genoemd, had op dat moment geen enkel idee wat hij kon verwachten van zijn teamgenoten of de tegenstanders in de zondag eerste klasse A. Hij was op 25-jarige leeftijd bij de club terechtgekomen en had maar één doel: zichzelf in de kijker spelen en zo snel mogelijk weer naar een hoger niveau, misschien zelfs wel terug naar een BVO (Betaald Voetbal Organisatie, red.). Bossman: “Ik heb het door omstandigheden bij de profclubs waar ik heb gespeeld, niet gered. Ik ben zelfs nog een keer voor Jong Ghana uitgekomen. Bij JOS Watergraafsmeer wilde ik mezelf weer laten zien, wekelijks spelen en hopelijk nog een stap maken naar een club op een hoger niveau. In mijn eerste seizoen raakte ik geblesseerd en dan weet je dat het lastig wordt om een stap te maken. Op een hoger niveau moet je fit zijn om jezelf te laten zien tijdens een stageperiode, maar dat was ik op dat moment niet, dus heb ik die droom laten varen en mij gericht op een carrière in het amateurvoetbal. Ik had alleen niet kunnen bedenken dat ik zo lang bij één club zou zitten. Ik moest wel wennen aan het niveauverschil. Je zag binnen het team dat er zeker jongens waren die goed konden voetballen en bij sommige tegenstanders ook, maar het verschil met wat ik gewend was in de Jupiler League was wel echt heel groot.”
Vele hoogte- en dieptepunten
Als je al 14 jaar actief bent bij een club, dan maak je uiteraard het een en ander mee. Zo heeft Bossman dat ook ervaren. Bossman: “Hetgeen dat het eerste bij mij naar boven komt, is het kampioenschap in 2014 in de eerste klasse met JOS Watergraafsmeer. Je wordt niet vaak kampioen in je leven en dat seizoen was echt heel mooi. Wij haalden ook nog de finale van de beker, die wij helaas verloren van IJsselmeervogels (3-5, red.). Gedurende de weg naar de finale wonnen wij van heel wat hoofdklassers op de donderdagavond. Uiteindelijk werden wij kampioen, door vier wedstrijden voor het einde te winnen van Elinkwijk, met 1-3. Dat was een van de mooiste dingen die ik heb meegemaakt. Uiteraard maak je ook hele vervelende dingen mee als je zo lang bij een club zit. Halverwege 2022 overleed Jeroen Vonk die altijd belangrijk is geweest voor de club, Sonja Kruis die overleed en onze fotograaf en clubwatcher Martin van Zurk ook. Ik ken iedereen bij de club en JOS Watergraafsmeer is een kleine, maar zeker ook gezellige club, dus als zulke dingen dan gebeuren dan gaat dat je wel aan het hart. Een ander hoogtepunt was het spelen op Derde Divisie niveau bij JOS Watergraafsmeer. We leefden destijds eigenlijk boven onze stand. Het niveau was net iets te hoog. Er kwamen steeds meer vrienden van vrienden bij in ons elftal. We speelden met Raymond Fafiani, Tony Tol, Hanne Hagary, Kevin Huijsman en Malcolm Esajas. Allemaal spelers die op een hoger niveau gespeeld hebben, dus wisten hoe het was om te presteren, maar ook jongens die van gezelligheid hielden. We waren een veredeld vriendenteam, maar dan in de Derde Divisie.”
Altijd winnaar van de derde helft
Ondanks het niveau en het soms teleurstellende resultaat, bleef de sfeer er altijd goed inzitten. Lange busreizen naar het Noorden of juist het Zuiden van het land, gingen altijd gepaard met luide muziek in de bus en uiteraard ook een drankje. Bossman: “Die busreizen waren altijd top en zoals ik al zei, we kenden elkaar allemaal. We hadden een trainer (Cor ten Bosch, red.) die ook van gezelligheid hield, mits er gepresteerd werd. Binnen de competitie stonden bij bekend om onze gezelligheid en dat wij bij welk resultaat dan ook, sowieso de derde helft ook altijd wonnen. Overal waar wij kwamen stonden bij bekend als die gezellige Amsterdammers die de kantine op stelten zette en soms ook afsloot bij wijze van spreken. Het was een hele leerzame periode in de Derde Divisie.”
Afbouwen
Aan al het leuke komt uiteindelijk een eind. Richmond werd in zijn periode bij JOS Watergraafsmeer vader en heeft nu een prachtig gezin. Door het gezinsleven werd zijn leven drukker en wilde hij prioriteiten stellen om ook te kunnen genieten van zijn kinderen en zij van hem. Tijdens het jaarlijkse trainingskamp begin 2023 in Benidorm ging hij in gesprek met trainer ten Bosch, over zijn toekomst als speler bij JOS. Bossman: “Vaak tijdens een trainingskamp wordt de verlenging van de trainer voor het komende seizoen bekend gemaakt en worden er gesprekken gevoerd met de spelers, voor het volgende seizoen. Ik was al actief als voetballer vanaf mijn 5e levensjaar, dus ik ben al meer dan dertig jaar vaak van huis. Door de komst van mijn kinderen werd het logischerwijs nog drukker. Ik heb toen met ten Bosch afgesproken dat ik het seizoen erop zou gaan afbouwen en één keer in de week zou gaan trainen. Als ik er was, dan gaf ik altijd alles en ik gaf bij de trainer aan dat hij altijd op mij kon rekenen, als het nodig was. Maar hij moest wel weten ik ging afbouwen en meer van mijn gezin wilde gaan genieten. Naast voetbal is mijn gezin ook mijn passie en naast voetballer wilde ik ook gewoon vader zijn en veel mooie momenten met hen meemaken. Door dat afbouwen ben ik wel geruisloos naar de achtergrond verdwenen en daar had ik aan het begin wel een beetje moeite mee. Het was mijn eigen keuze, maar ik was toch gewend om meerdere keren per week actief te zijn, dus dat viel mij wel zwaar. In de wandelgangen heb ik vernomen dat de jongens en de club een afscheidswedstrijd voor mij en Raymond Fafiani willen organiseren en dat voelt ook dubbel, omdat ik natuurlijk nog actief ben bij de club. Maar ik zou het wel een hele eer vinden als dat voor mij georganiseerd wordt, mede doordat dit de club is waar ik het langste heb gespeeld tijdens mijn carrière en ik ben echt een man van de club geworden.”
Transformatie van aanvaller naar verdediger
Bossman heeft tijdens zijn loopbaan vele verdedigers het leven zuur gemaakt. Hij had een kenmerkende snelle dribbel, met een of meerdere scharen en een kap, zoals Rivaldo in zijn hoogtijdagen. Ook had hij een zesde of zelfs zevende versnelling, waarbij hij in de versnelling nog kon versnellen en zo zijn tegenstanders te slim af was. Trainer Roy van der Mije zag dit op een gegeven moment anders: hij maakte van Bossman een verdediger. Hij speelde onder deze trainer vaak als rechtsback. Bossman: “De staf bestond destijds uit Roy van der Mije en Mitchell Haijen en zij zagen ook dat ik een jaartje ouder werd en dat de andere spelers voorin, jonger en explosiever waren. Van der Mije gaf aan dat het beter was als ik het spel voor mij zou hebben als rechtsback. Aanvallend kon ik gewoon opkomen en stomen langs de lijn en in verdedigend opzicht kon mijn ervaring en snelheid mij heel veel brengen. De opbouw begon bij mij en ik ging achterin mensen passeren, net zoals ik gewend was om voorin te doen. De trainer hield aan het begin zijn hart vast, maar het ging steeds beter en ik begon er ook steeds meer plezier in te krijgen. Het opkomen en het passeren van spelers werd ook steeds meer mijn kenmerk op die positie. Het verdedigen zelf, waar ik natuurlijk ook voor opgesteld stond, vond ik aan het begin erg lastig, maar gaandeweg het seizoen ging dat ook steeds beter. Toen ik dat eenmaal onder de knie had, vroeg ik mezelf weleens af waarom ik niet eerder achterin was gaan spelen. Het was echt heerlijk!”
Hoofd Jeugd Opleiding (HJO)
Als kind van de club is Bossman tijdens zijn actieve carrière ook aan de slag gegaan als Hoofd Jeugd Opleiding van de club op Sportpark Drieburg. JOS Watergraafsmeer staat niet echt bekend om de goede jeugdopleiding, maar de club wilde hier samen met hem toch iets van maken. Bossman: “Ik ben vorig seizoen weer gestart als HJO en dit is nu mijn zesde seizoen dat ik actief ben in deze functie. Ik ben er twee seizoenen tussenuit geweest, want het was allemaal even te druk: speler, trainer, mijn gezin en HJO. Ik woonde bijna bij de club. We hebben altijd geprobeerd om het niveau van de jeugd van JOS Watergraafsmeer omhoog te krijgen en om de elftallen op elkaar te laten aansluiten. We misten soms lichtingen, waardoor er geen natuurlijke doorstroming was. Uiteindelijk was dat op dat moment niet gelukt, maar nu in mijn tweede periode hebben we het iets anders aangepakt. Wij hebben een samenwerking met Ray Semmoh, die ook trainer is geweest bij de club. Wij hebben nu een vijfjarenplan, waarbij wij vanaf de mini’s tot en met de JO19 in elke leeftijdscategorie twee teams willen hebben. Als wij dat kunnen bereiken, dan hebben wij het goed gedaan.”
De jeugd heeft de toekomst
In het kader van de jeugdopleiding een nieuw leven in blazen heeft Bossman samen met Gerry van Guine de handschoen opgepakt en trainen zij de JO23-1 van JOS Watergraafsmeer. Vorig seizoen gestart in de Vierde divisie en na twee promoties in een seizoen, komt dit team nu uit in de Tweede divisie. Bossman: “Gek genoeg hadden Gerry en ik dit al voorspeld, dat wij ons zouden handhaven in de Tweede divisie, nadat we gepromoveerd waren. Uiteindelijk zijn wij vijfde geworden, maar als je kijkt naar de wedstrijden die wij gespeeld hebben, dan zat er uiteindelijk nog veel meer in. Als wij iets constanter waren, dan hadden wij misschien voor een van de bovenste plekken mee kunnen doen. Maar dat is het moeilijke van jeugdvoetbal: de grilligheid. Het moeilijkste in het voetbal is om constant te zijn. Afgelopen half jaar hadden wij heel veel blessures, maar de meeste van die jongens komen nu weer terug. In het komende half jaar willen wij zo hoog mogelijk eindigen, met de spelers die wij tot onze beschikking hebben. De samenwerking met de trainers van de zaterdag 1 en de zondag 1 is ook goed. Richard Plug heeft vanaf de voorbereiding vijf jongens laten meetrainen en Jason Sumter, is nu uiteindelijk ook basisspeler in de zondag 1. Dat is een groot compliment voor ons. Trainer Plug houdt er ook van om de ontwikkeling van jonge spelers te stimuleren. Zoals ik altijd zeg: de jeugd heeft de toekomst en ook bij JOS Watergraafsmeer is dat het geval.”
Tekst: Richard Lynch
