Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Uit het oog maar niet uit het hart. In de rubriek ‘Hoe is het met..’ gaan we op zoek naar bekenden uit de Amsterdamsche voetbalwereld die uit het gezichtsveld zijn verdwenen. In deel 3 René Stemerdink (53), die de topjaren van OSV meemaakte en inmiddels de keepers van zondag derdeklasser IVV begeleidt.
Negen jaar stond hij onder de lat bij OSV, eerst in de eerste klasse en daarna vier jaar in de Hoofdklasse, destijds het hoogste amateurniveau van Nederland. “Al jarenlang zaten we er tegenaan te hikken, dus dan is het leuk om dat mee te maken”, zegt Stemerdink. “Toen was OSV een prachtige club, met gerenommeerde spelers als Jan de Haze en André Sitek. Met Jan heb ik nog steeds goed contact. Eén keer in de drie maanden hebben we samen met Johan van Leijenhorst en Edwin Bakker een soort reünie. De vrouwen erbij. Dan komen alle oude verhalen uit de kast.”
In de zomer van 1996 meldde amateurgrootmacht IJsselmeervogels zich voor de sluitpost. Stemerdink wilde dat altijd een keer meemaken, de beleving in het zaterdagvoetbal, maar er was één probleem: de Spakenburgers kwamen pas enkele dagen voor de overschrijvingsdeadline aanzetten. Dat kon hij OSV niet maken, omdat de doelman een goede relatie had met trainer Joop Burgers. Stemerdink bleef de club trouw, waarna IJsselmeervogels in oktober een nieuwe poging waagde en hem alsnog vastlegde voor het nieuwe seizoen. In zijn laatste jaar degradeerde Stemerdink helaas met OSV uit de Hoofdklasse. De club zou nooit meer op dat niveau acteren; het zondagelftal bestaat zelfs niet meer.
Met IJsselmeervogels beleefde hij direct succes, door in 1998 en ’99 kampioen van de zaterdagamateurs te worden. In de strijd om de algehele landstitel bleken respectievelijk De Treffers en HSC’21 te sterk. “IJsselmeervogels is een prachtige vereniging en het zaterdagvoetbal was toen heel anders. De zaterdagmiddag was echt een uitje voor de lokale mensen. Ook de beleving zelf was een verschil. Als een linksback bij IJsselmeervogels de bal uittrapte, werd er op zaterdagmiddag geapplaudisseerd. Wanneer hij dat op zondag bij OSV zou doen, werd er langs de lijn geroepen dat hij niet kan voetballen.”
Een gescheurde kruisband maakte na vier jaar een einde aan zijn dienstverband in Bunschoten-Spakenburg. Stemerdink keerde terug in Amsterdam en sloot zich aan bij SC Orient, waar zijn vriend Erwin Römer de leiding had. Daar ging het snel mis. Na twee wedstrijden ging Stemerdink opnieuw door zijn knie. Hij besloot onder het mes te gaan. Eén jaar stond hij nog onder de lat van HBOK (“dat was echt geweldig”), waarna de sluitpost er een punt achter zette.
Stemerdink ging verder als keeperstrainer en begon daarmee bij SC Orient. Via HBOK en vier jaar De Meteoor is hij nu bij IVV beland. De nieuwe trainer Gerrie Breugem kent hij nog uit zijn tijd bij HBOK. “Ik had het bij De Meteoor uitstekend naar mijn zin, maar ik zou wel eens iets anders willen. Ik ben ook bezig met het scouten van jeugdkeepers voor Ajax en heb echt getwijfeld om door te gaan.” Toch besloot hij aan de slag te gaan bij IVV, waar zijn zoon Terzo ook sinds deze zomer onderdeel van de selectie uitmaakt. “Maar dat staat volledig los van elkaar.”
