Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
De eerste competentiewedstrijd van Vlug en Vaardig in de vierde klasse was direct een memorabele. Om in het jargon te blijven: een wedstrijd met twee gezichten. De eerste helft werd door V&V ‘gewonnen’ (1-5), de tweede door SDW (4-1). Stand na 90 minuten: 5-6. Een wedstrijd een beetje zoals de voorbereiding, af en toe heel goed, maar ook nog wisselvallig.
Het eerste elftal van Vlug & Vaardig is versterkt met vier spelers die van DCG overgekomen zijn: De broers Mike en Benjamin Vos, die deze competitie nog heel veel defensies tot wanhoop zullen brengen, Dave Jansen, oud V&V-er en een ervaren middenvelder en Davey Huisman, ook een zeer nuttige en goede speler op het middenveld. De andere spelers speelden vorig jaar ook in het eerste van V&V.
Vlug en Vaardig speelde de eerste helft tegen SDW voortreffelijk. Bijna elke kans of elk kansje was een doelpunt, er was veel balbezit en de verdediging, met Michiel van Tilburg op rechts, Elwin Kroese op links en Gert van Dijk en Wolter Top centraal, speelde geconcentreerd tegen de razendsnelle spitsen van SDW, die loerden op de counter.
In de zesde minuut scoorde Benjamin Vos voor de eerste keer, toen hij de bal, na goed voorbereidend werk vanaf de hoekvlag door Laurence Rutte, uitstekende vrijmaakte en hard inschoot.
Zes minuten later was het 0-2: Nu bereidde Mike Vos zo goed voor, dat de goed spelende Remco Maasbommel de bal voor het intikken had (deed-ie trouwens ook). De eerste keer dat SDW gevaarlijk werd via de spits was het in de 18e minuut meteen raak; hij was te snel voor centrale verdediger Gert van Dijk en liet doelman Sebastiaan Brussen kansloos.
Een paar minuten later schoot Davey Huisman laag en hard in, de SDW-doelman kreeg de bal niet onder controle en de attente Remco Maasbommel kon intikken.
Remco Maasbommel tekende na een half uur ook de 1-4 aan (weer voorbereid door Mike Vos) en produceerde daarmee een loepzuivere hattrick. Vlak daarna moest hij geblesserd het veld af een werd vervangen door Hub Eikenboom. Voor rust scoorde Mike Vos ook zelf na een assist van z’n broer.
Het enige dat SDW daar tegenover kon stellen was een bal op de lat uit een vrije trap; Sebastiaan Brussen zat re trouwens goed bij.
De tweede helft wisselde zoals gezegd het beeld. In het eerste kwartier na rust verrichtte de V&V-doelman een drietal uitstekende reddingen, maar uit een (onterecht toegekende) vrije trap was het in de 63e minuut toch raak. De bal maakte een rare stuit en ging via de borst van Sebastiaan Brussen het doel in. Nog geen vuiltje aan de lucht zou je zeggen. Maar nadat aanvoerder Wolter Top vervangen moest worden door Revino Soetosenojo, werd het toch nog een erg hete slotfase – en niet alleen door het weer. In de 73e minuut werd het 3-5 uit een snelle aanval en in de 77e minuut 4-5 toen Sebastiaan Brussen verkeerd timede bij het uitlopen.
V&V had intussen al lang veilig kunnen zijn als de Vos-brothers wat effectiever omgesprongen waren met een handvol levensgrote kansen, want keer op keer waren zij met scherpe counters de verdediging van SDW te snel af. Maar de keeper van SDW stond of lag steeds in de weg. Inmiddels stond iedereen die V&V een warm hart toedraagt met dichtgeknepen billen: “het zal toch niet …..”
Maar gelukkig maakte Benjamin Vos een paar minuten voor tijd de verlossende 4-6 toen de keeper een bal van zijn broer slecht verwerkte. Dat SDW nog het vijfde doelpunt maakte deed er niet meer toe. De eerste drie punten zijn binnen.
Voor de neutrale toeschouwers – die er overigens niet waren – was het een prachtige wedstrijd, voor de aanhangers van de thuis- en de uitclub zenuwslopend.
Rest nog te vermelden dat Gert van Dijk en Laurence Rutte, evenals de nr. 5 van SDW tegen een gele kaart aanliepen.
Verslag clubwatcher Rien van tilburg
