Het Amsterdamsche Voetbal Doelgericht
Trainer Radjin De Haan verruilde het Noord-Hollandse amateurvoetbal afgelopen zomer in voor een avontuur in Libië. Hij ruilde zijn nog doorlopende contract bij eersteklasser Castricum in voor een spannend avontuur bij Al Ahly in Tripoli.
De Haan die onder andere werkte voor Castricum en Young Boys maakte dus een opmerkelijk overstap. Van het relatief rustige amateurvoetbal naar het voor ons onrustig ogende Libië. De Haan: “Ik ben hier terecht gekomen via Remco Boere die hier technisch manager is. Ik hou me vooral bezig met de jeugd en train en coach het onder zeventien elftal. De omstandigheden zijn hier prima.”
“Ik heb een mooi appartement en een auto. Sinds ik hier zit is het een stuk rustiger geworden. Het is nog wel onrustig in Benghazi maar daar zit ik 1000 kilometer vandaan. De mensen hier willen geen narigheid meer en zijn blij dat er buitenlanders komen. Ook de economie schiet omhoog. Tripoli is een prachtige stad en ze zijn nu druk bezig om het weer op te bouwen. De winkels schieten uit de grond. Ik heb me hier echt geen moment onveilig gevoeld. De lokale bevolking is erg vriendelijk en zijn erg gastvrij. Mijn vrouw en kinderen zijn hier onlangs geweest en die vonden het ook geweldig.”
“Voetbal is één gekkenhuis hier. Er is veel talent en de werkomstandigheden zijn erg goed. We hebben echt alles tot onze beschikking. De competitie ligt momenteel wel stil. Ze zijn nu op zoek naar nieuwe mensen in de federatie. Als die aangesteld zijn kan er volgens jaar weer gespeeld worden. Mijn contract loopt in juni af maar in januari gaan we om de tafel met elkaar. De kans is groot dat ik hier langer blijf want de samenwerking bevalt goed.”
“Natuurlijk is er een groot verschil met Nederland. Het was ook een hele stap. Ik merk wel dat de mensen hier sneller tevreden zijn. Ze helpen elkaar ook meer, klagen veel minder. Dat ik werk met de jeugd (onder 17, red.) heb ik geen moeite mee. Zij willen allemaal een toekomst als voetballer. Sommige spelers reizen vijf keer per week 100 kilometer heen en 100 terug en dat zonder te zeuren. Het si wel wat anders dan dat wij in Nederland gewend zijn waar spelers door hun ouders naar de club gebracht worden. Ze hebben er alles voor over om te slagen.”
De Haan vermaakt zich dus prima aan de andere kant van de wereld. Ook de kerstdagen zal hij daar doorbrengen. De Haan: “Ik zal het hier alleen vieren want de zij kennen hier geen Kerst. We trainen en spelen gewoon door. Geen vrije dagen dus voor mij. Ik zal het ook niet missen. Het is voor mij geen speciale dag. Net zoals de andere dagen. Hopen dat je gezond blijft net als de mensen om mij heen. En vooral niet klagen en zeuren.”
