Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Het bezoek van naaste achtervolger DHSC stond vooraf al te boek als heuse graadmeter voor wat betreft de verhoudingen in de Vierde Divisie B. De Utrechters verzamelden in de eerste zeven seizoenswedstrijden slechts twee punten minder dan lijstaanvoerder Swift. Een graadmeter werd de onderlinge clash zeker, al is het passender om te spreken van een rauwe krachtmeting op meerdere vlakken. Want de twee opponenten gingen negentig minuten lang fysiek tot het uiterste (en soms erover heen) om de ander eronder te krijgen. Van Utrechtse zijde werd er daarnaast ook verbaal gezien een flinke dosis gif ingebracht. Zowel de frequentie daarvan als de heftigheid maakten de wedstrijd te vaak tot een onaangenaam kijkspel, dit ondanks de zichtbare wil van beide kanten om de strijd winnend af te sluiten. De uiteindelijke uitkomst, een 1-1 gelijkspel, paste wellicht het beste bij het totale wedstrijdbeeld, maar met evenveel recht kon gezegd worden dat Swift een kans heeft laten liggen om een concurrent te vloeren.
Swift-trainer Jimmy Simons voerde in zijn nabeschouwing meerdere redenen aan voor zijn stelling dat Swift had kunnen winnen. “In de hele eerste helft waren wij de bovenliggende partij. We kwamen al snel op voorsprong maar lieten de kansen op 2-0 en meer liggen. Achterin gaven wij geen enkele grote kans weg.” Feit was dat Swift met energiek aanvalsspel de tegenstander in het eerste halfuur geen kans om in het eigen spel te komen. De openingstreffer, na krap tien minuten van de voet van Bas Maljaars, mocht voor de helft op het conto van Fidel Yilmaz geschreven worden. Wat het was aan diens handige passeerbeweging op rechts te danken dat de robuuste maar trage verdedigingslinie van DHSC open lag. Ook later in de wedstrijd liet Yilmaz nog eens zien wat het kwetsbare punt bij de tegenstander was. Halverwege het eerste bedrijf ontbeerde Rik Braamhaar geluk toen hij een voorzet net naast kopte. Op slag van rust leek DHSC zich iets onder de druk van Swift uit te voetballen. Verontrustend hoefde dat nog niet te zijn, ware het niet dat doelman Reno van der Meer een verre vrije trap slechts met uiterste moeite kon keren, waarna Utrechter Fouad Dahmani de kans greep om via de rebound de stand gelijk te trekken.
Na rust speelde Swift een veel moeilijker wedstrijd. Naarmate de speeltijd vorderde greep DHSC vaker naar de lange bal. Het spel golfde nu op en neer met aan beide kanten grote scoringskansen. Namens DHSC miste Emre Bal een dot van een kans. Even later hield Van der Meer zijn doel bekwaam schoon bij een inzet van Yassine Tekfaoui. En zo waren er meer hachelijke momenten te noteren. Aan de andere zijde zag Daan Driever een schot nog net door de doelman tot hoekschop getikt worden. Jimmy Simons zag het met lede ogen aan: “Wij hadden in die fase zomaar op achterstand gezet kunnen worden. Maar uiteindelijk was de grootste mogelijkheid om de wedstrijd te beslissen voor ons. Naast ons overwicht in de eerste helft is ook dit een reden voor mij om niet van tevredenheid te kunnen spreken. Als je de kans krijgt om te winnen, dat móet je winnen, zo zie ik dat.” De Swift-coach doelde met dit laatste op de vrije schietkans voor Fidel Yilmaz, notabene in de extra tijd. De spits had de hoek voor het uitzoeken, maar schoot net niet ver genoeg naast DHSC-doelman Niels Willemse.
Swift behield door het gelijkspel de leiding, nog steeds op twee punten van DHSC, maar met nog maar één punt voorsprong op Eemdijk dat wel tot winst wist te komen. Voor de uitkomst van de eerste periode (over 10 speelronden) liggen de kaarten daarom nog volledig open. “In deze competitie zal het erop aankomen wie de langste adem heeft,” concludeerde Jimmy Simons. Als ik naar mijn totale selectie kijk, dus inclusief de bank, dan maak ik me daarover absoluut geen zorgen.” Bekijk hier de uitslagen, stand en het programma van de Vierde Divisie B.
Door Jakob Kos
