Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Evert van de Linde zat met SDZ de afgelopen jaren in een droom. De Amsterdamse vereniging promoveerde in drie jaar tijd van de vierde naar eerste klasse en maakte ook vorig voetbaljaar kans op promotie. Deze zomer besloot de voetballer dat het voor hem genoeg was en vertrok hij richting Germaan/De Eland.
“Het was even schakelen, aangezien ik mijn hele leven op niveau heb gespeeld”, vertelt Van de Linde eerlijk over zijn transfer. “Ik heb een groep voetbalvrienden waarmee ik jarenlang zaalvoetbalde. Daarmee besloten we te stoppen, zodat we met z’n allen naar Germaan/De Eland konden gaan. ” De ervaren speler wist vooraf niet goed op welk niveau hij terechtkwam, maar dat is hem alleszins meegevallen. “We hebben een serieuze trainer die het uitstekend aanpakt. Daarnaast speel ik met jongens die allemaal fanatiek zijn, waardoor we elke wedstrijd serieus benaderen.” Op andere gebieden ziet Van de Linde juist weer grote verschillen met zijn vroegere jaren. “Normaal voel je spanning voor de wedstrijd en heb je de druk dat je altijd aanwezig moet zijn, maar dat is momenteel minder. We voetballen wat meer voor de lol en het is het niet erg wanneer je een keer niet aanwezig bent. Daarmee heb ik een stuk minder verplichtingen dan normaal.”
Die ruimte had Van de Linde ook wel nodig in zijn leven, want dit jaar startte hij met zijn vrouw een camping. De gehele zomer was hij dan ook op Camping de Salviac aanwezig om zijn gasten te ontvangen. “Samen met mijn vrouw en zoontje gingen we begin juni richting Frankrijk om alles daar te draaien. Half september kwam ik pas weer terug, waardoor ik het niet meer voor me zag om dat te combineren met SDZ. Als je simpelweg de hele voorbereiding mist en je komt later pas terug, dan staat er al een elftal. Bovendien trok SDZ redelijk wat nieuwe jongens aan, dus de concurrentie is moordend. Ongetwijfeld moet ik in de loop van het jaar een weekend of week naar Frankrijk om daar aan de gang te gaan. Daarop kan een trainer gewoon niet bouwen.” Eenvoudig was het voor Van de Linde echter niet om SDZ vaarwel te zeggen. “Ik ben geen briljante voetballer, maar moet het vooral hebben van hard werken, geen fouten maken en fit zijn. Op zaterdagavond dacht ik al snel: ‘Het is mooi geweest, morgen moeten we weer voetballen.’ Die tijd had ik simpelweg niet meer voor SDZ. Met pijn in mijn hart moest ik dan ook afscheid nemen.”
Van de Linde speelde in de loop van zijn voetbalcarrière voor verschillende clubs, maar noemt SDZ als de vereniging waar hij zijn mooiste jaren beleefde. “Destijds kwam ik over van VVA/Spartaan. Bij SDZ ging Dick (Meerman, red.) plannen maken om hogerop te gaan. Vervolgens begonnen we in de vierde klasse en zijn we zodoende elk jaar gepromoveerd.” Afgelopen jaar maakte SDZ wederom een serieuze kans voor promotie. “Buiten de resultaten zat de club eveneens goed in elkaar, qua begeleiding, organisatie en spelersgroep. We hadden vier jaar lang een vriendenteam, wat vrij uniek is in Amsterdam. Het is een vertrouwde club met een vertrouwde achterban. Gek genoeg hadden we ieder jaar het gevoel dat het weer kon om te promoveren. Het was daarom geen verbazing dat we steeds wonnen, maar juist teleurstellend als we een keer verloren. Op gegeven moment zit je in zo’n fase dat je niets anders meer verwacht, wat uiteraard meehelpt in de sfeer binnen het team.” Inmiddels heeft Van de Linde zijn periode bij SDZ achter zich gelaten en richt hij zich volledig op zijn nieuwe club. “We willen in ieder geval voor een periodetitel gaan. Als we fit genoeg blijven, kunnen we meedoen voor de bovenste plekken”, sluit hij af.
Tekst: Jordi Smit
Foto door Jos Spitteler: Van der Linde tegenover Bakary Jobe van AGB in maart 2020.
