Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Uit het oog maar niet uit het hart. In de rubriek ‘Hoe is het met…’ gaan we op zoek naar bekenden uit de Amsterdamsche voetbalwereld die uit het gezichtsveld zijn verdwenen. In deel 22: Randy Sanches (38), die met zijn jarenlange ervaring bij onder meer Türkiyemspor en ZSGOWMS talentvolle keepers begeleidt.
In maart 2017 verraste Sanches iedereen door opeens per direct zijn handschoenen neer te leggen, na een jaar vol irritaties bij ZSGOWMS. Zowel mentaal als fysiek was hij er even klaar mee. Een slepende schouderblessure gaf hem het laatste zetje. Bovendien was hij ook thuis nodig, omdat zijn vrouw in korte tijd een dochter (drie jaar) en zoon (anderhalf jaar) kreeg bovenop een zoon van zestien jaar oud. “Ik wilde ze ondersteunen en besloot afstand te nemen. Achteraf niet jammer, want ik heb echt genoten van m’n kids. Nu begint het weer te kriebelen. Mijn lichaam zegt: ga gewoon door, je bent nog fit.”
Sanches, die in geval van hoge nood staat ingeschreven bij zondag derdeklasser DCG, zorgt er zelf ook voor dat hij fit blijft. Af en toe traint hij samen met de talenten van zijn eigen keeperschool en staat regelmatig onder de lat van het RTL Sterrenteam. Afgelopen zaterdag werd hij tijdens een indoortoernooi in Velserbroek voor het goede doel ‘man van het toernooi’. “Maar op zondagen verbijt ik me wel. Dit weekend bijvoorbeeld, tijdens ZSGOWMS – DCG. Dan zie ik mezelf nog gewoon in het doel staan.”
Vooralsnog staat er een punt achter zijn kleurrijke loopbaan die hem langs VVA/Spartaan, DWS, RKC Waalwijk, Xanthos, Türkiyemspor, NVC, Pancratius, De Dijk, Nieuw Utrecht (‘dertig spelers die helemaal gek waren en de trainer hield alles in het gareel’) en als laatst ZSGOWMS bracht. Wat opvalt bij het zien van zijn palmares: overal was Sanches succesvol. “Ik wilde altijd een club omhoog helpen. Met NVC van de vierde naar de eerste klasse gegaan, Pancratius ook naar de eerste klasse. Zo keek ik telkens naar een andere club. Ik had elke keer een missie: binnen drie jaar hogerop. In de meeste gevallen is dat gelukt.”
Zijn leukste tijd is zonder enige twijfel de vier jaar bij Türkiyemspor geweest. Met de Amsterdammers werd hij algeheel amateurkampioen. “Vanaf de kantinemevrouw tot de ballenjongen, het voelde als een familie. Dat was echt iets wat ik wilde. Ik werd gewaardeerd.” Sanches blikt terug met een gevoel van weemoed, maar kan zijn bekende lach niet onderdrukken als hij met een mooie anekdote komt aanzetten. “Als je niet presteerde, hadden we echt oorlog. Ik kan me nog een wedstrijd herinneren tegen De Kennemers, geloof ik. Stonden we bij rust 1-0 achter door een fout van mij. Ik kwam tegelijk met Rini de Meijer de kleedkamer binnen en in de deuropening pakte hij me bij mijn shirt. Rini tilde mij op zei: ‘Randy, verdomme, verman jezelf. Je bent een goede keeper, maar nu speel je met mijn premie.’ De tweede helft keepte ik een wereldpot en wonnen we met 3-1, haha. Iedereen was superscherp, we waren net profs. Dat jaar heb ik niet heel veel gekeept, maar was het wel mijn beste jaar.”
De kans dat de doelman nog in een eerste elftal onder de lat verschijnt, acht Sanches – hij wordt binnenkort 39 jaar – klein. Een andere rol in de voetballerij is misschien wel voor hem weggelegd. “Ik zou echt graag keeperstrainer willen zijn bij een eerste elftal. Op zondagmiddag weer langs de lijn staan. Ik doe nu bij vijf verschillende clubs de jeugdkeepers, maar heb het gevoel dat ik klaar ben voor de senioren. Misschien als bijrol tweede keeper en de jonge gasten mentaal en fysiek klaarstomen.”
Foto boven Jos Spitteler
